Sprawy prawne, organizacyjne władz górniczych z lat 1939-1945, sygn. 1-15 Sprawy urzędnicze i robotników administracyjnych z lat 1939-1945, sygn. 1940-1945, sygn. 16-24 Nadania z lat 1940-1944, sygn. 25-31 Sprawy robotnicze: płace, czas pracy, dyscyplina pracy, zatrudniania młodocianych i kobiet, choroby zawodowe, jeńcy i robotnicy zagraniczni z lat 1939-1945, sygn. 32-52 Policja górnicza i przemysłowa: bezpieczeństwo zakładów, metody eksploatacji, sprawy bhp z lat 1939-1945, sygn. 53-134, 126a-k Ruch kopalń: plany ruchu kopalń (produkcyjne) z lat 1939-1945, sygn. 135-424 Statystyka: nieszczęśliwe wypadki z lat 1939-1945, sygn. 425-460 Sprawy ogólne: sprawozdania roczne i miesięczne, korespondencja ogólna z lat 1939-1945, sygn. 461-476

Do września 1939 roku na terenie Zagłębia Dąbrowskiego i powiatów zawierciańskiego i części powiatu częstochowskiego, które znalazły się w zasięgu niemieckiego Okręgowego Urzędu Górniczego w Sosnowcu, działały jako władza I instancji Okręgowy Urząd Górniczy w Dąbrowie Górniczej (dla powiatu zawierciańskiego, północnej części będzińskiego z miastami Będzinem i Dąbrową Górniczą), Okręgowy Urząd Górniczy w Krakowie (dla części powiatu będzińskiego, miasta Sosnowca, gmin Niwka i Modrzejów) oraz Okręgowy Urząd Górniczy w Tarnowskich Górach (dla powiatu częstochowskiego). Władzami II instancji był Wyższy Urząd Górniczy w Tarnowskich Górach oraz Wyższy Urząd Górniczy w Krakowie. W okresie okupacji hitlerowskiej sprawy górniczce w Zagłębiu Dąbrowskim podlegały Wyższemu Urzędowi Górniczemu we Wrocławiu jako władzy II instancji. Do lutego 1940 roku administrację górniczą na tych terenach sprawował radca górniczy, który kierował równocześnie dwoma okręgowymi urzędami górniczymi: tarnogórskim i dąbrowskim. Z dniem 1 lutego 1940 roku czynności urzędowe dąbrowskiego Okręgowego Urzędu Górniczego przeniesiono do dawnej siedziby w Dąbrowie Górniczej. Na podstawie zarządzenia WUG we Wrocławiu z 6 lutego 1940 roku nadzór policyjno-górniczy na tzw. wschodnich terenach wcielonych Śląska i Zagłębia sprawował OUG Dąbrowa Górnicza. Obejmował on miasto wydzielone Sosnowiec i powiat będziński oraz wschodnie i północne włączone do rejencji katowickiej tereny, graniczące od północy z OUG Bytom-Północ i od południa z OUG Katowice-Południe. W wyniku podziału OUG Dąbrowa Górnicza przejął nadzór nad wszystkimi czynnymi kopalnia węgla kamiennego oraz kopalniami rud w Zagłębiu. Kompetencje OUG w Tarnowskich Górach w zakresie rud żelaza przeszły na OUG Bytom-Północ. Granica między OUG Dąbrowa Górnicza i OUG Bytom-Północ miała przebiegać wzdłuż linii Zawiercie, Siewierz, Mierzęcice. Z dniem 3 marca 1940 roku za zarządzenie starosty WUG we Wrocławiu OUG Dąbrowa Górnicza został przemianowany na Okręgowy Urząd Górniczy Sosnowiec. We wrześniu 1942 roku przeprowadzono reorganizację okręgów górniczych, w wyniku której na terenie Zagłębia powstały dwa okręgowe urzędy górnicze: Sosnowiec-Północ i Sosnowiec-Południe. Na mocy ustawy o organizacji władz górniczych Rzeszy z 30 września 1942 roku oraz rozporządzenia ministra gospodarki Rzeszy o siedzibach i okręgach administracyjnych wyższych urzędów górniczych z 25 marca 1943 roku okręgowe urzędy górnicze zostały przemianowane z dniem 1 kwietnia 1943 roku na urzędy górnicze. Nadzór nad górnictwem przejęły władze Rzeszy. Instancją odwoławczą od decyzji urzędów górniczych były wyższe urzędy górnicze. Z dniem 1 sierpnia 1943 roku włączono do kompetencji Urzędu Górniczego Sosnowiec-Południe nadzorowaną dotąd przez Urząd Górniczy Sosnowiec-Północ Kopalnie Węgla Kamiennego „Mara”. Nagła likwidacja urzędu nastąpiła w styczniu 1945 roku w wyniku działań wojennych. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. S. Poprawska, Katowice 1967]

KM 29.12.1969