Zbiór akt gruntowych sądów w Pszczynie

Reference code
12/23/0
Number of series
115
Number of scans
0

Content:

Akta i księgi gruntowe: Altdorf (Stara Wieś) z lat 1748-1975, sygn. 1-216, Althamer (Stara Kuźnia) z lat 1852-1975, sygn. 217-218, Berun (Bieruń Stary) z lat 1740-1890, sygn. 219-223, Neu-Boischow (Bojszowy Nowe) z lat 1894-1975, sygn. 224-283, Nieder-Boischow (Bojszowy Dolne) z lat 1714-1975, sygn. 284-376, Ober-Boischow (Bojszowy Górne) z lat 1743-1975, sygn. 377-447, Nieder-Borin (Borynia Dolna) z lat 1719-1865, sygn. 448-450, Brzestz (Brzeźce) z lat 1756-1975, sygn. 451-520, Cwiklitz (Ćwiklice) z lat 1748-1975, sygn. 521-715, Czarkow (Czarków) z lat 1748-1975, sygn. 716-808, Friedek (Frydek) z lat 1748-1975, sygn. 809-860, Gillowitz (Gilowice) z lat 1885-1975, sygn. 861-903, Goldmannsdorf (Bzie) z lat 1786-1912, sygn. 904-905, Nieder-Gotschalkowitz (Goczałkowice Dolne) z lat 1720-1974, sygn. 906-983, Ober-Gotschalkowitz (Goczałkowice Górne) z lat 1760-1975, sygn. 984-1108, Gohrau (Góra) z lat 1726-1975, sygn. 1109-1243a, Grzawa (Grzawa) z lat 1768-1975, sygn. 1244-1304, Jajost (Jajosty) z lat 1746-1971, sygn. 1305-1320, Jankowitz (Jankowice) z lat 1758-1975, sygn. 1321-1486, Jedlin (Jedlina) z lat 1767-1975, sygn. 1487-1568, Kobielitz (Kobielice) z lat 1758-1970, sygn. 1569-1660, Kobier (Kobiór) z lat 1729-1975, sygn. 1661-1790, 1694a, 1719a, 1720a,b, 1722a-e, Kostuchna (Kostuchna) z lat 1791-1917, sygn. 1800-1801, Kralowka (Królówka) z lat 1823-1911, sygn. 1802, Krier (Kryry) z lat 1757-1975, sygn. 1803-1979, Lonkau (Łąka) z lat 1801-1975, sygn. 1980-2311, 2003a, Medzna (Miedźna) z lat 1762-1974, sygn. 2312-2416, Mezersitz (Międzyrzecze) z lat 1771-1975, sygn. 2417-2556, Miserau (Mizerów) z lat 1740-1975, sygn. 2557-2670, Nikolai (Mikołów) z lat 1843-1866, sygn. 2671-2672, Panewnik (Panewnik) z lat 1850-1863, sygn. 2673, Petersdorf z lat 1784-1853, sygn. 2674-2679, Petrowitz (Piotrowice) z lat 1722-1863, sygn. 2680-2685, Pless (Pszczyna) z lat 1717-1975, sygn. 2686-3626, 2708a-c, Podlesie (Podlesie) z lat 1862-1866, sygn. 3627-3629, Poremba (Poręba) z lat 1772-1975, sygn. 3630-3702, Radostowitz (Radostowice) z lat 1774-1973, sygn. 3703-3779, Riegersdorf (Rudziczka) z lat 1930-1968, sygn. 3780-3784, Rudoltowitz (Rudołtowice) z lat 1774-1975, sygn. 3785-4053, Sandau (Piasek) z lat 1766-1975, sygn. 4054-4224, Smilowitz (Śmiłowice) z lat 1795-1863, sygn. 4225-4226, Staude (Studzionka) z lat 1749-1975, sygn. 4227-4519, Studzienitz (Studzienice) z lat 1765-1975, sygn. 4520-4611, Sussetz (Suszec) z lat 1764-1975, sygn. 4612-4643, Swinow z lat 1835-1853, sygn. 4644, Tannendorf (Świerczyniec) z lat 1744-1975, sygn. 4645-4696, Timmendorf (Szeroka) z lat 1770-1912, sygn. 4697-4699, Urbanowitz (Urbanowice) z lat 1815-1853, sygn. 4700, Warschowitz (Warszowice) z lat 1783-1961, sygn. 4701-4736, Deutsch-Weichsel (Wisła Mała) z lat 1776-1975, sygn. 4737-4863, 4836a, Gross-Weichsel (Wisła Wielka) z lat 1725-1975, sygn. 4864-5095, Wilkowy (Wilkowyje) z lat 1863, sygn. 5096, Wohlau (Wola) z lat 1760-1975, sygn. 5097-5292, 5103a, Zawada (Zawada) z lat 1794-1856, sygn. 5293-5297, Zawadka (Zawadka) z lat 1774-1975, sygn. 5298-5334, 5315a dopływ obejmuje miejscowości: Bojszowy Dolne, Bojszowy Górne, Bojszowy Nowe, Brzeźce, Czarków, Ćwiklice, Ćwiklice Dolne, Frydek, Gilowice, Goczałkowice Dolne, Goczałkowice Górne, Goczałkowice Solanka, Goczałkowice Zdrój, Golasowice, Golasowice Kolonia, Góra, Grzawa, Jajosty, Jankowice, Jarząbkowice, Jedlina, Kobielice, Kobiór, Kryry, Krzyżowice, Łąka, Miedźna, Międzyrzecze, Mizerów, Pawłowice, Piasek, Pielgrzymowice, Pniówek, Poręba, Pszczyna Miasto, Pszczyna, Pszczyna Miasto samoistne uprawnienia, Pszczyna Pole, Pszczyna Przedmieście, Pszczyna Stodoły, Pszczyna Zamek, Radostowice, Rudołtowice, Rudziczka, Siedlice, Stara Wieś, Studzienice, Studzionka, Suszec, Świerczyniec, Tychy, Urbanowice, Warszowice, Wisła Mała, Wisła Wielka, Wola, Zawadka

