Lucjan Żeligowski: działalność wojskowa i polityczna w okresie wojny rosyjsko–japońskiej, I wojny światowej, wojny polsko –radzieckiej, powstania Litwy Środkowej; organizacja Ministerstw Spraw Wojskowych i stan armii, zamach stanu J. Piłsudskiego, organizacje kombatanckie – wspomnienia, notatki, korespondencja, 1889-1937, sygn. 1-68 Działalność polityczna i społeczna m. in. w Sejmie, w Wileńskiej Izbie Rolniczej i samorządzie, 1921-1939, sygn. 69-90 Sprawy osobiste i majątkowe, 1903-1938, sygn. 91-95 Korespondencja, głównie w sprawach politycznych, 1944-1947, sygn. 96. Sygnatury złożone: 11a.

Lucjan Żeligowski (1865 – 1947), żołnierz, polityk, działacz społeczny. Po ukończeniu Gimnazjum Klasycznego w Wilnie wstąpił na służbę w armii rosyjskiej (m.in. uczestniczył w wojnie z Japonią 1904 – 1905). Od 1912r. działacz konspiracyjnego Związku Walki Czynnej w Rosji, od 1915r. w polskich jednostkach wojskowych na wschodzie (1915 – 1919, dowódca batalionu w Polskiej Brygadzie Strzelców, dowódca pułku w Polskiej Dywizji Strzelców, dowódca 1 Dywizji Piechoty Korpusu Polskiego, dowódca 4 Dywizji Strzelców Polskich). Po powrocie do Polski wstąpił do Wojska Polskiego (m.in. dowódca Frontu Litewsko-Białoruskiego), zasłynął zajęciem Wilna w październiku 1920r. i ogłoszeniem powstania tam niepodległego państwa – Litwy Środkowej (rzeczywistym celem tej akcji miało być przyłączenie Wileńszczyzny do Polski, co nastąpiło w kwietniu 1922r.). W latach 1921 – 1925 inspektor armii Inspektoratu Nr 2 w Warszawie, następnie minister spraw wojskowych (17 listopada 1925r. – 10 maja 1926r.), przyczynił się do przygotowania i przeprowadzenia przez J. Piłsudskiego zamachu stanu, następnie inspektor armii w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Od 1927r. w stanie spoczynku, w latach 1935 – 1939 poseł na Sejm RP. Po 1939r. na emigracji, członek Rady Narodowej i przewodniczący jej Komisji Wojskowej. Zmarł w Londynie, pochowały na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Mikrofilm nr 28926