Sprawy organizacyjne i korespondencja Komisarza w sprawach ogólnych z lat 1930-1934, sygn. 1-2 Sprawy zwolnionych pracowników w zakładach pracy: akta ogólne i indywidualne pracowników z lat 1924-1939, sygn. 3-111 Sprawozdania i korespondencja organizacji przemysłowców: dotyczące Górnego Śląska i Śląska Zaolziańskiego z lat 1933-1939, sygn. 112-127 Posiedzenie Rady Zarządzającej Międzynarodowego Urzędu Pracy z lat 1932, sygn. 128

Komisarz Demobilizacyjny na Górnym Śląsku działał na podstawie rozporządzenia Rady Związkowej w przedmiocie demobilizacji gospodarczej z dnia 7 listopada 1918 roku i na niemieckiej ustawie przejściowej z 4 marca 1919 roku. Komisarzy demobilizacyjnych mianował Minister Pracy i Opieki Społecznej, on też wydawał szczegółowe przepisy regulujące ich działalność. Komisarz Demobilizacyjny musiał być informowany przez właścicieli zakładów o całkowitej lub częściowej likwidacji zakładu. W tej sytuacji był on zobowiązany do wyjaśnienia w porozumieniu z właścicielem i przedstawicielem robotników oraz przy udziale rzeczoznawców, jakie czynniki spowodowały zamknięcie zakładu lub redukcję zatrudnienia. Działania te miały na celu zapobieżenie nadmiernym zwolnieniom i szukanie środków zaradczych. Komisarz Demobilizacyjny w Katowicach obejmował swym zasięgiem obszar województwa śląskiego i działał do wybuchu II wojny światowej. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Z. Rączka, Katowice 1957]

KM 26.02.1986, 0014-1