The history of the creator:

Podstawową funkcją ksiąg gruntowych jest wykazanie prawa własności do samej posiadłości. Rozwój gospodarki stworzył potrzebę kredytu, którego zabezpieczeniem byłaby własność ziemska wierzyciela. Po zajęciu większej części Śląska przez Prusy, w dniu 04 sierpnia 1750 roku opublikowano przepisy hipoteczne dla Śląska jako "Allgemeine Ordnung vor das Souveraine Hertzogthum Schlesien, wornach die Land-Hypothequen-Bücher über unbewegliche Güther zur Sicherheit der Eigenthümer und Creditorem, einzurichten ist". Nowe regulacje wprowadziły jednolite księgi gruntowe (Grundbücher), sporządzane na odpowiednich formularzach przez sądy patrymonialne i miejskie. 1 czerwca 1784 roku wszedł w życie edykt "Allgemeine Hypotheken - Ordnung für die gesammten Preußischen Königlichen Staaten". Nie zmienił on wagi prawnej wpisu hipotecznego. Nowością była procedura wprowadzania wpisu, co miało być poprzedzone dokładnym sprawdzeniem odpisywanego dokumentu, a dokonywane w wyniku decyzji sędziego. Wprowadził pewne zmiany w formularzu księgi gruntowej. W latach 1820, 1831, 1853 dokonano pewnych aktualizacji prawa hipotecznego, nie zmieniły one zasadniczo przepisów z 1784 roku. Od roku 1849 prowadzenie ksiąg gruntowych należało do sądów powiatowych (Kreisgericht) do których sprowadzono akta gruntowe wystawione przed ustanowieniem powszechnej rejestracji hipotecznej, a znajdujące się wcześniej w sądach patrymonialnych i miejskich. Księgi gruntowe założono dla miast, wsi i dóbr rycerskich. Każdej działce nadano kolejny numer obowiązujący w danej miejscowości. Wpisów dokonywano na podstawie oryginalnych dokumentów potwierdzających prawdziwość podawanych informacji. Od połowy XIX wieku (tj. od wykształcenia się nowoczesnego notariatu) potwierdzeń faktycznego stanu majątkowego dokonywał notariusz. Do akt gruntowych dodawano odpisy tych dokumentów. Dlatego materiały dotyczące każdej działki zawierały, obok właściwych ksiąg gruntowych także liczne akta dodane w czasie przeprowadzania procedury dokonywania wpisu (umowy kupna - sprzedaży, testamenty, korespondencję z sądem, notariuszem, mapy itp.). W 1877 roku przeprowadzono w Prusach reformę sądownictwa. Utworzono wówczas sądy obwodowe (Amtsgericht) w miejsce sądów powiatowych. Przejęły one sprawy gruntowe swoich obszarów. W roku 1897 została wydana kolejna ustawa hipoteczna ("Grundbuchordnung für das Deutsche Reich"), która ujednoliciła przepisy hipoteczne na terenie całej Rzeszy, nie wniosła jednak szczególnych zmian do poprzednio wprowadzonych unormowań. Jednocześnie wprowadzono w Prusach nowe wzory formularzy ksiąg wieczystych (rozbudowano spis gruntów objętych hipoteką). Dodano także rejestr praw rzeczowych związanych z daną nieruchomością. Nie wprowadzono nakazu założenia nowych ksiąg - w praktyce nowy formularz stosowano po zapełnieniu starej księgi. W latach 1922-1939 rejestrację gruntową (na ziemiach wchodzących w skład II Rzeczypospolitej) prowadziły sądy grodzkie. W tym zakresie przepisy z 1897 roku