W ramach wymienionych trzech grup znajdują się akta postępowania dodatkowego, np.: szacunek parcelowanych majątków prywatnych, programy gospodarcze na komasowane lasy, materiały dotyczące upełnorolnienia gospodarstw karłowatych i małorolnych. Parcelacja majątków 1920-1931, sygn. 1-19. Scalanie gruntów 1921-1933, sygn. 20-125, 158-168, 170-177 Likwidacja serwitutów, podział pastwisk 1921-1933, sygn. 126-157, 169. korekta ewidencji/ nab.3397/2012r.; 1925-1928, 1 j.a.-0,01 mb.

Na mocy uchwały Sejmu z 1919r. na czele urzędów ziemskich stał główny Urząd Ziemski, któremu jako władze wykonawcze w zakresie reformy rolnej podlegały okręgowe urzędy ziemskie. W miarę potrzeby miały być też utworzone powiatowe urzędy ziemskie, które obejmowały jeden lub więcej powiatów. Do kompetencji ich należały wszelkie czynności przygotowawcze i wykonawcze w sprawach dotyczących reformy rolnej. Jako ciało doradcze przy Powiatowym Urzędzie Ziemskim działała Powiatowa Komisja Ziemska, która miała za zadanie występować z wnioskiem w sprawach związanych z reformą rolną oraz wydawać opinie na żądanie PUZ, w sprawach o przekazanie dóbr znajdujących się w posiadaniu państwa, wykupu prywatnych majątków niezbędnych do parcelacji; kwalifikowanie kandydatów, którym przysługuje prawo pierwszeństwa do nowotworzonych osad; udzielanie opinii o planie parcelacyjnym. Zgodnie z ustawą z 1923r. powiatowe urzędy ziemskie już bez powiatowych komisji ziemskich podlegały Ministerstwu Reform Rolnych. W 1931 r. ustalone zostają siedziby i właściwości terytorialne powiatowych urzędów ziemskich w tym Powiatowego Urzędu Ziemskiego w Białymstoku, działającego na terenie ówczesnego obszaru powiatu białostockiego. Urząd ten działał w niezmienionej formie do momentu zespolenia urzędów ziemskich z władzami administracji ogólnej, które następuje w wyniku Rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej z dnia 27.XI.1933r.