księgi UMZsygn 1-5, 7-38, 41-49, 51,księga urodzeń i zgonów sygn 6, księga małżeństw sygn 39, księga urodzeń sygn 40, 52-53, księga zgonów sygn 50, allegata sygn 1a-5a, 7a, 9a-16a, 18a-32a, 35a, 37a, 38a,, 41a-49a, 51a, sygn 7 -załącznik, sygn 17- zał. Protokół, sygn 20b- duplikat UMZ z r 1845, sygn 21b - księga zmarłych z 1826-1846

Równolegle z przepisami dotyczącymi wyznań chrześcijańskich pojawiają się przepisy o aktach stanu cywilnego dla wyznań niechrześcijańskich. W 1825 roku dnia 2 czerwca dekretem cara Aleksandra I powołano Komitet do spraw żydowskich W myśl tego dekretu księża katoliccy mieli pełnić obowiązki urzędników stanu cywilnego dla osób wyznań niechrześcijańskich. 3 listopada 1825 roku Rada Administracyjna Królestwa Polskiego wydała przepisy, na mocy których prowadzenie ksiąg dla tych wyznań powierzone zostało burmistrzom lub osobom wyznaczonym przez Komisję Wyznań. 7 września 1830 roku do prowadzenia ksiąg dla wyznania mojżeszowego powołano rabinów. Akta były wpisywane do oprawnej księgi zakupionej z funduszu dozoru bożniczego, a opatrzonej pieczęciami burmistrza lub urzędnika stanu cywilnego. Obowiązkiem rabina było wpisywanie do księgi aktów urodzeń, małżeństw i zgonów według określonych form. Po dokonaniu wpisu rabin miał obowiązek okazać ksiegę urzędnikowi stanu cywilnego. Księgi stanu cywilnego dla wyznania mojżeszowego funkcjonowały do wybuchu II wojny światowej. W oparciu o Archiwum Państwowe w Kielcach i jego oddziały. Przewodnik po zasobie archiwalnym, Warszawa Łódź 1998 oraz wstęp do zespołu