okólniki niemieckich władz okupacyjnych z lat 1940-1944 (sygn. 1-5), korespondencję z Inspektoratem Szkolnym w Jędrzejowie w Zarządem Gminnym w Nawarzycach iPowiatowym Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Reformy Rolnej w sprawach gruntu i lokalu dla potrzeb szkoły z 1945 roku (sygn. 6), projekty organizacji publicznej szkoły powszechnej w Niegosławicach z lat 1941 (sygn. 2) 1946-1947 (sygn. 7-8) oraz sprawozdanie z wizytacji szkoły w 1946 roku (sygn. 7), formularze sprawozdawczo-statystyczne dla szkół powszechnych, bibliotek i kursów rolniczych na rok szkolny 1949/50, 1950/51, 1951/52, 1953/54 (sygn. 9-13), wykazy osób nie umiejących czytać i pisać z terenu obwodu szkolnego oraz protokoły z kontroli rejestracji analfabetów oraz sprawozdania i zestawienia liczbowe analfabetów z lat 1949 i 1951 (sygn. 9 i 11)

Organizację szkolnictwa polskiego funkcjonującego w okresie II wojny światowej regulowały przepisy rozporządzeń o szkolnictwie w Generalnym Gubernatorstwie z dnia 31 października 1939 roku oraz z dnia 29 sierpnia 1942 roku, po wyzwoleniu powrócono do regulacji z ustawy z dnia 11 marca 1932 roku „O ustroju szkolnictwa”, Dz.U. (1932) Nr 38, poz. 389, art. 12. Przepisy te obowiązywały do 1948 roku . Publiczna Szkoła Powszechna o dwóch siłach nauczycielskich w Niegosławicach mieściła się w dwóch izbach, w drewnianym, parterowym budynku wzniesionym ok. 1894 roku, będącym własnością Zarządu Gminy Nawarzyce. W okresie wojny szkoła działała nieprzerwanie, co można wywnioskować z zachowanej korespondencji kierownika szkoły . Z zachowanego, jedynego z czasu okupacji, sprawozdania z organizacji roku szkolnego 1940/41 wynika, że do szkoły powszechnej w Niegosławicach uczęszczało 137 uczniów. Nauka odbywała się w podziale na cztery oddziały. Do obwodu szkolnego należały wsie Niegosławice i Konary. Funkcję kierownika do 1945 roku pełnił Franciszek Felis . Po zakończeniu wojny wynajęto jeszcze dwie izby w budynku podworskim w Niegosławicach w odległości 1500 m od siedziby szkoły. Grono pedagogiczne składało się z trzech, a od 1946 roku z czterech osób pod kierownictwem Wojciecha Florczyka, kierownika w latach 1945-1969 . W latach powojennych dążono do wyrównania poziomu nauczania w szkołach, stąd stopniowy rozwój szkoły w zakresie ilości etatów nauczycielskich i oddziałow (klas). Zmiany te najlepiej ilustrują projekty organizacji szkoły corocznie składane w inspektoracie szkolnym i wydziale oświaty przy PPRN. W roku szkolnym 1944/45 liczba uczniów wynosiła 174. Szkoła aż do roku 1959/60 pełniła funkcję szkoły zbiorczej dla szkół w Turze Górnym i Strzeszkowicach, w 1960 roku otrzymała status szkoły pełnej niezbiorczej. W roku szkolnym 1945/46 nauka odbywała się w podziale na VI oddziałów, a od roku szkolnego 1947/48 utworzono klasę VII. W roku 1948 nastąpiła reorganizacja szkolnictwa polskiego, mająca na celu utworzenie 7 klasowych szkół podstawowych i czteroletnich liceów ogólnokształcących – od początku roku szkolnego 1948/49 weszło w życie Zarządzenie Ministra Oświaty z dnia 10 czerwca 1948 roku w sprawie przejściowego programu nauczania w jednolitej szkole średniej na rok szkolny 1948/49, od tego momentu dotychczasowe Publiczne Szkoły Powszechne zmieniły oficjalną nazwę na Szkoły Podstawowe . Od roku szkolnego 1951/52 szkoła otrzymała kolejny (czwarty już) etat nauczycielski, a od roku szkolnego 1962/63 – piąty. Poprawiały się także warunki lokalowe. Od roku szkolnego 1953/54 szkoła dysponowała już trzema własnymi izbami

dawny numer zespołu 22/113 w oddziale zamiejscowym w Jędrzejowie