akta personalne, [1804] 1826-1930 sygn. 1-12, 599-603 ogłoszenie pożyczki państwowej na rzecz kontrybucji francuskiej 1810-1810 sygn. 13 akta stanowe; nadzór nad sejmem prowincjonalnym 1824-1832, 1903-1905 sygn. 14-18 biskupi warmińscy; akta biskupa von Hattena i jego następcy 1841-1871 sygn. 19 szkoły i podatki komunalne - kontrola kasy szkoły dla głuchoniemych w Malborku, podatki komunalne miasta Kisielice, Gardeja, Malbork 1854-1859, 1922-1933 sygn. 20-23 nadzór nad cechami 1925-1933 sygn. 24-28 nadzór nad Centralnym Związkiem Przemysłowym - statut Związku, sprawozdania ze zjazdów Związku, budżet 1874-1921 sygn. 29-30 podziały administracyjne - likwidacja okręgów dworskich, olsztyński obwód rejencyjny 1929-1931 sygn. 31 żądanie zwrotu dzieł sztuki zrabowanych przez Francuzów w latach 1793 i 1814 1915-1922 sygn. 32 cmentarz dla zasłużonych, mogiły wojenne 1915-1922 sygn. 33 sprawozdanie o sytuacji rolnictwa, kolonizacja, parcelacje 1921-1930 sygn. 34-36 zezwolenia na pobyt cudzoziemców, imigranci polscy i rosyjscy (układ akt ogólnych wg powiatów i miast), akta osobowe 1882-1932 sygn. 37-504 nadawanie obywatelstwa cudzoziemcom 1871-1932 sygn. 505-513 więziennictwo 1869-1875 sygn. 514 polska agitacja narodowa 1880-1904 sygn. 515-521 nadzór nad prasą i organizacjami politycznymi 1895-1933 sygn. 522-525 sprawy wojskowe - mobilizacja, pisma propagandowe, opieka nad poszkodowanymi i uchodźcami, odbudowa zniszczeń wojennych 1914-1931 sygn. 526-535, 607, 609 szkoła żandarmerii w Olsztynie 1931-1933 sygn. 536 aprowizacja ludności 1915-1924 sygn. 537-557 odbudowa miast i wsi - wykazy budynków przewidzianych do odbudowy, pomiary i plany odbudowy miast 1915-1936 sygn. 558-580 Komisarz Rzeszy ds.. Wschodu - polityka wewnętrzna, rady robotnicze i żołnierskie, sprawy polskie, korpusy ochotnicze, raporty wywiadowcze z Litwy 1919-1920 sygn. 581-598, 608 sprawozdania landratów dot.parcelacji gruntów chłopskich 1829-1829 sygn. 604 nadzór nad klasztorami w Prusach Zachodnich 1830-1832 sygn. 605 sprawy sądownictwa 1833-1833 sygn. 606 suplement - korespondencja dot. Spraw budowlanych, zaopatrzenia, obcokrajowców 1838-1919 sygn. 610-615 suplement - nadzór nad cudzoziemcami, sejmik powiatowy Ragnit - protokół z posiedzenia, wykaz członków 1886-1887 sygn. 616-617

Reformy ministrów Steina i Hardenberga z lat 1808-1810 spowodowały likwidację przestarzałego systemu administracji pruskiej; miejsce kamer wojen i domen zajęły rejencje, całe państwo pruskie zostało podzielone na 10 prowincji. Na czele prowincji postawiono naczelnego prezesa czyli nadprezydenta (Oberpräsident) na mocy obwieszczenia z grudnia 1808r. i rozporządzenia z 30.04.1815r. Jego stanowisko i kompetencje określiły instrukcje z 26.12.1808r. i 31.12.1825r. Naczelny prezes prowincji był najwyższym urzędnikiem prowincji i stał na jej czele. Formalnie nie był ogniwem pośrednim między rejencjami a rządem, lecz przedstawicielem rządu na terenie prowincji. Uprawnienia naczelnego prezesa były dość rozległe, obejmowaly te zadania , których wykonanie wykraczało poza granice jednej rejencji: budowa kanałów, szos, rozległych przedsięwzięć melioracyjnych, dużych zakładów przemysłowych itp.Wspomniana instrukcja dla Naczelnego Prezydium z 1825r. rozszerzyła kompetencje i zmieniła strukturę urzędu. Naczelny prezes otrzymał nadzór nad wszystkimi urzędami administracji państwowej i samorządowej prowincji, miał uprawnienia kontrolowania rejencji, ale nie mógł wkraczać w jej kompetencje. Początkowo prowincja Prusy Wschodnie składała się z Rejencji Królewieckiej i Gąbińskiej. Zasięg terytorialny Naczelnego Prezydium Prusy Wschodnie zmienił się, kiedy w 1828r. obie prowincje Prusy Wchodnie i Zachodnie połączono w jeden "organizm" Prusy. W 1878r. przywrócono podział na dwie prowincje. W 1905 r. utworzono w Prusach Wschodnich trzecią Rejencję Olsztyńską. Do 1880r. naczelny prezes był jednocześnie prezesem rejencji stołecznej prowincji. W 1920r. wcielono do Prus Wschodnich Rejencję Kwidyńską z Prowincji Prusy Zachodnie, która to prowincja przestała istnieć. Na mocy ustawy z grudnia 1933r. naczelny prezes przejął wszystkie uprawnienia i kompetencje wydziałów prowincjonalnych (Provinzialausschuss); ciałem doradczym zostały rady prowincjonalne (Provinzialrat), powołane ustawą z 17.07.1933r. Oznaczało to poważny wzrost uprawnień naczelnego prezesa, również poprzez wprowadzenie unii personalnej w 1933r. między szefem organizacji NSDAP w prowincji i naczelnym prezesem prowincji. Naczelnymi prezesami w Prusach Wschodnich byli ziemianie, a także arystokraci (m.in. H.J.Auerswalde, H.T. Schön, U.Stolberg-Wernigerode, F.Moltke). Zastępcą naczelnego prezesa był wyższy radca prezydialny (Oberpresidialrat); urząd tworzyli pracownicy merytoryczni: wyżsi radcy i radcy rejencyjni (Oberregierunsräte, Regierungsräte) oraz wyżsi asesorzy i asesorzy rejencyjni (Oberregierungsassessoren, Regierungsassessoren); kancelarię i sekretariaty obsługiwali: starsi inspektorzy rejencyjni, inspektorzy, sekretarze (Wstęp do inwentarza autor: dr Tadeusz Brzeczkowski)

zespół zmikrofilmowany : nr 12952-13556, inwentarz zespołu: nr mikr. 13557