akta registratury policyjnej urzędu: akta ogólne /1914-1926/, sprawy dot. głosowania /1919-1930/, sprawy ludnościowe /1912-1924/, obrona państwa /1914-1923/, sprawy mobilizacyjne /1919-1920/, sprawy policyjne i polityczne /1918-1921/, sprawy gospodarcze /1840-1844/

W związku z likwidacją w Prusach w 1752 roku urzędów starościńskich powołani w ich miejsce landraci byli przedstawicielami władzy państwowej. Rozporządzenie z 30 kwietnia 1815 roku o jednolitej strukturze organizacji terytorialnej Prus ugruntowało pozycję landrata w hierarchii organów władzy prowincjonalnej. Państwo pruskie zostało podzielone na dziesięć prowincji, te zaś na dwa lub więcej obwody rejencyjne; najmniejszą jednostką administracyjną był powiat. Do zadań landrata należała całość spraw administracji państwowej. Ustawa z 1883 roku poszeszała kompetencje urzędu landrata, któremu podporządkowano wszelkie sprawy dotyczące gmin wiejskich, podatków, policji, wojska, szkolnictwa, opieki społecznej, zdrowia, komunikacji, budownictwa, handlu i przemysłu. Do 1872 roku landrat wybierany był przez miejscową szlachtę, później mianowany przez ministra spraw wewnętrznych. Przewodniczył sejmikowi i wydziałowi powiatowemu. Landrat olecki podlegał bezpośrednio prezesowi rejencji gąbińskiej.