Księgi UMZ z lat 1810-1825r. 15 j.a. sygn. 1-15, alegaty 1812-1815, 1816, 1818-1820, 1822, 1823, 1825 sygn. 16-23 (nab. 2430/97; 8 j.a. 0,16 mb)

Zespół ma nazwę umowną. Rzeczywista nazwa aktotwórcy: Urzędnik Stanu Cywilnego Gminy Stanisławowskiej, powiat stanisławowski, departament warszawski 1810-1815, województwo mazowieckie 1816-1825, Daty i miejsce istnienia: 1810-1825, siedziba Stanisławów, zakres terytorialny gmina Stanisławów, miejscowości (pisownia jak w.aktach): Głęboczyca, Gołębiowizna, Młyn Klimowizna, Kąt Ołdakowski, Katy- Wielgi, Lubomin, Ładzin, Ołdakowizna, Młyn Papiernia, Retków, Rządza, Sokóle, miasto Stanisławów, Wólka Czarnińska, Wólka Kokosia, Wólka Piecząca, Zalesie. W latach 1798-1818 siedziba dekanatu stanisławowskiego mieściła się w Okuniewie. Gdy w 1818 r. diecezję warszawską podniesiono do godności archidiecezji, włączono doń m.in. dekanat stanisławowski, z siedzibą Stanisławowie, obejmujący 16 parafii: Cegłów, Dąbrówka, Długa Kościelna, Dobre, Jadów, Kamieńczyk, Kamienna, Klembów, Kobyłka, Niegów, Okuniew, Pniewnik, Pustelnik, Radzymin, Stanisławów, Sulejów. Status prawny: publiczny, urząd stanu cywilnego; Zadania, funkcje, dziedzina działalności: Urzędnik S.C. Gminy Stanisławowskiej został ustanowiony na mocy ustawy z dnia 9 VI 1810 z dniem 15 sierpnia 1810 roku do prowadzenia świeckich akt stanu cywilnego. Funkcję tę pełnili duchowni Parafii Rzymskokatolickiej w Stanisławowie: Mateusz Perczyński administrator probostwa 1810, Izajasz Grędziński wikariusz jako zastępca urzędnika I-IV 1811, Józef Jurkowski proboszcz V1811-1825. Poprawność sporządzenia akt sprawdzał Sędzia Pokoju Powiatu Stanisławowskiego Ignacy Antoni Jaźwiński. Od 1825 roku na mocy Kodeksu Cywilnego KP akta parafii prowadził proboszcz będący jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego, natomiast do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali wójtowie, burmistrzowie lub ich zastępcy. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Źródła prawne: Dziennik Praw Księstwa Warszawskiego T. I Warszawa 1810 (Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r.); Kodeks Napoleona z przypisami Warszawa 1807 księga I (Dział II O aktach stanu cywilnego); Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10)

zmikrofilmowane ksiegi 1810-1825 nr mikr. 304112-304126