Statut Cechu Szewców w Chęcinach 1930 r. sygn. 1 Książeczka rzemieślnicza czeladnika Cechu Szewców w Chęcinach Lejbusia Rozenfelda 1910 r. sygn. 2. Akta Urzędu Starszych Cechu Szewskiego w Chęcinach 1851-1910 r. sygn. 3 Księga wyzwolin na majstrów szewskich Cechu Szewskiego w Chęcinach 1922-1924, 1927 r. sygn. 4 Księga wyzwolin na czeladników Cechu Szewskiego w Chęcinach 1924, 1927 r. sygn. 5 Akta Zgromadzenia Cechu Szewskiego w Chęcinach 1922-1924, 1927 r. sygn. 6 Księga kasowa Cechu Szewskiego w Chęcinach 1922-1931 r. sygn. 7 Projekt ustawy rzemieślniczej Cechu Szewskiego w Chęcinach 1924 r. sygn. 8 Uchwały Zjazdu Rzemiosła Polskiego - Cech Szewski w Chęcinach 1927 r. sygn. 9 Dyplomy rzemieślników cechów miasta Chęcin - Cech Szewski w Chęcinach 1903-1907 r. sygn. 10

Początki cechów Kielecczyzny siegają przełomu XVI/XVII wieku. Statuty cechów będące podstawą ich działaności musiały być zatwierdzane przez radnych , później także przez panującego. Rada Miejska miała decydujący wpływ na obsadzanie stanowisk starszych cechowych. Do zadań cechów nalezalo przede wszystkim czuwanie nad jakością, organizacją i techniką pracy oraz zbytem produkowanych towarów. Władzą ustawodawczą i kontrolującą było zebranie członków cechu. Władza wykonawcza była w ręku starszych cechu. W 1816 roku w Królestwie Polskim oficjalnie zmieniono nazwę Cech na Zgromadzenie Rzemieślnicze. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 7 czerwca 1927 roku wprowadziło obowiązek posiadania kwalifikacji do prowadzenia samoistnego warsztatu rzemieślniczego. W tym samym roku, od 15 grudnia zaczęła obowiązywać ustawa przemysłowa. Cechy utraciły charakter przymusowy i prawo wyłącznego egzaminowania uczniów oraz znalazły się pod nadzorem Zarządu Miejskiego.

sygn dawne 1-7, 33, 34, 37