Zebrania i wiece 1924, 1927-1928, sygn. 1; strajki i bezrobocie 1921, 1923-1926, sygn. 2-3; związki i stowarzyszenia, kółka rolnicze 1924-1928, sygn. 4-6; sekty 1923-1928, sygn. 7; cudzoziemcy 1923-1928, sygn. 8; paszporty, nielegalne przekraczanie granicy 1920-1928, sygn. 9-10; mniejszość niemiecka 1920-1929, sygn. 11-12; opinie 1923-1928, sygn. 13; śledztwa 1920-1924, sygn. 14-19; sprawy personalne 1920, sygn. 20; sprawy różne: funkcjonariusze, uchylanie się od służby wojskowej, Żydzi, literatura zakazana, sekty, rejestracja samochodów 1923-1925, sygn. 21-23; posterunki policji w Hameli, Przodkowie, Sierakowicach, Staniszewie, Starej Pile, Sulęczynie 1920-1921, sygn. 24-32.

Policja państwowa, czyli ogólna, została powołana do utrzymania porządku, spokoju publicznego i bezpieczeństwa państwa. Działała na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP z marca 1928 r. Podlegała ministrowi Spraw Wewnętrznych i Komendantowi Głównemu Policji. Podzielona była na okręgi wojewódzkie i komendy powiatowe. W skład tych ostatnich wchodziły posterunki, obejmujące jedną lub parę gmin oraz komisariaty tworzone w miastach, albo dzielnicach miast. Na odcinku ścigania przestępstw policja państwowa była organem wykonawczym sądów i prokuratur, a na odcinku zapewnienia bezpieczeństwa i porządku wewnętrznego – organem władz państwowych, to jest wojewodów i starostów. Istniała ponadto policja specjalna, czyli administracyjna, która tylko częściowo pokrywała się z policją państwową. Z reguły znajdowała się w rękach administracji państwowej i samorządowej. Do niej zaliczano policję sanitarną, komunikacyjną, przemysłową, gospodarczą, budowlaną. Pozostawała ona pod nadzorem policji państwowej, która w razie potrzeby wspomagała jej przedsięwzięcia.

Wynik skontrum [1995-1997]: 32 j.a./0,24 m.b.