W skład zespołu wchodzą księgi z parafii i dekanatów diecezji łucko-żytomierskiej (diecezje te połączone zostały unią personalną, a od 1866 r. włączono do diecezji także parafie diec. kamienieckiej); księgi pochodzą z parafii leżących fizycznie na terenie diecezji łuckiej; sporadycznie występują w nich także zapiski dotyczące parafii z terenu diecezji żytomierskiej, kamienieckiej oraz z innych terenów imperium rosyjskiego. Oprócz właściwych wpisów metrykalnych (urodzeń, ślubów, zgonów) występują też inne zapiski lub dokumenty dołączone luzem, np. wpisy osób wyznania prawosławnego (parafia Katerburg), opis kościoła zakonno-parafialnego (parafia Dederkały), spis rodzin (parafia Opalin). W księgach występują także nieliczne wypisy z akt metrykalnych, korespondencja z władzami zwierzchnimi itp. Zdecydowana większość ksiąg nie posiada indeksów (jednym z nielicznych wyjątków są metrykalia z parafii Ostrówki, Włodzimierz Wołyński i Łuck). W 2023 r. USC, po raz pierwszy, przekazało do AGAD księgę z parafii wojskowej (Księga metrykalna zgonów dla parafii wojskowej w Łucku, dekanat wojskowy – Lublin, sygn. 1090).

Obowiązek prowadzenia ksiąg metrykalnych ustanowiony został w 1563 r. przez Sobór Trydencki; jego zalecenia przyjęte zostały w Polsce w 1607 r., choć ta forma zapisu występowała efemerycznie już nawet w XV w. Obowiązkiem proboszczów było prowadzenie ksiąg chrztów/urodzeń, ślubów i pogrzebów/zgonów (o księgach staropolskich, patrz - wstęp do inwentarza zespołu nr 301 lub 437). Po rozbiorach sprawy prowadzenia metryk uporządkowała administracja państw zaborczych. W okresie I Rzeczypospolitej tereny diecezji łuckiej znajdowały w granicach państwa polskiego; w okresie rozbiorów diecezja łucka znalazła się w zaborze rosyjskim. Parafie i ich kancelarie działały wówczas zgodnie z wymogami miejscowej administracji (wprowadzono nowy formularz wpisów w księgach). Po 1798 r. podporządkowano wszystkie diecezje wschodnie, wcielone do cesarstwa (diecezję łucką połączono unią personalną z żytomierską) łacińskiej metropolii mohylewskiej, utworzonej przez Katarzynę II., wyłączając je jednocześnie z metropolii gnieźnieńskiej. W 1867 r. pod jurysdykcję biskupa łucko-żytomierskiego przekazano zniesioną rok wcześniej przez rząd carski diecezję kamieniecką. Po rozbiorach i uznaniu przez władze państwowe duchownych rzymskokatolickich za urzędników stanu cywilnego zmienił się także sposób rejestracji metrykalnej (lata 1825-1826); księgi metrykalne z zaboru rosyjskiego znacznie różniły się formą i sposobem zapisu metrykalnego od systemu przyjętego w zaborze austriackim. Prowadzono księgi wspólne dla całej parafii; dla każdego roku kalendarzowego zakładano nowe metryki. Księga podzielona była na trzy części dla każdej kategorii wpisów: urodzeń, ślubów i zgonów. Od 1848 r., kiedy to nastąpiły zmiany w strukturze organizacyjnej Kościoła łacińskiego w Rosji (konkordat z Watykanem 1847 r.), księgi prowadzone były w języku rosyjskim. Na końcu większości ksiąg z parafii diecezji łuckiej znajduje się notatka o ilości ponumerowanych i przesznurowanych kart w księdze, data sporządzenia zapisu i lakowa pieczęć Rzymsko Katolickiego Konsystorza Duchownego - do r. 1847 Łuckiego, a od 1848 r.: Łucko-Żytomierskiego, przymocowana do sznurka łączącego karty księgi. Notatkę taką sporządzano przed rozpoczęciem wpisów (przeważnie w grudniu w roku poprzedzającym rok wpisowy). Po zakończeniu I wojny światowej diecezja łucka bez części żytomierskiej (ZSRR) znalazła się w granicach odrodzonego państwa polskiego (ksiąg z tego okresu AGAD dotychczas nie posiada).

Ilościowy stan zachowania zespołu nie do ustalenia; zespół zmikrofilmowany i zdigitalizowany (udostępnia się jedynie w postaci skanów i mikrofilmów); w 2017 r. decyzją Komisji Metodycznej AGAD z zespołu wyłączono księgi z par. Braszewicze, dek. Kobryń (diec. wileńska), sygn. 924-926 i włączono do nowo utworzonego zespołu nr 548.