Urzędy Ewidencji Katastru Podatku Gruntowego powołane zostały w roku 1883 w celu utrzymywania w ewidencji stanu posiadania gruntów oraz jego aktualizowania. Czynności Ewidencji Katastru Podatku Gruntowego dzieliły się na polowe i kancelaryjne. Przedmiotem czynności polowych było notowanie w mapach zmian nad rzekami, które wynikały ze zmian koryta rzeki (chodziło tu o rzeki stanowiące granice gmin katastralnych), przeprowadzenie zmian w posiadaniu na podstawie zgłoszonych przez sąd czy osoby prywatne kontraktów kupna i sprzedaży, uchwał hipotecznych i innych akt prawnych normujących stan posiadania gruntów, notowanie zmian w uprawie. Do czynności kancelaryjnych należało: prostowanie względnie uzupełnianie arkuszy zgłoszeń, sporządzanie wykazów zmian (tzw. Wykazy przybytków i ubytków), obliczanie należności ewidencyjnych. Ewidencje Katastru Podatku Gruntowego przesyłały arkusze posiadłości, sumaryczne przeglądy tych arkuszy i wyciągi wykazów zmian w uprawie urzędom podatkowym, które na tej podstawie sporządzały tzw. Repartycję podatku gruntowego. Ewidencje Katastru Podatku Gruntowego na terenie b. monarchii austriackiej były podporządkowane bezpośrednio krajowej władzy skarbowej odnośnego kraju koronnego. Ewidencja Katastru Podatku Gruntowego w Sieniawie podlegała C.K. Krajowej Dyrekcji Skarbu we Lwowie. Obsada C.K. Ewidencji Katastru Podatku Gruntowego w Sieniawie składała się z geometry ewidencyjnego i pomocnika kancelaryjnego. C.K. Ewidencja Katastru Podatku Gruntowego w Sieniawie działała od roku 1883 do 1918 roku. Obwieszczeniem z dnia 10 XI 1918 roku Komisarz Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Jarosławiu – Rawski, ogłasza, że na skutek zmian stosunków politycznych traci rację bytu istniejący dotychczas układ administracyjnych władz powiatowych. Pismo przewodnie skierowane było do „Ewidencji Katastru Podatku Gruntowego w Sieniawie”. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. A. Dziedziuk , Przemyśl 1964]