Dokumenty /1313-1808/ - układ chronologiczny Zapisy pia causa, obligacje na zaciągnięte pożyczki, legaty, fundacje, darowizny na rzecz klasztoru, stawy, młyny, wyszynk piwa, sprawy spadkowe i testamentowe, pokwitowania spłaconych zobowiązań, sprawy sporne dot. prawa własności, akta kupna-sprzedaży nieruchomości, orzeczenia sądowe dotyczące roszczeń pieniężnych, umowy dotyczace wymiaru deputatu, instrumenty notarialne, potwierdzenia wcześniejszych nadań.

Klasztor został założony w 40- tych latach XIII w. przez Władysława, księcia opolskiego. Należał do kustodii opolskiej. Klasztor był stale uposażany przez książąt opolskich. Wygląd świątyni Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Opolu daleko odbiegał od surowych przykazań reguły franciszkańskiej. Kościół stał się w rzeczywistości kościołem dworskim. Miejscowi mnisi pobierali dochody z czynszów mieszczan opolskich. W odróżnieniu od innych klasztorów franciszkańskich, zgromadzenie w Opolu było pod stałą opieką książęcą i jego otoczenia. W średniowieczu klasztor należał do prowincji czesko – polskiej. Klasztor był włączony w obręb miasta. Leżał w sąsiedztwie zamku książęcego, a w kaplicy św. Anny powstało mauzoleum Piastów Opolskich. Stąd klasztor był ściślej uzależniony od władz. W 1473 r. w mieście założono nowy klasztor dla franciszkanów obserwantów. W 1523 r. skierowano do władz zakonnych apel o zjednoczenie obu klasztorów – tzn. minorytów i obserwantów. Tych ostatnich ks. Jan Dobry osadził w dawnym klasztorze minorytów. Klasztor należał do prowincji czeskiej.

Rewindykowano w 1980 z NRD 22 dokumenty