Zbiór fotografii zgromadzony przez Fundację pamięci Rosy Bailly pod względem fizycznym składa się z czarno-białych negatywów na szkle, czarno-białych diapozytywów na szkle oraz czarno-białych negatywów na błonie. Zdjęcia pochodzące z Wojskowego Instytutu Geograficznego (WIG) przedstawiają krajobrazy Polski (m.in. Kresy Wschodnie, Beskidy Wschodnie, Karpaty Wschodnie, Pomorze), mieszkańców wsi, kobiety w strojach ludowych, portrety oficerów Wojska Polskiego. W zbiorze znajdują się także dwa albumy z fotografiami dokumentującymi polskie wyprawy naukowe: na Spitsbergen w 1934 r. i na Grenlandię w 1937 r., oraz album ze zdjęciami Tatr, wykonanymi w lipcu i w sierpniu 1939 r. Pozostałe fotografie (czarno-białe odbitki pozytywowe) pochodzą z archiwum Henryka Cytowskiego i przedstawiają zdjęcia prywatne (portrety, fotografie sytuacyjne), a także uroczystości kościelne, architekturę takich miejscowości, jak: Ciechocinek, Czersk, Jasna Góra, Mława, Nowy Targ, Płock, Skarżysko-Kamienna, Toruń, Warszawa, Wilanów, oraz krajobraz Polski. W zbiorze znajdują się również fotografie przedstawiające oficerów WIG. Część z nich została zidentyfikowana z imienia i nazwiska [opracował Wiesław Czajka]. Są to: Stanisław Wojciech Babiński (ur. 23.04.1897 – zm. 5.09.1958), podporucznik piechoty w 27 pułku w 1921 r. odkomenderowany do WIG do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w cyklu 1920-1921. Porucznik geograf w WIG od 1923 r., kapitan w 1925 r. W 1939 r. major, kierownik grupy topograficznej. Przedostał się na Węgry, potem w PSZ na Zachodzie. Po 1945 r. wrócił do kraju. Oficer powojennego WIG w stopniu podpułkownika. Zwolniony ze służby w czasie represji stalinowskich. Grafik, specjalista druku, aktywny działacz ruchu filatelistycznego, autor grafik znaczków pocztowych. Zmarł w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Wojskowym. Władysław Benoit (ur. 3.12.1897 – zm. po 1957), podporucznik piechoty z armii austro-węgierskiej zatwierdzony w Wojsku Polskim od 1919 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów i Geodetów w 1921 r. Jako porucznik geograf w WIG od 1923 r. Kapitan w tym samym roku. Wykładowca terenoznawstwa w Centrum Wyszkolenia Kawalerii. Od 1924 r. w WIG jako topograf. Major w 1938 r. We wrześniu 1939 r. przekroczył granicę węgierską. Po 1945 r. pozostał na Zachodzie. Przebywał w Wielkiej Brytanii. Zmarł po 1957 r. Jerzy Bereśniewicz (ur. 24.10.1897 Kukowo, pow. łuniniecki, obecnie Białoruś – zm. 1940 Charków), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim od 1918 r. Mianowany podporucznikiem piechoty w 1920 r. Służył w 82 pułku piechoty. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów (1923 r.), a następnie kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.) z przeniesieniem do korpusu oficerów artylerii. Służył w pułkach artylerii. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną (1933 r.). Kapitan dyplomowany artylerii Sztabie Generalnym od 1937 r. W kampanii wrześniowej 1939 r. jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na majora. Mikołaj Bezwuhły (ur. 30.09.1888 - zm. po 1945), oficer artylerii w armii rosyjskiej w Wojsku Polskim od 1919 r. Wykładowca artylerii. Potem służył w pułkach artylerii ciężkiej. W WIG od 1923 r. W tym czasie studiował na Politechnice Warszawskiej. Specjalizował się w pomiarach magnetycznych i astronomii. Przeniesiony w stan spoczynku jako kapitan geograf w 1934 r. Członek Towarzystwa Miłośników Astronomii od 1922 r. W czasie okupacji niemieckiej pracował jako nauczyciel matematyki w Konstancinie-Jeziornie. Przeżył wojnę pracując dalej w zawodzie wykładając fizykę i matematykę. Franciszek Biernacki (ur. 2.04.1897 – zm. 21.08.1984), żołnierz Legionów Polskich, działacz POW. W Wojsku Polskim od 1918 r. Podporucznik piechoty (1919 r.) służył w jednostkach w Warszawie w okresie 1919-1922. Skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów ukończył ją w 1924 r., potem związał się z WIG. W 1939 r. internowany na Węgrzech, potem w PSZ na Zachodzie. Wrócił do kraju w 1947 r. Związał się z Politechniką Warszawską. Specjalizował się w kartografii matematycznej, obronił doktorat w 1949 r. Potem profesor Politechniki Warszawskiej. Henryk Biernacki (ur. 17.03.1895 Warszawa – zm. po 1934), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921 w 5 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r. Od 1924 r. w 68 pułku piechoty. Jako topograf czasowo delegowany z pułku do WIG. Po 1934 r. jego losy nie są znane. Stanisław Biesaga (ur. 16.02.1907 – zm. po 1945 Anglia), podporucznik artylerii, absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii z 1931 r. wcielony do 28 pułku artylerii przeciwlotniczej. Porucznik w 1934 r. Absolwent Szkoły Topografów przy WIG cyklu 1934-1935. Potem topograf w WIG. Przeniesiony do korpusu geografów w 1938 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Przebywał w obozach pracy na terenie Związku Radzieckiego. Potem w PSZ na Wschodzie. Oficer w stopniu kapitana w 12 kompanii geograficznej walczącej pod Monte Cassino. Po wojnie pozostał w Anglii, gdzie założył rodzinę. Feliks Bohdanowicz (ur. 24.10.1895 – zm. po 1932), uczestnik wojny o granice 1919-1921 związany z 19 pułkiem artylerii polowej. Podporucznik artylerii. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r., potem w jednostkach artylerii. W 1932 r. kapitan w 3 dywizjonie artylerii przeciwlotniczej. Dalsze jego losy nie są znane. Alfred Bojarski (ur. 22.6.1884 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Porucznik geograf w 1923 r., kapitan w 1927 r. Przeniesiony w stan spoczynku do 1932 r. Dalsze jego losy nie są znane. Józef Borysowski (ur. 3.11.1889 – zm. 29.11.1976), podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r., zweryfikowany do stopnia porucznika w 1920 r. Ze względu na wykształcenie skierowany do Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 1922 r. w WIG. W 1923 r. kapitan geograf. Jako specjalista od triangulacji i instrumentów geodezyjnych służył na różnych stanowiskach do 1939 r. Major w 1938 r. W czasie II wojny służył w PSZ na Zachodzie. Powrócił do kraju i pracował jako cywilny geodeta. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie. Wiktor Brunon Brenneisen (ur. 18.10.1893 – zm. po 1945), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1923 r. Potem w WIG i w 36 pułku piechoty. Przeniesiony do WIG i do korpusu geografów w 1926 r. W instytucie zajmował różne stanowiska do 1939 r. w stopniu majora. W kampanii wrześniowej ewakuował WIG do Lwowa, potem z częścią obsady przekroczył granicę rumuńską. Pozostał w PSZ na Zachodzie. Wieńczysław Brzozowski (ur. 21.06.1897 Sewastopol – zm. 1940 Bykownia), absolwent rosyjskich szkół wojskowych. W 1919 r. w WIG jako cywilny kreślarz skierowany do Szkoły Podchorążych i mianowany podporucznikiem piechoty z dniem 1 grudnia. Potem w 10 pułku uczestniczył w wojnie 1920 r. Następnie w Oficerskiej Szkole Topografów. Jej absolwent w 1922 r. Potem w WIG jako topograf. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Ranny w jego obronie. Jeniec Armii Czerwonej. W sierpniu 1940 roku wywieziony z więzienia w Horodni w nieznanym kierunku. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na majora. Feliks Wojciech Buchalczyk (ur. 20.04.1898 – zm. 19.09.1939) Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji i Wojska Polskiego od 1918 r. