Wilkierz (1588). Księgi radzieckie i ławnicze (1602-1771). Protokoły Rady Miejskiej i Magistratu oraz komisji. Akta osobowe. Księgi obywatelskie. Kataster fryderycjański miejski. Uwłaszczenie (zniesienie powinności). Kupno-sprzedaż nieruchomości. Powiększenie obszaru miasta. Rolnictwo. Leśnictwo. Myślistwo. Podatki. Rachunki. Kościoły. Szkoły: budowa, remonty. Szkoła żydowska. Urządzenia komunalne. Policja. Ewidencja ludności. Choroby zakaźne. Rozrywki publiczne. Służba domowa. Emigracja. Akta zbiorcze stanu cywilnego, śluby, zgony. Gromady podmiejskie. Organizacja i registratura urzędu (wykaz akt, przepisy prawne). Statystyka, kontrola obcokrajowców (1772-1939). Konfiskata mienia polskiego. Budownictwo. Osiedle mieszkaniowe. Urządzenia komunalne. Rachunki. Podatki. Budżety (1939-1945).

Początki miasta Gniewa sięgają czasów książąt pomorskich. W drugiej połowie XIII w. Gniew przeszedł w ręce Krzyżaków, a w 1297 r. otrzymał prawo miejskie. Po wojnie trzynastoletniej został włączony do Polski. Tutaj była siedziba starostwa. Po pierwszym rozbiorze (1772) włączony do prus. Po pierwszej wojnie światowej (1918 r.) wrócił ponownie do Polski. Do 1932 r. mieściło się tutaj starostwo powiatowe. W XVI w. liczył 1000, a w okresie międzywojennym 4000 mieszkańców.