Zespół
Zawartość:
Księga wpisu majstrów z lat 1824 - 1930, sygn. 1; Księga rachunkowa (kasowa) z lat 1879 - 1900, sygn. 2.
Dzieje twórcy:
Częstochowa uzyskała prawa miejskie w II połowie XIV wieku i w okresie późniejszym była nazywana Starą Częstochową w odróżnieniu od Nowej Częstochowy, która otrzymała prawa miejskie jako odrębne miasto na początku XVIII wieku. W roku 1826 obydwa ośrodki zostały połączone w jedno miasto Częstochowę. Informacja ta jest ważna, gdyż w obydwu miastach do czasu ich połączenia istniały odrębne organizacje cechowe. Pierwsza wiadomość o rzemiośle w Częstochowie znajduje się w dokumencie, wystawionym przez księcia Władysława II Opolczyka dla klasztoru paulińskiego na Jasnej Górze. Dokument ten wymienia dwie jatki rzeźnicze w Częstochowie, które miały dostarczać łój na oświetlenie w klasztorze. Do najstarszych, istniejących przed 1564 rokiem, cechów w Częstochowie należały: cech rzeźników, piekarzy, garncarzy, i prasołów (sprzedawców soli). Następnie w 1584 roku powstał cech wielki, czyli pospolity, zrzeszający: ślusarzy, stolarzy, kołodziejów i innych. Pod koniec XVIII wieku działało w Częstochowie 9 cechów, to znaczy: piekarzy, rzeźników, szewców, krawców, garncarzy, kuśnierzy, sukienników, szynkarzy i prasołów. W okresie XIX wieku powstało szereg nowych organizacji cechowych, jak na przykład: bednarzy, introligatorów, powroźników, murarzy, szklarzy, malarzy, cieśli, tokarzy, zgromadzenie kupców i wiele innych. Z dawnych cechów upadły natomiast cechy sukienników, prasołów i szynkarzy. W dwudziestoleciu międzywojennym własne organizacje utworzyli: blacharze, cukiernicy, kuchmistrzowie, zegarmistrzowie i jubilerzy. W Nowej Częstochowie istniał na pewno cech szewców. Dokumentacja pozostałych nie zachowała się. Do początków XIX wieku poszczególne cechy posiadały własne przywileje i ustawy cechowe, które regulowały ich działalność. W roku 1816 ukazało się postanowienie Księcia Namiestnika Królestwa Polskiego o urządzeniu rzemiosł, kunsztów i profesji (Zbiór przepisów administracyjnych Krół. Pol. Część II, tom I. Warszawa 1886, s. 57 - 95), znoszące dotychczasowe przywileje i wprowadzające jednolite zasady organizacji rzemiosła w całym Królestwie Polskim. Postanowienie to obowiązywało do wydania ustawy przemysłowej z 1927 roku (Dz.U.R.P., Nr 53, poz. 468).
Daty skrajne:
1824-1930
Klasyfikacja:
Nazwa twórcy:
Daty:
1824-1930.
Nazwa dawna:
Nazwa obcojęzyczna:
Języki:
Dostępność:
Ogółem jednostek archiwalnych:
3
Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:
3
Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:
0
Ogółem metrów bieżących
0.0
Ogółem opracowanych metrów bieżących
0.0
Ogółem metrów bieżących bez ewidencji
0.0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0
Ogółem plików :
0
Ogółem rozmiar (w MB):
0.0
Ogółem dokumentów
0
Ogółem spraw
0
Ogółem klas
0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0.0
Ogółem metrów bieżących:
0.0
Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:
Nazwa | Inwentarz skarbowy | Uwagi |
---|---|---|
inwentarz książkowy zatwierdzony | Tak | inwentarz Nr 23 |
Notatkę informacyjną i inwentarz sporządził Franciszek Sobalski (1962), inwentarz wpisany do bazy IZA (2013)