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Podporucznik piechoty, absolwent Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty z 1920 r. W 1924 r. odkomenderowany z 81 pułku piechoty do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1926 r. Potem topograf w WIG. Kapitan geograf (1935 r.). W kampanii wrześniowej 1939 r. oficer ewakuacyjny organizujący transport kolejowy WIG do Lwowa. Oficjalnie zginął w czasie nalotu niemieckiego w okolicach Łukowa. Według rodziny ranny w czasie nalotu walczył dalej, przebijając się do Lwowa i został zastrzelony przez Rosjan 19 września. Pochowany jest na cmentarzu w Horszowie Polskim. Emil Busbach (ur. 6.09.1890 – zm. ?), urodzony w Chorwacji oficer armii austro-węgierskiej. W Wojsku Polskim jako kapitan wojsk technicznych od stycznia 1919 r. w oddziale VIII Sztabu Generalnego. W lutym 1920 r. zwolniony z armii jako obcokrajowiec. W sierpniu tego roku ponownie w Wojsku Polskim przydzielony do WIG. Major geograf w 1924 r. Organizator służby wojskowo-geograficznej i wykładowca w Oficerskiej Szkole Topografów. Autor podręczników. Przeniesiony w stan spoczynku w 1928 r. Zamieszkiwał w Warszawie. W czasie okupacji niemieckiej współpracował z Wermachtem w ramach niemieckiej służby kartograficznej. Polem losy jego nie są znane. Według danych cmentarnych Starych Powązek (grób symboliczny) zmarł w 1981 r. USA w wieku 101 lat. Eugeniusz Józef Butyter (ur. 2.03.1892 – zm. 12.06.1966), oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1919 roku zatwierdzony w stopniu porucznika piechoty. Służył w 1 pułku strzelców podhalańskich. Z pułkiem jako kapitan tytularny walczył w wojnie o granice 1919-1921. W 1921 r. skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, której nie ukończył. Potem w 24 pułku piechoty. Następnie pełnił liczne funkcje sztabowe. Major w 1928 r. Był szefem komendy uzupełnień w Rzeszowie do 1939 r. Przedostał się na Węgry, gdzie był internowany, a w 1945 r. trafił do niemieckiego oflagu. Po wojnie w ponownie w Wojsku Polski w stopniu podpułkownika. Jako przedwojenny oficer zwolniony ze służby w 1947 r. Włodzimierz Chrzanowski (ur. 30.12.1892 -zm. po 1932), służył w armii rosyjskiej. W Wojsku Polskim od 1919 r w stopniu porucznika wojsk kolejowych. Awansowany na stopień kapitana w 2 pułku kolejowym w 1922 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1925 r. Potem w jednostkach saperów. Po 1932 r. losy nie znane. Józef Chełchowski (ur. 25.09.1891 – zm. po 1945), w Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty od 1918 r. w 32 pułku piechoty. W lutym 1920 r. porucznik tamże. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1922 r. Potem w WIG jako topograf w stopniu kapitana. W 1931 r. major. W kampanii wrześniowej przedostał się na Zachód. Potem w PSZ na Zachodzie. Dalsze losy nie są znane. Marcin Cieliński (ur. 16.11.1898 – zm. 18.09.1939), w Wojsku Polskim od 1919 r. Podporucznik artylerii z dniem 1 listopada 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1925-1926. Służył w jednostkach artylerii. Jako kapitan dywizjonu pomiarów artylerii wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Zginął w bitwie nad Bzurą. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Jerzy Kazimierz Czapek (ur. 28.06.1899 – zm. po 1944), w Wojsku Polskim od 1919 r. Awansowany na porucznika piechoty w 1920 r. w 18 pułku. Absolwent Oficerskiej szkoły Topografów z 1923 r. Potem w 84 pułku piechoty. Następnie instruktor w: batalionie podchorążych rezerwy piechoty 5A w Cieszynie, Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Komorowie i w Batalionie Szkolnym Rezerwy Piechoty w Zambrowie. W 1939 r. kapitan w Składnicy Uzbrojenia nr 1. W czasie powstania warszawskiego oficer uzbrojenia pułku „Baszta”, pseudonim „Czapik”. Wyszedł z powstania warszawskiego z ludnością cywilną. Dalsze jego losy nie są znane. Jan Czarnota (ur. 4.12.1889 – zm. ?), w 1923 r. porucznik piechoty w 79 pułku odkomenderowany na Politechnikę Lwowską. W tymże roku przeniesiony do WIG w korpusie osobowym geografów. Inżynier. Kapitan geograf od 1924 r. Przeniesiony w stan spoczynku w 1930 r. Dalsze losy nie są znane. Tadeusz Michał Sebastian Czarnota (ur. 26 lub 29.07.1901 Skała nad Zbruczem – zm. 9.01.1936 Warszawa), ochotnik w grupie harcerskiej 4 pułku piechoty Legionów związany z Krakowem. Podporucznik piechoty w wojnie 1919-1920. