Akta ogólno-organizacyjne (sygn. od 1 do 4): okólniki władz wojewódzkich i powiatowych, protokoły posiedzeń wójtów i pisarzy gminnych, sprawy wyborów urzędników miejskich; Akta finasowo-budżetowe (sygn. 5): sprawy budżetowe.

Janów, miasto biskupów łuckich; prawa miejskie otrzymało w 1465 r. W wyniku podziału Królestwa Polskiego, dokonanego w 1867 r. przez Komitet Urządzający (Dz.P. K.P. t. 66, s. 279 n.), miasto Janów znalazło się w powiecie konstantynowskim guberni siedleckiej. W 1870 r. Janów utracił prawa miejskie. W okresie międzywojennym, po zlikwidowaniu powiatu konstantynowskiego w 1932 r., Janów włączono do powiatu bialskiego w województwie lubelskim. W latach okupacji - dystrykt lubelski. Siedziba miasta - Janów Podlaski. Status prawny -administracja miejska. W XIX w. w miastach mniejszych władzę sprawował burmistrz wraz z ławnikami i radą municypalną. Podstawę prawnę organizacji władz miejskich stanowił dekret księcia Fryderyka Augusta z 23 lutego 1809 r. (Dz. P. K.W. t. I, s. 227-236). Po utworzeniu Królestwa Polskiego ustrój miast został oparty na postanowieniach namiestnika z 3 lutego 1816 r. i 30 maja 1818 r. (Dz. P. K. P. t. I, s. 2-103; t. II, s. 56-65). Po upadku powstania styczniowego władze carskie zniosły stosunki dominialne w miastach na mocy ukazu z 1866 r., likwidując zależności miast prywatnych od byłych właścicieli. Magistraty miast uległy dalszym przekształceniom z organów samorządowych w administracyjne, uzależnione całkowicie od władz samorządowych. W okresie międzywojennym działał organ samorządowy w postaci rady miejskiej pochodzącej z wyborów. Całokształt spraw związanych z organizacją samorządu miejskiego na terenie byłego zaboru rosyjskiego regulował dekret z 4 lutego 1918 r. (Dz. P. R.P. Nr 13, poz. 140) oraz ustawa z 23 marca 1933 r. (Dz. U. Nr 35, poz. 294).