Zespół zawiera m.in.: akta hipoteczne i dotyczące dzierżaw.

Patentem z 8 maja 1793 r. król pruski zniósł wszystkie dawne sądy polskie na ziemiach po III rozbiorze, tworząc z nich Prusy Południowe. Edykt z 16 listopada 1795 r. wykluczył polaków od sprawowania sądów, a 1 czerwca 1794 r. wprowadzono Powszechne Prawo Krajowe w postępowaniu sądowym i wymiarze sprawiedliwości. Dotychczasowe prawo polskie miało obowiązywać jako prawo prowincjonalne, natomiast za obowiązujące uznano zbiór praw opracowany w roku 1789 przez Trąbickiego. Powszechne Prawo Krajowe przyznawało najwyższą jurysdykcję królowi, który mógł zlecać jej wykonanie. Taka zlecana jurysdykcja związana była z posiadaniem ziemi jako patrymonialna. Na terenie dóbr, będących własnością skarbu państwa czyli domen państwowych sądownictwo zlecone wykonywał specjalnie powołany urząd. Utrzymanie sądu domenalnego należało do administracji domen państwowych. Jurysdykcji sądów domenalnych podlegała ludność wiejska, poddani i wolni oraz służba i czeladź, natomiast nie podlegały osoby pochodzenia szlacheckiego, duchowni, wojskowi i urzędnicy państwowi. Sądy domenowe obejmowały sprawy pomiędzy zarządem domeny a chłopami oraz między chłopami za wyłączeniem spraw karnych. Ważną czynnością sądów stanowiły sprawy niesporne czyli hipoteka i zawieranie umów. Sądy domenalne zniesiono w 1807 r. po wprowadzeniu sądów powiatowych. [Na podst. wstępu do inwentarza M. Kucnera]