I referat – odpowiada departamentowi prezydialnemu i zawiera plany kontroli oraz sprawozdania Delegatury, lata 1948 – 1952, sygn. 1-13, II referat: Instytucje podległe Centralnemu Urzędowi Szkolenia Zawodowego, lata 1950 – 1953, sygn. 14-20, Organizacje społeczne i zawodowe, lata 1950 – 1952, sygn. 21-34, Kultura Fizyczna i Sport, lata 1950 – 1952, sygn. 35-41, Resort Bezpieczeństwa Publicznego i Obrony Narodowej, lata 1950 – 1951, sygn. 42-51, III referat: Resort Sprawiedliwości, lata 1950 – 1952, sygn. 52-58, Resort Administracji Publicznej, lata 1950 – 1952, sygn. 59-80, Resort Gospodarki Komunalnej, lata 1950 – 1952, sygn. 81-101, IV referat: Resort Rolnictwa i Reform Rolnych Min. PGR, lata 1950 – 1952, sygn. 102-186, Resort Leśnictwa, lata 1950 – 1952, sygn. 187-200, V referat: Resort Oświaty, lata 1950 – 1952, sygn. 201-227, Resor Kultury i Sztuki, lata1950 – 1952, sygn. 228-240, Resort Zdrowia, lata 1950 – 1952, sygn. 241-260, Resort Pracy i Opieki Społecznej, lata 1950 – 1952, sygn. 261-271, VI referat: Resort Komunikacji, lata 1950 – 1952, sygn. 272-285, Resort Transportu Drogowego, lata 1950 – 1952, sygn. 286-288, Resort Poczt i Telekomunikacji, lata 1951 – 1952, sygn. 289-295, Resort Budownictwa, lata 1950 – 1952, sygn. 296-321, VII referat: Resort Przemysłu Spółdzielczości, lata 1950 – 1952, sygn. 322-357, VIII referat: Resort Handlu Wewnętrznego, lata 1950 – 1952, sygn. 358-381, IX referat: Resort Finansów, lata 1950 – 1952, sygn. 382-424.

Ustawą z dn. 9 marca 1949 r. powołana została do życia Najwyższa Izba Kontroli. Wg statutu NIK składał się z departamentów, biur i delegatur miejscowych. Delegatury dzieliły się na referaty odpowiadające zakresem działania poszczególnym departamentom. Na czele delegatury stał szef, który bezpośrednio kierował jej działalnością i odpowiadał przed Prezesem NIK. Organy NIK miały prawo wstępu do jednostki kontrolowanej oraz wglądu do wszystkich przedmiotów majątkowych, ksiąg, rejestrów, akt i dokumentów. Organy kontroli przeprowadzały kontrolę osobiście lub przez urzędników NIK (inspektorów) działających na podstawie każdorazowo otrzymywanych pisemnych upoważnień. Jednostka kontrolowana lub jej władza zwierzchnia miała obowiązek w terminie miesięcznym zawiadomić NIK o przyjęciu wniosków i ich wykonaniu lub przyczynach niewykonania. NIK i jej delegatury miejscowe zostały zlikwidowane ustawą z dn. 22 listopada 1952 r. o kontroli państwowej, która utworzyła urząd Ministerstwa Kontroli Państwowej.