1. Akta ogólne Dyrekcji Szczegółowej tzw. generalia z l. 1826-1916 (sygn. od 1 do 19): korespondencja, sprawy etetów osobowych i normatywów, protokoły posiedzeń dyrekcji, wpływy kasowe. 2. Akta pożyczek dla poszczególnych dóbr /układ alfabetyczny wg miejscowości/ z l. 1826-1916 (sygn. od 20 do 258): sprawy udzielania pożyczek, listy zastawne, korespodencja z hipoteką, sciąganie należności i zaległych procentów, licytacja majątków niewypłacalnych dłużników.

Towarzystwa Kredytowe Ziemskie były jednymi z najstarszych instytucji finansowych w naszym kraju. Pierwsze powstało w 1821 roku w Poznaniu, kolejne w Warszawie. 13 czerwca 1825 roku utworzono Towarzystwo Kredytowe Ziemskie w Królestwie Polskim. Głównym zadaniem Towarzystwa było wydawanie pożyczek na hipotekę majątków ziemskich. Członkami Towarzystwa mieli być właściciele większych obiektów rolnych, którzy opłacali 100 zł. tzw. „ofiary”. Zarząd nad Towarzystwem został powierzony Dyrekcjom Szczegółowym, Dyrekcji Głównej oraz Komitetowi Towarzystwa. Dyrekcje Szczegółowe, znajdujące się w miastach wojewódzkich, a później gubernialnych, swoje siedziby miały w wydziałach hipotecznych przy sądach okręgowych. W jej skład wchodziło 7 radców wybieranych raz na 4 lata, którzy wybierali spośród siebie przewodniczącego. Najwyższą władzą wykonawczą i administracyjną Towarzystwa była Dyrekcja Główna z siedzibą w Warszawie. W jej skład wchodził prezes i 16 radców. Komitet Towarzystwa, złożony z prezesa i 2 radców, sprawował nadzór nad zarządem, majątkiem oraz właściwym wykorzystaniem posiadanego kapitału. Pożyczki były wydawane listami zastawnymi po cenie nominalnej na określone terminy. Art. 214 Prawa o ustanowieniu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskim z 1825 roku głosił, że Towarzystwo rozwiąże się w dniu 22 czerwca 1854 roku, zaś wszystkie zaciągnięte pożyczki i wypuszczone listy zostaną umorzone. Mimo to działalność Towarzystwa kilkakrotnie przedłużano. Zastój w działalności Towarzystwa widoczny jest podczas I wojny światowej. Dopiero z chwilą stabilizacji złotego i zwaloryzowania pożyczek oraz listów zastawnych Towarzystwo zaczęło kontynuować swoją działalność. W 1933 roku działalność Towarzystwa przekroczyła znacznie granice byłego Królestwa Polskiego i objęła ziemie byłego zaboru rosyjskiego. W 1936 roku Bank Gospodarstwa Krajowego przejął tzw. „Bank Ziemiański w likwidacji” - instytucji kredytu krótkoterminowego. Towarzystwo działało również w czasie okupacji hitlerowskiej, pod nadzorem niemieckim. Po zakończeniu II wojny światowej działalność Towarzystwa miał już charakter wyłącznie likwidacyjny i trwała do 1950 roku. Oddział Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Płocku nosił nazwę Dyrekcji szczegółowej. Terytorialnie podlegały mu tereny województwa, a później guberni płockiej. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. M. Chojnacki, Płock 1968]