1. Sąd włodarski 1488-1778 (sygn. 29/37/1-5). 2. Sąd ławniczy 1599-1662 (sygn. 29/37/6-18). 3. Sąd wójtowski 1601-1643 (sygn. 29/37/19-21). 4. Sądy ławniczy i wójtowski 1638-1794 (sygn. 29/37/22-47). 5. Księgi przyjęć w poczet obywateli 1619-1717 (sygn. 29/37/48). 6. Akta różne (odpisy, wyciągi) 1615-1794 (sygn. 29/37/49-50).

Biskupie, osada podmiejska położona na północ od Krakowa, w bezpośrednim sąsiedztwie murów miejskich i bramy Sławkowskiej, należała do najstarszych i największych krakowskich jurydyk duchownych. Prawdopodobnie już w XIV w. był to folwark biskupów krakowskich, który następnie rozwinął się w osadę rzemieślniczo-ogrodniczą (XV w.), wchodzącą w skład krakowskiego klucza dóbr biskupich. Władzę sądowniczą i administracyjną nad ludnością jurydyki sprawował włodarz dóbr biskupich oraz włodarz lokalny (rządca). Jurydyka posiadała własny samorząd (poświadczony od 1587 r.) z wójtem i 7 ławnikami. Mieszkańcy Biskupia trudnili się piekarstwem, później pojawili się na tam także krawcy oraz stopniowo i inni rzemieślnicy. Reformy Sejmu Czteroletniego doprowadziły do likwidacji jurydyk (1792-1794). Pełne włączenie Biskupia w obręb Krakowa nastąpiło w 1800 r.