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r., potem w WIG. Studiował geografię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1935 r. wyznaczony na wykładowcę terenoznawstwa w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Witold Dembicz (ur. 29.09.1896 – zm. po 1945?), oficer Legionów Polskich awansowany na podporucznika w Wojsku Polskim w 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. W tym samym roku porucznik piechoty. W 1922 r. w WIG. Członek komisji granicznych ustalających granice Polski. W 1927 r. awansowany na kapitana. W 1939 r. w stanie spoczynku. Więzień sowieckiego obozu dla jeńców w Griazowcu po kwietniu 1940 r. Uwolniony w PSZ w ZSRR. Wyszedł na Zachód z armią Andersa. Dalsze losy nieznane. Tadeusz Kornel Dobrzański (ur. 3.09.1892 – zm. po 1945 ?), kapral 2 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. W następnym roku w stopniu porucznik korpusu geografów. W 1922 r. był przedstawicielem Polski w polsko-czeskiej komisji granicznej. Do 1939 r. stale związany z WIG. W kampanii wrześniowej jako major uczestniczył w obronie Lwowa. Potem w PSZ na Zachodzie. Dalsze jego losy nie są znane. Władysław Dobrzyński (ur. 27.06.1893 Warszawa – zm. po 1945), podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Pod koniec tego roku awansowany do stopnia porucznika w dowództwie dworca Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Warszawie. Po wojnie 1919-1920 przeniesiony do WIG. Porucznik i tytularny kapitan w korpusie geografów. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1924-1925. Potem w WIG na różnych stanowiskach do 1939 r., jako kartograf. Dosłużył się stopnia majora w 1938 r. W czasie II wojny światowej w PSZ na Zachodzie. Dalszy los nie jest znany. Kazimierz Stanisław Dwornik (ur. 9.02.1899 – zm. 1940 Katyń), żołnierz wojny o granice 1918-1919. W 1921r. podporucznik, absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty. Potem w korpusie saperów skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1926 r. Następnie w WIG. W 1939 r. jako kapitan geograf uczestniczył w jego ewakuacji do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Narcyz Piotr Dymitrów (Dymitrow) (ur. 29.10.1898 Przemyśl – zm. 1940 Katyń; nota biograficzna w: https://ordynariat.wp.mil.pl/pl/articlesopracowania-n/major-geograf-narcyz-piotr-dymitrow/ , dostęp dn. 24.08.2022), oficer armii austro-węgierskiej. Uczestnik walk o Lwów w 1918 r. W 1919 r. podporucznik piechoty w Wojsku Polskim. Skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1923 r. W WIG od 1925 (1923?) r. na stanowiskach: topograf, kartograf, komendant szkoły kreślarzy, szef grupy topografów, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem 10-lecia. Mianowany kapitanem geografem (1928 r.) i majorem (1939 r.). W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. Owdowiały, z pierwszego małżeństwa, z Marią z Weisslów, miał synów Andrzeja i Jerzego, z drugiego, z Jadwigą z Jasińskich, syna Wojciecha i córkę Elżbietę (CAW, AP 2342, MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 086). W 2007 r. pośmiertnie awansowany na podpułkownika. Konstanty Eckert (ur. 25.08.1897 – zm. 1950), w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny o granice 1919 r. i wojny polsko-radzieckiej w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1922 r. Topograf w WIG. Przeniesiony w stan spoczynku w stopniu porucznika do 1932 r. Potem mierniczy przysięgły