Postępowania procesowe 1912-1944; 1224 j.a. - sprawy sporne dotyczące odszkodowań za wypadki losowe.

Urzędy i sądy ubezpieczeniowe powstały w 1912 r. Do ich kompetencji należał nadzór nad kasami chorych i rentowymi oraz opłacaniem składek. Ponadto rozstrzygały one spory między instytucjami a ubezpieczonymi. W urzędach obok personelu zawodowego – urzędników – pracowali przedstawiciele pracodawców, ubezpieczonych i kas chorych. W miastach i powiatach działały miejskie i powiatowe urzędy ubezpieczeń, natomiast Wyższy Urząd Ubezpieczeń w Szczecinie podlegał bezpośrednio Ministerstwu Pracy Rzeszy (Reichsarbeitsminister). Natomiast sąd ubezpieczeń istniejący w okresie międzywojennym był wydziałem orzekającym (Spruchkammer) Wyższego Urzędu Ubezpieczeń w Szczecinie. Wydział orzekający stanowił instancję odwoławczą od decyzji urzędów ubezpieczeń (Versicherungsamt), działających w powiatach. Te ostatnie rozstrzygały spory między kasami ubezpieczeń a ubezpieczonymi. W skład sądu wchodził radca rejencji jako przewodniczący oraz dwóch sędziów, z których jeden był sędzią zawodowym, a drugi ławnikiem społecznym. Akta sądu ubezpieczeń w Szczecinie zostały przejęte w 1948 r. przez archiwum szczecińskie bezpośrednio z budynku byłej rejencji szczecińskiej.