Biuro Sejmu Śląskiego: Wydział Prac Sejmowych: I kadencja z lat 1922-1929, sygn. 1-755 II kadencja z lat 1930, sygn. 756-786 III kadencja z lat 1930-1935, sygn. 787-978 IV kadencja z lat 1935-1939, sygn. 979-1074 Wydział Administracyjno-Gospodarczy: Sekretariat Marszałka z lat 1922-1939, sygn. 1075-1080 Oddział Osobowy z lat 1922-1939, sygn. 1081-1094 Oddział Rachunkowo-Gospodarczy z lat 1928-1936, sygn. 1095-1096 Kancelaria z lat 1922-1935, sygn. 1097-1101 Wydział Biblioteczno-Archiwalny z lat 1933, sygn. 1102 Klub Sejmowy Narodowego Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy z lat 1930-1934, sygn. 1103-1106 Klub Sejmowy Chrześcijańskiego Zjednoczenia Ludowego (Chrześcijańskiej Demokracji) z lat 1922-1924, sygn. 1107

Sejm Śląski sprawował władzę ustawodawczą w zakresie praw autonomicznych, udzielonych województwu mocą ustawy konstytucyjnej z dnia 15 lipca 1920 roku, która zawierała statut organiczny województwa śląskiego. Ustawa przyznała ziemiom Górnego i Cieszyńskiego Śląska, które po I wojnie światowej znalazły się w granicach Polski, szerokie uprawnienia w zakresie ustroju władz administracyjnych i samorządowych. Do kompetencji Sejmu należało w szczególności: sprawy ustroju władz administracyjnych i samorządowych, organizacja policji, szkolnictwo ogólnokształcące i zawodowe, sprawy wyznaniowe, związki zawodowe, melioracje rolne, podatki inne opłaty, sprawy finansowe, w tym stworzenie odrębnego Skarbu Śląskiego. Spod kompetencji Sejmu Śląskiego wyłączono sprawy wojskowe i polityki zagranicznej. Wybory do Sejmu odbyły się czterokrotnie. Pierwszy Sejm Śląski, wybrany 24 września 1922 roku działał do 12 lutego 1929 roku, jego rozwiązanie nastąpiło niespodziewanie w czasie trwania sesji budżetowej. Wybory do Sejmu II kadencji odbyły się 11 maja 1930 roku. W skutek konfliktu politycznego jego kadencja zakończyła się 26 września 1930 roku. Kolejne wybory odbyły się 25 listopada tego roku, a wyłoniony z nich Sejm III kadencji przetrwał do 14 lipca 1935 roku. Wybory do ostatniego, IV Sejmu Śląskiego, rozpisano na 8 września 1935 roku. Pod względem struktury wewnętrznej i czynności Sejm Śląski przypominał Sejm RP. Najistotniejszą część Sejmu stanowiła Izba Poselska, składająca się z 48 posłów; ich liczba w IV kadencji została zmniejszona o połowę. Na pierwszym posiedzeniu nowej kadencji Izba wybierała Prezydium: marszałka, wicemarszałków i sekretarzy. W Sejmie Śląskim, podobnie jak w krajowym, działał konwent seniorów, komisje sejmowe i kluby poselskie. Organem pomocniczym marszałka było Biuro Sejmu Śląskiego kierowane przez dyrektora. Dzieliło się ono na wydziały: Administracyjno-Gospodarczy, Prac Sejmowych i Biblioteczno-Archiwalny. Do zakresu działania Wydziału Administracyjno-Gospodarczego należały czynności dotyczące reprezentowania marszałka, sprawy dotyczące posłów, personalne pracowników Biura, agendy finansowo-rachunkowe i lokalowe oraz obsługa kancelaryjna komórek organizacyjnych Sejmu. Tu również należała Straż Marszałkowska. Wydział Prac Sejmowych zajmował się załatwianiem spraw związanych z funkcjonowaniem Sejmu jako ciała ustawodawczego. Przygotowywał on pod względem kancelaryjnym wszystkie napływające do Sejmu wnioski, interpelacje i projekty ustaw, protokołował obrady plenarne oraz obrady komisji, sporządzał skorowidze i rejestry. Praca Wydziału skupiała się w Oddziale Prac Sejmowych i Komisji Sejmu Śląskiego oraz w Biurze Stenograficznym. W Wydziale Biblioteczno-Archiwalnym wyróżniono Archiwum i Bibliotekę oraz Archiwum Historyczne. Zbiory Biblioteki Sejmowej stały się zaczątkiem Biblioteki Publicznej w Katowicach. Zadaniem Archiwum Historycznego miało być gromadzenie i przechowywanie akt, dokumentów, źródeł do historii Śląska od czasów najdawniejszych do obecnych łącznie z tymi, które powstaną w skutek prac Sejmu Śląskiego. Jednak kompetencje w zakresie gromadzenia źródeł historycznych przejęło powołane wkrótce Archiwum Akt Dawnych Województwa Śląskiego. Od l kwietnia 1936 roku obowiązywał nowy statut organizacyjny Biura, który na miejsce rozbudowanych wewnętrznie wydziałów wprowadził referaty bez sprecyzowania zakresu ich czynności. Inicjatywa ustawodawcza przysługiwała, oprócz posłów, również wojewodzie z upoważnienia rządu i Śląskiej Radzie Wojewódzkiej. Uchwalone ustawy podpisywał marszałek Sejmu Śląskiego. On też przesyłał je wojewodzie do opublikowania w „Dzienniku Ustaw Śląskich”. Organami władzy wykonawczej były: wojewoda i Śląska Rada Wojewódzka. Sejm Śląski działał do wybuch II wojny światowej. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. prof. E. Długajczyk, Katowice 1988]

KM 26.02.1986, 0014-1