Akta spraw: rozsądzanie sporów dotyczących długów pieniężnych zaciąganych przez rolników u osób prywatnych (obniżanie odsetek, rozkładanie spłaty długów na dogodne raty, odroczenia licytacji, dokonywanie obrachunków, spory alimentacyjne).

Urzędy rozjemcze utworzono w celu oddłużenia gospodarstw wiejskich, powstałego w wyniku kryzysu gospodarczego lat 20. i 30. XX w., poprzez określenie terminów i warunków spłaty długów oraz ustalenie maksymalnego zysku osiąganego przez wierzyciela (Dz.U. 1932, nr 72, poz. 653). Pierwotnie zakładano oddłużenie gospodarstw o powierzchni do 50 ha. Następne przepisy (Dz.U. 1933, nr 29, poz. 253; tekst jednolity: 1935, nr 5, poz. 60) zniosły to ograniczenie, wprowadziło definicję gospodarstwa wiejskiego (gospodarstwo rolne, leśne, ogrodowe, hodowlane i rybne, wraz z wchodzącymi w ich skład zakładami przemysłowymi) i jego posiadacza (właściciel, użytkownik, dzierżawca). Gospodarstwami powyżej 100 ha miały zajmować się wojewódzkie urzędy rozjemcze do spraw majątkowych większych gospodarstw wiejskich, mniejszymi powiatowe urzędy rozjemcze do spraw majątkowych mniejszych gospodarstw wiejskich. Te ostatnie tworzone były przy powiatowych związkach komunalnych, obejmując działaniem obszar powiatu, łącznie z miastami z niego wydzielonymi. Przewodniczącego, zastępców i członków (ławników) urzędu powiatowego powoływał i odwoływał prezes sądu okręgowego na wniosek Centralnego Biura do Spraw Finansowo-Rolnych. Urzędy działały na wniosek posiadacza gospodarstwa wiejskiego, wierzyciela lub obu stron. Ugody miały moc prawną równą wyrokom sądowym i stanowiły tytuł egzekucyjny. Działalność urzędów ustała wraz z wybuchem II wojny światowej.