1. Wybory do Sejmu Rzeszy i Sejmiku Powiatowego, sygn. 1- 3 2. Sprawy stanu cywilnego, sygn. 4 -12 3. Sprawy organizacyjne Magistratu, sygn. 13-33 4. Sprawy prawno-sądowe, sygn. 34-41 5. Sprawy administracyjne, sygn. 42-71 6. Ubezpieczenia od ognia, sygn. 72-75 7. Sprawy finansowe, sygn. 76-107 8. Handel, sygn. 108-111 9. Sprawy gruntowe, sygn. 112-122 10. Sprawy przedsiębiorstw komunalnych, sygn. 123-151 11. Sprawy leśnictwa, sygn. 152-159 12. Sprawy budowlane, sygn. 160-195 13. Szkolnictwo, sygn. 196-219 14. Kultura, sygn. 220-228 15. Opieka społeczna, sygn. 229-279 16. Sprawy gospodarcze, sygn. 280-285 17. Fundacje, sygn. 286-294 18. Opieka medyczna, sygn. 295-304 19. Sprawy podatkowe, sygn. 305-339 20. Akta administracji policyjnej, sygn. 340-521 21. Miscellanea, sygn. 522-530 22. Kasa Oszczędnościowa, sygn. 531-535

Wleń (niem. Lähn) jest niewielkim miastem (ok. 1800 mieszkańców) położonym w południowo-wschodniej części powiatu lwóweckiego, na Pogórzy Izerskim, nad brzegiem rzeki Bóbr. Pierwsza wzmianka o istniejącej tu kasztelani pochodzi z 1155 r. Według tradycji prawa miejskie otrzymał w 1214 r., ale faktycznie stało się to później, przed 1261 r. Intensywny rozwój trwał do końca XIV w. (jako centrum administracyjne i handlowe dla lokalnego rynku oraz czasowa rezydencja książąt przebywających na zamku), po czym nastąpiła stagnacja. Nie posiadające murów miejskich miasto było łatwym łupem: w 1428 r. zrabowali je husyci, kilkakrotnie było plądrowane podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648), jak również w czasie wojen śląskich (1740-1763) oraz wojen napoleońskich (1808-1813). Dnia 18 sierpnia 1813 r. całe miasto spłonęło w wyniku ostrzału artylerii. Miasto było też wielokrotnie zalewane przez wody Bobru. W XIX w. rozwijało się tu rzemiosło, niewielki przemysł (m.in. fabryka zegarków), a także powstał o sanatorium. Władzę we Wleniu od 1809 r. sprawowali burmistrz i rada miejska, mianowani przez właścicieli zamku. Od 1809 r., tj. od wprowadzenia ordynacji miejskiej, administrację zaczęto ujednolicać według wzorów przyjętych w państwie pruskim. Po zakończeniu II wojny światowej w maju 1945 r. władzę w mieście przejęła polska administracja. Nie zachowały się akta sprzed 1809 r., które spłonęły w wielkim pożarze miasta w 1813 r.

Inwentarz zespołu wpisany do bazy danych IZA.