1) Zarządzanie i organizacja: zarządzenia Dyrektora POM i Zespołu Gminnych Ośrodków Maszynowych, regulaminy i instrukcje, likwidacja zakładu, kontrole zewnętrzne, spisy akt, narady pracownicze, spisy kadrowe, zakresy czynności, spisy inwentaryzacyjne, zarządzenia (50 j.a.; 1950-1992). 2) Plany finansowo-gospodarcze (41 j.a.; 1952-1990). 3) Sprawozdawczość: meldunki, informacje, statystyka (22 j.a.; 1953-1992). 4) Analizy ekonomiczne (34 j.a.; 1952-1988). 5) Finanse: bilanse, sprawozdania finansowe POM-u i Zespołu Gminnych Ośrodków Maszynowych (67 j.a.; 1952-1992). 6) Samorząd pracowniczy: protokoły z posiedzeń Rady Pracowniczej, Rady Zakładowej i Konferencji Samorządu Robotniczego, uchwały (13 j.a.; 1953-1991).

Państwowe Ośrodki Maszynowe (POM) były przedsiębiorstwami państwowymi na rozrachunku gospodarczym, powołanymi do świadczenia usług w zakresie mechanizacji rolnictwa. Powstały na podstawie niepublikowanych: zarządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z 22 lutego 1949 r. oraz uchwały Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z 29 grudnia tr. Podlegały utworzonemu 31 grudnia tr. Centralnemu Zarządowi Państwowych Ośrodków Maszynowych (M.P., nr A-11, poz. 118). W maju 1952 r. POM przejęły spółdzielcze ośrodki maszynowe (M.P., A-39, poz. 656). W początkowym okresie istnienia, do 1957 r., wykonywały głównie usługi traktorowo-maszynowe dla spółdzielni produkcyjnych oraz prowadziły działalność organizacyjno-doradczą. Od 1957 r. zajmowały się przeprowadzaniem remontów ciągników i maszyn rolniczych będących własnością spółdzielni produkcyjnych, kółek rolniczych i gospodarstw indywidualnych, produkcją części zamiennych itp. Konstytucja PRL z 1952 r., w artykule 8, zaliczała państwowe ośrodki maszynowe do mienia ogólnokrajowego, które podlegało szczególnej trosce i opiece państwa oraz wszystkich obywateli (Dz.U., nr 33, poz. 232). W 1970 r. było w Polsce 352 POM. Większość z nich została zlikwidowana po 1989 r., część jednak działa nadal, już jako przedsiębiorstwa prywatne.