Teatr Narodowy jest państwową instytucją artystyczną, uważaną za polską scenę reprezentacyjną, wyodrębnioną pod względem organizacyjnym i ekonomicznym, posiadającą osobowość prawną. Organizatorem Teatru jest Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, sprawujący bezpośredni nadzór nad całokształtem działalności Teatru. Siedzibą Teatru jest miasto stołeczne Warszawa. W 1981 roku (niezmiennie od 1968 r.) dyrektorem Teatru był Adam Hanuszkiewicz. W połowie 1981 r. Hanuszkiewicz podał się do dymisji, gdy Ministerstwo Kultury i Sztuki zaplanowało na 11 listopada gościnne występy moskiewskiego Teatru Małego w Teatrze Narodowym. Po ogłoszeniu stanu wojennego działalność Teatru została zawieszona. W lutym 1982 roku wznowiono przedstawienia. 1 stycznia 1983 roku dyrektorem Teatru Narodowego został Jerzy Krasowski, kierownikiem artystycznym jego żona, Krystyna Skuszanka. Ważną decyzją w roku 1983 było objęcie Teatru patronatem przez Ministra Kultury i Sztuki. Z instytucji miejskiej Teatr Narodowy stawał się ponownie instytucją państwową podległą najwyższym czynnikom rządowym. W dniu 9 marca 1985 roku wybuchł pożar, który zniszczył budynek Teatru. Decyzją z dnia 6 listopada 1985 r. Prezydium Rządu podjęło uchwałę o odbudowie i rozbudowie Teatru Narodowego. Początkowo Teatr wrócił do swych korzeni – stał się teatrem objazdowym. Od maja 1985 roku władze miasta nakazały dyrektorowi Teatru Dramatycznego udostępnić swoje pomieszczenia zespołowi Teatru Narodowego. Teatr Narodowy zajmował scenę Teatru Dramatycznego przez 12 dni w miesiącu. 15 lutego 1986 roku Minister Kultury i Sztuki Kazimierz Żygulski i dyrektor Zakładów im. Kasprzaka podpisali porozumienie w sprawie umożliwienia funkcjonowania Teatru Narodowego w pomieszczeniach stanowiących własność Zakładów, będących w użytkowaniu Teatru na Woli. Minister Kultury i Sztuki z prezydentem miasta zarządzili 24 kwietnia 1986 roku połączenie Teatru Narodowego z Teatrem na Woli i utworzenie instytucji artystycznej „Teatr Narodowy w Warszawie tymczasowo w siedzibie Teatru na Woli”.