Zespół zawiera 74 jednostki archiwalne. Został podzielony na 7 serii: dokumenty osobiste, materiały wspomnieniowe, korespondencja, studia,materiały warsztatowe, praca duszpasterska i zbiory. Seria pierwsza, ”dokumenty osobiste”, zawiera 2 jednostki archiwalne. Stanowią one zbiór dokumentów typu świadectwa, legitymacje, dyplomy, a także dokumentów zakonnych, takich jak asygnaty do klasztorów czy jurysdykcje do słuchania spowiedzi. Seria druga - ”materiały wspomnieniowe” - to 19 jednostek archiwalnych. Obejmuje ona odręcznie spisane wspomnienia z podróży o. Chrostowskiego do Rosji i Australii oraz ich wstępną edycję, dokonaną przez Halinę Gallus i Eleonorę Mikołajczak. Tu także znajdują się materiały zbierane o zakonniku już po jego śmierci (wspomnienia, nekrologi, odpowiedzi na ankietę biograficzną itp.). Do serii dołączono również robocze egzemplarze publikacji pt.”Ojciec Marcin Chrostowski”, autorstwa H. Gallus i E. Mikołajczak. Autorki przekazały te materiały do archiwum prowincji. By nie tworzyć odrębnego zbioru, zostały one włączone do spuścizny o. Chrostowskiego. Trzecia seria, ”korespondencja”, zawiera 9 jednostek archiwalnych. Są to listy pisane do o. Marcina przez osoby świeckie i duchowne oraz przez rodzinę. Jest tu też jednostka stanowiąca korespondencję urzędową, a także adresy korespondentów, świadczące o szerokich kontaktach zakonnika. Jedna jednostka obejmuje listy i pisma wysłane przez o. Chrostowskiego w formie kopii, odpisów, ale też w kilku przypadkach oryginałów. W skład serii czwartej, ”studia”, wchodzą materiały z okresu studiów zakonnych br. Marcina Chrostowskiego, przed przyjęciem święceń kapłańskich. Do ”materiałów warsztatowych”, stanowiących serię piątą, włączono podczas opracowania 4 jednostki archiwalne, stanowiące materiały do nauki języków obcych oraz wypisy z literatury i pism teologicznych. ”Praca duszpasterska”, a więc wszelkiego rodzaju kazania, homilie, konspekty katechez, przemówienia i notatki służące do ich napisania, zostały zebrane w serii szóstej. Składa się na nią 11 jednostek archiwalnych. Ostatnia seria, ”Zbiory” jest najbardziej obszerna. Obejmuje 20 jednostek archiwalnych. Wśród nich znaleźć można m. in. widokówki, znaczki pocztowe, druki ulotne, obrazki dewocyjne, ale też prasę i czasopisma. Szczególnie interesująca jest prasa obejmująca lata II wojny światowej. W serii tej znalazły się również niezwykle ciekawe fotografie o. Marcina Chrostowskiego, stanowiące ślad jego działalności wojennej oraz podróży, które odbywał przy boku biskupa polowego Józefa Gawliny.

Bronisław Chrostowski na świat przyszedł 3 stycznia 1904 r. w Warszawie, jako syn lekarza Bronisława i Marii Pawińskiej. W rodzinnym mieście pobierał edukację na poziomie szkoły powszechnej. W 1920 r. zgłosił się do wojska i wziął udział w bitwie warszawskiej. Po jej zakończeniu rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, zakończone stopniem doktora nauk rolniczych. Po studiach postanowił wstąpić do Zakonu Kaznodziejskiego. 4 października 1933 r. został obleczony w habit dominikański i przyjął imię zakonne Marcin. Studia filozoficzne odbywał w studium zakonnym we Lwowie. Na studia teologiczne został wysłany na Papieski Uniwersytet Świetego Tomasza w Rzymie (Angelicum). We Włoszech otrzymał święcenia kapłańskie 10 lipca 1938 r. Rok później został powołany do służby wojskowej. Odbywał ją kolejno we Francji i Wielkiej Brytanii, jako kapelan Wojska Polskiego. Od maja 1941 r. był kapelanem i sekretarzem biskupa polowego Wojska Polskiego Józefa Gawliny.Wraz z nim odbył podróż do Rosji, wizytując polskie oddziały wojskowe. Jej przebieg i działalność biskupa dokumentował w dzienniku. Pod koniec II wojny światowej powrócił do Anglii, by pełnić obowiązki kapelana 1. Dywizji Pancernej. Brał też udział w walkach w Holandii i Niemczech. Jeszcze w czasie wojny został odznaczony orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Służbę wojskową zakończył w 1946 r. w stopniu pułkownika. W 1947 r. wrócił do Polski, został asygnowany do Poznania, gdzie prowadził duszpasterstwo akademickie i pełnił obowiązki kapelana szpitala im. Franciszka Raszei. W 1952 r. przeniesiony został do klasztoru we Wrocławiu, gdzie przebywał przez rok. W latach 1953-1961 zajmował się duszpasterstwem chorych, będąc asygnowanym do różnych konwentów dominikańskich na terenie Polski. W 1961 r. wyjechał do Australii, gdzie pracował wśród Polonii w Melbourne. Do Polski powrócił w czerwcu 1974 r. Został asygnowany do konwentu św. Jacka w Warszawie (ul. Freta). Zaraz po rozpoznaniu choroby nowotworowej trafił do jednego z warszawskich szpitali, gdzie zmarł 31 lipca 1974 r. Pochowany został na cmentarzu na Służewie.