I. Księga wpisów, świadectwa, korespondencja, 1768-1898, sygn. 1-6.

Cechy były organizacjami o charakterze gospodarczym, ale ich działalność rozciągała się zasadniczo na wszystkie aspekty życia rzemieślników, a więc zawodowe, towarzyskie, wojskowe. Do głównych działań cechu należało czuwanie nad jakością, organizacją i techniką pracy oraz zbytu towarów. Działalność cechu oparta była na statutach, uchwalanych przez samorząd, ale zatwierdzanych przez radę miejską, a później również przez pracującego. Władze ustawodawczą i kontrolującą cechu było zebranie członków cechu. Władzę wykonawczą stanowili starsi cechu, mianowani przez radę miejską spośród majstrów. Starsi cechu byli też członkami kolegium miejskiego. Taka organizacja cechu przetrwała do XIX wieku, tzn. do ogłoszenia w 1810 roku tzw. "wolności przemysłowej". Ustawa wprowadzała podatek przemysłowy, który upoważniał każdego, kto go uiścił, do uprawiania rzemiosła bez konieczności należenia do cechu. W 1844 roku zniesiono "wolność przemysłową", co spowodowało wzmocnienie pozycji cechów. Pod koniec XIX wieku cechy były ponownie organizacjami przymusowymi. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Wolanin, Gliwice 1995]

KM 12.12.1994, 0014-4