Dokument pergaminowy, w którym Fryderyk Wilhelm II król pruski nadaje radcy wojennemu i dominialnemu Józefowi Augustowi von Strachwitz z Poznania prawo osiedlenia się w Prusach południowych był własnością hrabiego Hiacynta von Strachwitz właściciela Izbicka w 1871 r. Pozostałe jednostki zawierają umowy regulujące w połowie XIX wieku, w tym funkcjonowanie fideikomisu oraz likwidację serwitutow w Ligocie Czambrowowej .

Majątek Izbicko (Herrschaft Stubendorf) należał w latach 1811-1945 do hrabiów Strachwitz. Poszczególne linie tego znaczącego w historii Śląska rodu posiadały liczne dobra na Górnym Śląsku, wśród których należy wymienić Kamieniec w dzisiejszym powiecie tarnogórskim, Kamień Śląski, Szymiszów i inne wraz z przynależnymi do nich wioskami. Dziewiętnastowieczne dobra rycerskie w Izbicku zajmowały samych tylko pól uprawnych 2400 mórg pruskich, czyli 6 127 737 m2, a należy pamiętać, że położone w powiecie strzeleckim majątki Strachwitzów, zapalonych myśliwych, to głównie lasy . Ernest Joachim, syn zmarłego w 1810 r. Karola Józefa, odziedziczył po swej ciotce Zofii von Larisch dobra Kamień Śląski. Jego spadkobiercy, właściciele dóbr kamieńskich, dbając o kult świętego Jacka nosili odtąd zawsze imię Hiacynt (Jacek) . Właśnie do Jacka von Strachwitz na Izbicku (Hyacinyh von Strachwitz auf Stubendorf) należały zachowane w niniejszym zespole materiały

zinwentaryzowano za pomocą bazy danych IZA 6.01