I. Akta stanu cywilnego gminy Ciągowice Księgi urodzeń z lat 1808-1819, 1821-1825, sygn. 1-17 Księgi zapowiedzi z lat 1819-1825, sygn. 18-24 Księgi małżeństw z lat 1808-1819, 1821-1825, sygn. 25-41 Księgi zgonów z lat 1808-1819, 1821-1825, sygn. 42-58 Alegata z lat 1808-1809, 1819-1820, 1822, sygn. 59-62 II. Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Ciągowicach Księgi urodzeń, małżeństw, zgonów z lat 1826-1844, 1864-1906, sygn. 63-124 Alegata z lat 1826-1844, 1864-1906, sygn. 125-176 Spis zdawczo-odbiorczy - Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Ciągowicach Księgi urodzeń, małżeństw, zgonów z lat 1907-1917, sygn. 177-187 Alegata z lat 1907-1917, sygn. 188-198

Instytucja prowadzenia metryk kościelnych sięga swoim rodowodem konstytucji soboru trydenckiego z XVI wieku. Pierwsze państwowe urzędy stanu cywilnego zostały natomiast wprowadzone na ziemiach polskich, wzorem francuskim, na początku wieku XIX. Na mocy konstytucji Księstwa Warszawskiego w 1807 r. wprowadzony został Kodeks Napoleona. Na jego podstawie dekret Fryderyka Augusta księcia warszawskiego wprowadził cywilne akta stanu cywilnego. Księgi urodzeń, małżeństw i zgonów bez względu na wyznanie, prowadzić mieli urzędnicy, którymi w praktyce, ze względu na brak odpowiednio wykształconych urzędników świeckich, zostawali proboszczowie miejscowo właściwych parafii. Przepisami wprowadzono też po raz pierwszy w Polsce termin gmina. Gmina jako jednostka podziału terytorialnego pojawia się w 1809 roku , ale termin ten występuje już w Kodeksie Napoleona w odniesieniu do akt stanu cywilnego, prawdopodobne jest, że terminu tego używano pierwotnie lub równolegle do pojęcia okręgu stanu cywilnego, który obejmował często więcej wsi i miast. Od 1826 r. na terenie Królestwa Polskiego zmieniono przepisy dotyczące sporządzania aktów stanu cywilnego. Od tego roku zaczęły obowiązywać przepisy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego. Funkcję urzędników stanu cywilnego powierzono duchownym, a same akta przybrały charakter wyznaniowy. Duchowni sporządzali dwa identyczne egzemplarze ksiąg stanu cywilnego. Drugi egzemplarz - duplikat, prowadzony w księdze zawierającej wpisy z jednego roku przekazywany był do archiwów hipotecznych przy miejscowo właściwych sądach. Oprócz ksiąg urodzeń, małżeństw i zgonów urzędnicy prowadzili także alegata czyli akta zbiorcze, załączniki do akt małżeństw. Księgi prowadzone były w języku polskim do 1868 r., kiedy to wprowadzony został urzędowy język rosyjski. Ciągowice to wieś parafialna wzmiankowana już w 1326 roku, położona na szlaku wiodącym z Siewierza do Ogrodzieńca. W jej okolicy już w XVI wieku funkcjonowały liczne kuźnice. Dobra Ciągowickie tworzyły, prócz wsi Ciągowice, przysiółki Zazdrość i Turza oraz wieś Bugaj (należąca do parafii w Chruszczobrodzie). Na początku XIX wieku parafia należała do dekanatu będzińskiego. Pierwotnie była dosyć rozległa terytorialnie. Dopiero w pierwszej połowie XX wieku stan ten uległ zmianie, kiedy wydzielono z niej nowe parafie: w Porębie Mrzygłodzkiej (1908 r. obecnie miasto Poręba) oraz w Łazach (1920 r.) Po wejściu w życie Kodeksu Napoleona, na terenie gminy stanu cywilnego w Ciągowicach zgodnie z przepisami powołano w 1808 r. urzędnika stanu cywilnego. Funkcję tą sprawował proboszcz miejscowej parafii. Do jego obowiązków jako urzędnika należało sporządzanie ksiąg stanu cywilnego, bez względu na wyznanie – w praktyce dla osób wyznania katolickiego i mojżeszowego. Od 1826 roku, kiedy nastąpiła zmiana przepisów dotyczących prowadzenia ksiąg stanu cywilnego proboszcz rejestrował wyłącznie osoby wyznania rzymskokatolickiego, czyli w praktyce sporządzał duplikaty ksiąg parafialnych. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. P. Matuszek, Katowice 2015]

KM 10.11.2015, zmikrofilmowano jednostki o sygnaturach: 1-5, 7-17, 25-30, 32-59, 63-81