dokumenty: potwierdzenie nadania przywilejów 1585, 1589 (2 j.a.), potwierdzenie sprzedaży dziedzicznej 1608 (1 j.a.), poświadczenia prawego pochodzenia 1649, 1662 (2 j.a.), księga dochodów i wydatków 1809-1912 (1 j.a.), potwierdzenie prawego pochodzenia 1754, 1773, 1777 (4 j.a.), świadectwa odbytego terminu w cechu 1750, 1764, 1774, 1780, 1796 (7 j.a.), list polecający 1784 (1 j.a.), świadectwo nauki zawodu 1776 (1 j.a.), nadanie praw obywatelskich 1841 (1 j.a.).

Cechy były to zawodowe organizacje rzemieślników, do których należeli wszyscy majstrowie chcący uprawiać rzemiosło w mieście. Zasadniczym celem cechów była obrona interesów ich członków przed kupcami oraz przed konkurencją ze strony rzemieślników nie zrzeszonych w cechu a także przed majstrami innych specjalności. Do głównych zadań cechu należało wykształcenie uczniów i czeladników na przyszłych mistrzów cechowych. Prawa miejskie Olesno otrzymało w 1450 roku od Bernarda ówczesnego księcia opolskiego i niemodlińskiego. W drugiej połowie XVI w. wraz z okolicą zostało sprzedane rodzinie Beer. W XIX w. w mieście było 12 organizacji cechowych a mianowicie: piekarze, młynarze, kuśnierze, tkacze, kapelusznicy, szewcy, rzeźnicy, krawcy, stolarze, kowale, sukiennicy i połączony cech bednarzy, kołodziei, siodlarzy i powroźników. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska , Opole 2003]

zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-3