Dokumenty dotyczące głównie spraw wewnętrznych konwentu oraz przywilej króla Zygmunta Augusta z 1566 r. dla miasta Mogielnicy (sygn. 1–8). Ekstrakty z ksiąg ziemskich, grodzkich i konsystorskich spraw sądowych i majątkowych konwentu, akta majątkowe (ekstrakty i kopie nadań książąt mazowieckich, inwentarze, transakcje, rachunki, kwity, umowy) głównie z XVIII w. dotyczące: klucza Szczepankowo (sygn. 9–97), ekonomii „nadwiślańskiej” (sygn. 98–186), ekonomii nadnarwiańskiej (sygn. 187–196), dóbr i prepozytur południowomazowieckich (sygn. 197–215), prepozytury szpitalnej św. Ducha w Rawie (sygn. 216–253), innych dóbr i spraw majątkowych konwentu (sygn. 254–301). Materiały, głównie z XVIII w., dotyczące spraw wewnętrznych konwentu, Kongregacji Benedyktyńskiej, życia religijnego i różnych spraw kościelnych, w tym kopie bulli i breve papieskich, bliżej nierozpoznane fragmenty łacińskich traktatów, kazań, memoriałów, fragmenty akt konsystorza pułtuskiego (sygn. 302–358), korespondencja urzędowa z władzami z lat 1796–1865 (sygn. 359–365), akta gospodarcze konwentu i klasztoru pułtuskiego z lat 1779–1865, w tym plan sytuacyjny klasztoru z 1865 r. (sygn. 366–378). Akta różne z XIX w., m. in. dokumenty odnalezione pod fundamentami majątku Chrcynno w 1859 r., wypis hipoteczny dotyczący domu przy ul. Brzozowej w Warszawie, fragmenty zeszytów szkolnych, protokoły przesłuchań świadków i podejrzanych w Karniewku i Wyszkowie, pisma i rachunki władz miejskich i powiatowych Pułtuska dotyczące remontu lazaretu, dziennik korespondencji biskupa płockiego z 1829 r., rejestry folwarku św. Krzyża w Pułtusku (sygn. 379–393), korespondencja osobista mnichów z lat 1730–1825 (sygn. 394–439).

Benedyktyńskie opactwo św. Wojciecha w Płocku zostało prawdopodobnie założone w II połowie XII w. Dzięki nadaniom książąt mazowieckich i osób prywatnych benedyktyni posiadali w XVIII w. 2 miasta i 20 wsi, nie licząc mniejszych posiadłości. Archiwum konwentu zostało spalone w 1705 r. podczas działań militarnych wojny północnej; ocalały tylko nieliczne dokumenty. W 1781 r. benedyktyni przenieśli się z Płocka do Pułtuska, obejmując we władanie klasztor i szkołę prowadzoną wcześniej przez jezuitów. Szkołę tę, która osiągnęła bardzo wysoki poziom, prowadzili w Pułtusku do 1833 r. W 1797 r. konwent utracił większość dóbr ziemskich skonfiskowanych przez władze pruskie, w zamian za nie wypłacana im była stała pensja, tzw. kompetencja. W 1864 r. władze carskie zarzuciły pułtuskim mnichom aktywny udział w powstaniu styczniowym i zarządziły kasatę klasztoru. Zakonników przewieziono do klasztoru kamedułów na Bielanach. Archiwum konwentu prawdopodobnie włączono do archiwum konsystorza pułtuskiego.