1. Akta ogólne l. 1872-1912 (sygn. od 1 do 5): akta Kasy Oszczędnościowo-Pożyczkowej w Kleniewie, zażalenia na wyroki Sądu Gminnego w Rogozinie, korespondencja ogólna, korespondencja dotycząca kupna ziem folwarcznych przez Towarzystwo Ludwików i Kazimirówka za pośrednictwem Włościańskiego Banku Ziemskiego. 2. Akta szczegółowe wsi (w układzie alfabetycznym w obrębie gmin: Bielino, Brwilno, Góra, Drobin, Lelice, Łubki, Monkolin, Ramutówko) z l. 1864-1912 (sygn. od 6 do 65): korespondencja dotycząca sporów między dworem a wsią o serwituty, decyzje komisarzy, odwołania włościan od wyroków gminnych do wyższych instancji władz włościańskich, prośby włościan o nadanie osad opuszczonych, korespondencja w sprawach rozgraniczenia gruntów chłopskich od ziem folwarcznych, sprawy związane z pomiarem ziem (rejestry pomiarowe, opisy geodezyjne), podatek gruntowy dworski powiatu płockiego guberni płockiej z 1865 r.

Komisarze włościańscy stanowiący najniższy szczebel terenowych władz włościańskich zostali powołani do życia ukazem carkim z 2 marca 1864 r. o sposobie wprowadzenia w wykonanie nowych ustaw o włościanach. Sprawowali oni opiekę nad rewirami na terenie działania danej gubernialnej komisji włościańskiej. Teren Komisji Włościańskiej Płockiej składał się początkowo z 4 rewirów, później z 7, a po 1867 r. z 8, obejmując powiaty: ciechanowski, płocki, płoński, przasnyski, mławski, lipnowski, rypiński i sierpecki. Do ich obowiązków i zadań należało m.in.: uczestniczenie w posiedzeniach komisji włosciańskich, załatwianie sporów między wsią a dworem o grunty podlegające uwłaszczeniu, przyznawanie włościanom osad opuszczonych zarejestrowanych w 1846 r., rozgraniczanie gruntów włosciańskich od folwarcznych, określanie wielkości serwitutów. Część spraw komisarze rozstrzygali samodzielnie, podejmując decyzję, inne zaś przekazywali po zebraniu odpowiednich materiałów do komisji włościańskich. Ich kompetencje z biegiem lat ulegały modyfikacjom. Zgodnie z ukazem carskim z 30 listopada 1870 r. komisarze sprawowali władzę włościańską w powiatch aż do wybuchu I wojny światowej. W okresie I wojny światowej Gubernialny Urząd ds. Włościańskich został ewakuowany do Rosji, gdzie działał do 1917 r. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Cz. Gąska, Płock 1975]