I. Sprawy organizacyjno-kadrowe: statut, zmiany organizacyjne, nabór pracowników, zawiadomienia o ukaraniu pracowników, z lat [1932-1935] 1937-1944, sygn. 1-4 II. Ubezpieczenia: polisy i umowy ubezpieczeniowe, korespondencja w sprawach ubezpieczeniowych firmy, z lat [1933-1935] 1935-1944, sygn. 5-11 III. Działalność inwestycyjno-handlowa: korespondencja handlowa z innymi firmami w sprawach zakupów i zamówień, umowa w sprawie sprzedaży i eksportu wyrobów, inwestycje w zakupy maszyn, z lat [1917-1935] 1935-1944, sygn. 12-25 IV. Sprawy księgowo-finansowe, sprawozdawczość: kosztorysy i faktury za roboty remontowo-budowlane na rzecz firmy, sprawozdanie z rewizji kasy, bilanse otwarcia i zamknięcia, inwentarze rachunku specjalnego i księgi handlowej, z lat [1918-1934] 1939-1942, sygn. 26-38 V. Sprawy majątkowe firmy, inwentury: spisy maszyn i sprzętu firmy, opis i wycena pomieszczeń wraz z zawartością, oszacowania wartości maszyn, sprzętu i wyposażenia oszacowanie wartości budynków, inwentarze, remanenty, oszacowania wartości fabryki w Wilamowicach i młyna parowego w Komorowicach w związku z planami ich zakupu, oszacowanie wartości działek budowlanych firmy, plan sytuacyjny nieruchomości Spółki, z lat [1905-1935] 1935-1944, sygn. 39-68 VI. Dokumentacja prywatna właścicieli: dokumenty dotyczące spraw osobistych rodziny Deutsch, korespondencja prywatna, dokumentacja dotycząca prywatnego majątku rodziny Deutsch, dokumenty prywatne prokurenta firmy, z lat [1889-1934] 1936-1943, sygn. 69-75.

Firma została założona 10 kwietnia 1890 roku jako spółka jawna zawarta pomiędzy Juliuszem i Maurycym Deutschem pod nazwą „Bracia Deutsch”. Przedsiębiorstwo powstało jako przędzalnia konopii i fabryka szpagatu. W 1898 r. uruchomiono przędzalnię i tkalnię juty oraz produkcję worków. W 1907 r. w chwili wejścia do spółki Oskara Deutscha firma zatrudniała 650 robotników i należała już do największych i najbardziej się liczących przedsiębiorstw tej branży w skali całej Austrii. W latach 1917/18 uruchomiono przędzalnię wigoniu, a w 1919 roku techniczną tkalnię do produkcji rzemieni, węży oraz pasów parcianych. W latach 1928/29 nastąpiła rozbudowa fabryki (zarówno budynków jak i parku maszynowego) dobudowano wtedy tkalnię płótna żaglowego połączoną z zakładem impregnacyjnym i konfekcyjnym. W 1932 r. ruszyła produkcja płótna żaglowego oraz materiału zastępującego linoleum. W 1933 roku firma nabyła realność wraz z unieruchomioną fabryką: Bielskimi Zakładami Włókienniczymi w Aleksandrowicach celem uzyskania możliwości przeróbki krajowego lnu na wyroby płócienne. Znajdujące się tam stare maszyny usunięto, dobudowano nowe obiekty i urządzono przędzalnię i tkalnię płótna, farbiarnię, pomieszczenie do apretury oraz wykończalnię. Rozważano również możliwości zakupu Fabryki Wyrobów Lniarskich w Wilamowicach, ale nie zachowała się żadna dokumentacja, która wskazywałaby na to, że transakcja ta doszła do skutku, zachowały się jedynie wyceny maszyn, działki i zabudowań fabrycznych. Przy tak dużej i prężnie działającej firmie forma prawna spółki jawnej ze swoimi ograniczeniami personalnymi przestała wystarczać dlatego podjęto działania na rzecz przekształcenia przedsiębiorstwa w spółkę akcyjną. Nastąpiło to 30 grudnia 1935 roku. Od tego momentu przedsiębiorstwo zmieniło również nazwę na: Zakłady Przemysłowe Włókiennicze „Lenko” Spółka Akcyjna Bielsko. O szybkim rozwoju Firmy świadczy fakt tworzenia licznych filii. W 1936 roku otwarto filie w Katowicach, Wilnie, Warszawie, Poznaniu i we Lwowie, w 1938 roku w Białymstoku, a w 1939 roku w Cieszynie Zachodnim i w Gdyni. Krótko po wybuchu II wojny światowej, z dniem 21 grudnia 1939 roku władze okupacyjne nałożyły na Spółkę zarząd komisaryczny. Od tego momentu używano niemieckojęzycznej nazwy: Textilwerke „Lenko” Aktiengesellschaft Bielitz. Zakończenie II wojny światowej zapoczątkowało proces upaństwowienia przedsiębiorstwa. Zarządzeniem Generalnego Dyrektora Centralnego Zarządu Przemysłu Włókienniczego Nr 94 z dnia 6 sierpnia 1946 r. przejęto firmę pod zarząd państwowy.

KM 12.09.2013, D.0002.4.2013