Akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1880-1898 sygn. 1-15, Akta urodzeń 1899-1900 sygn. 16-17, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1901-1913 sygn.18-30

Parafia Prawosławna pw. Świętego Mikołaja z Miry w Łukowie została erygowana w 1880 roku. Pierwszą prowizoryczną kaplicę urządzono w gmachu b. szkoły pijarów, wg innych danych w szpitalu miejskim. 22 maja 1898 r. został położony kamień węgielny pod budowę wolno stojącej świątyni, konsekrowana 28.11.1899 r. Była usytuowana na przedmieściu, w okolicy dworca kolejowego. Wierni to głównie stacjonujące w Łukowie wojsko - 3 kadrowy Batalion, 2, 17, 18 Lotny Park Artyleryjski i urzędnicy. Liczbę parafian w 1895r szacowano na 453, a w 1903 r. - 1193 osób. Popem był Jerofij Antipowicz (dane dla lat 1895-1906) . W 1915r większość wiernych została ewakuowana lub wyjechała do Rosji. Opuszczona cerkiew spłonęła w 1926 roku. Parafia należała do Chełmsko-Warszawskiego Prawosławnego Konsystorza z biskupem lubelskim na czele z siedzibą w Chełmie, "Sedleckogo Błagoczinia", które obejmowało parafie Hołubla (360 wiernych), Gródek (625 w.) , Drohiczyn (158w), Łosice (795), Łuków (453w), Łysów (761w) Próchenki (1479w), Rogów (389w), Seroczyn (525w), Sokołów (1603w), Czekanów (159w), Czołomyje (1201w), Szkopy (566w), Węgrów (260w), cerkiew siedlecka (1285) (dane z 1895r Pamiatnaja Kniżka Sedleckoj Gubernii. (fot.cerkwi J. S. Majewski- Łuków miasto powiatowe w woj.. Lubelskim Łuków 1930 s. 27) Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym, ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC.

Akt nie mikrofilmowano. Akta z lat 1858-1869 przechowuje AP Lublin zespół 35/1704/0