I. Kontrola sporządzania tabel likwidacyjnych, podział majątków należących do duchowieństwa, położonych na terenie Łodzi i Zgierza, 1868-1912, sygn. 1-6; II. Akta poszczególnych wsi i majątków ułożone w kolejności alfabetycznej gmin, 1864-1914, sygn. 7-262 - spory o serwituty i ich likwidacja, podział gruntów wspólnych, spory o grunty, nabywanie ich za pośrednictwem Banku Włościańskiego, akta kas pożyczkowo-oszczędnościowych, wywłaszczanie gospodarstw na potrzeby przemysłu (załączniki: tabele likwidacyjne, rejestry pomiarowe, plany gruntów chłopskich); III. Decyzje Komisarza, dzienniki czynności, 1866-1896, 1906-1914, sygn. 263-303 - rozdział pustek, nadział bezrolnych, przywracanie gruntów i serwitutów odjętych przez dwór w latach 1846-1864, spory o serwituty, rozdział gruntów wspólnych, zezwolenia na wyrąb lasów serwitutowych, spory o grunty i granice, zakup gruntów za pośrednictwem Banku włościańskiego; IV. Dziennik pism wchodzących, 1910-1912, sygn. 304.

Na mocy ukazu z 2.03.1864 r. "O sposobie wprowadzenia w wykonanie nowych ustaw o włościanach" na terenie Piotrkowskiej Komisji do Spraw Włościańskich utworzono 6, a potem 7 rewirów z komisarzami na czele, którzy stanowili najniższy szczebel administracji włościańskiej. Począwszy od 1867 r. utworzono 8 rewirów odpowiadających poszególnym powiatom guberni piotrkowskiej. Komisarz był zapraszany na posiedzenia Urzędu Gubernialnego, załatwiał część spraw związanych z uwłaszczeniem, a później ze społecznym i gospodarczym życiem wsi. Po wybuchu I wojny światowej urząd został ewakuowany do Rosji i tam uległ likwidacji.