obowiązywały na Śląsku do roku 1946 roku. Po zakończeniu II wojny światowej szczegółowe przepisy dotyczące prowadzenia ksiąg hipotecznych zostały ustalone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 listopada 1946 roku (Dz. U. 1946, nr 66, poz. 366). Według nowych wytycznych księga gruntowa miała zawierać tylko 4 działy: oznaczenie nieruchomości oraz wpisy praw związanych z jej własnością, wpisy praw rzeczowych, wpisy dotyczące hipoteki. Chociaż przepisy te nakazywały założenie nowych ksiąg hipotecznych dla każdej działki, stare księgi były nadal wykorzystywane. Natomiast nowe księgi zakładano tylko w przypadku zapełnienia starego arkusza. Działo się tak wbrew rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości o prowadzeniu dotychczasowych ksiąg hipotecznych po dniu 31 grudnia 1946 roku, z dnia 29 listopada 1946 roku. Nakazywało ono założenie nowej księgi dla każdej nieruchomości począwszy od pierwszego wpisu po dniu 31 grudnia 1946 roku. Stare księgi należało zamknąć i przekazać do archiwum. Na nowej księdze miano zaznaczyć numer kontynuowanej księgi. To samo rozporządzeniu pozwalało jednak na dalsze prowadzenie starych ksiąg, jeżeli znajdowała się w nich duża liczba nadal aktualnych wpisów. Na obszarach gdzie obowiązywała niemiecka ustawa hipoteczna z 1897 roku, a które weszły w skład państwa polskiego po 1922 roku, pozwolono na prowadzenie starych ksiąg, dotyczyło to także tabel (odpisów ksiąg gruntowych), aż do wyczerpania druków. Ustawa z 16 listopada 1964 roku powierzyła prowadzenie spraw gruntowych Państwowym Biurom Notarialnym. Kolejną regulacją prawa hipotecznego była Ustawa o księgach wieczystych i hipotece z dnia 6 lipca 1982 roku. Potwierdziła ona obowiązek prowadzenia ksiąg gruntowych przez Państwowe Biura Notarialne. Według tej ustawy nowe księgi należy zakładać dla nieruchomości, które nie mają ksiąg wieczystych oraz których księgi zaginęły lub zostały zniszczone. Od początku lat 90-tych sprawy hipoteczne, w ramach reformy sądownictwa i wydania ustawy o notariacie, wróciły do kompetencji sądów rejonowych. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. B. Spyra, Katowice 1984]

Border dates:

1703-2009

Classification:

The name of the creator:

Dates:

1703-2009.

Former name:

Foreign language name:

Languages:

Availability:

Total archival files:

11164

Total archival files processed:

5348

Total archival files without records:

0

Total linear metres

118.0

Total linear metres processed

63.0

Total archival files without records

0.0

Total archival files:

0

Total files:

0

Total size (in MB):

0.0

Total documents

0

Total cases

0

Total classes

0

Total archival files:

0.0

Total running meters :

0.0

Dates of non-archival documentation :

Name Inventory tax uwagi
Book inventory approved Tak 5348 j.
Delivery and acceptance list Tak nr 1 - 5816 j.

KM 23.04.1987, 0014-3; ilość jednostek opisanych jest większa o 3 w porównaniu z ilością j.a. na karcie - wynika to z braków po skontrum sygn. 1243a, 4836a, 5103a