działający w Sochaczewie. W czasie okupacji wykonał dla Niemców jeden z planów obozu na Majdanku w 1942 r. Po II wojnie światowej mierniczy działający na terenie Łodzi, aktywnie działający w Stowarzyszeniu Geodetów Polskich. Pochowany w Łodzi. Marian Farjaszewski (ur. 24.12.1891 – zm. ?), przyjęty do Wojska Polskiego w 1919 roku w randze podporucznika i awansowany na porucznika wojsk technicznych w Sekcji Żeglugi Napowietrznej. Jako obserwator balonowy skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1925 r. Potem związał się z WIG. W 1928 r. pracował w kontroli sprzętu lotniczego. W stanie spoczynku do 1934 r. Przewidziany do powołania na czas wojny kapitan aeronautyki. Mieszkał w Ursusie pod Warszawą. Dalsze jego losy nie są znane. Władysław Ludwik Gadulski (ur. 11.02.1897 – zm. ?), porucznik Komendy Legionów Polskich (1914-1918). Oficer gospodarczy Wojska Polskiego od 1919 r. Odznaczony Krzyżem Walecznych za czyny w Legionach Polskich. Od 1923 r. w WIG. W 1928 r. przeniesiony w stan spoczynku po aferze gospodarczej w WIG. Dalsze jego losy nie są znane. Kazimierz Garstka (ur. 17.10.1896 – zm. 1940 Katyń), żołnierz 1 pułku Legionów Polskich. Podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Porucznik w 1920 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych w 1920 r. Kapitan geograf w 1924 r. Zajmował różne stanowiska w Sztabie Generalnym i później w WIG. Major od 1939 r. W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na podpułkownika. Feliks Tomasz Gąsiewicz (ur. 6.11.1893 Warszawa – zm. 14.01.1974), brat płk. Stefana Gąsiewicza z WIG. Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Podporucznik Wojska Polskiego od 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w Wojskowym Instytucie Geograficznym jako porucznik korpusu geografów. Kapitan geograf w 1923 r. Wykładowca przedmiotów geodezyjnych w Szkole Podchorążych Inżynierii w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. W niewoli niemieckiej najpierw w oflagu Arnswalde (obecnie Choszczno), potem w Grossborn-Westfalenhof (obecnie Kłomino). Po wojnie powrócił do kraju. Geodeta, autor podręczników do kartografii. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Wacław Franciszek Gątkiewicz (ur. 15.04.1890 – 13.11.1944), absolwent Szkoły Realnej w Łowiczu, student Politechniki Ryskiej. Oficer armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. Wstąpił do Wojska Polskiego w listopadzie 1918 r. w stopniu podporucznika i został skierowany do Szkoły Mierniczej w Warszawie. Awans na porucznika wojsk technicznych otrzymał w 1919 r. z przydziałem do WIG. W 1923 r. awansowany na kapitana w korpusie oficerów geografów. W WIG przepracował do 1938 r., do czasu przeniesienia w stan spoczynku w stopniu majora. Mieszkał w Warszawie. Osadzony z dniem 1 września 1944 r. w niemieckim obozie jenieckim Flossenbürg, w którym zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach. Zygmunt Gosiewski (ur. 7.10.1897 – zm. 1940 Katyń), uczeń wojskowych szkół rosyjskich. Ochotnik w I Korpusie Polskim w Rosji. W Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty w formacjach granicznych. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1926 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf (1932 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora.Czesław Grzegorzewski (ur. 15.09.1913 – zm. 1940 Charków), podporucznik piechoty w 6 pułku strzelców podhalańskich. W 1937 r. zdał egzamin do Oficerskiej Szkoły Topografów przy WIG w cyklu 1938-1939 w Warszawie. Na początku września 1939 r. brał udział w ewakuacji WIG do Lwowa. Po jego kapitulacji w dniu 22 września, dostał się do niewoli radzieckiej. Ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień porucznika. Stanisław Edmund Stefan Grzębski (ur. 16.11.1897 – zm. po 1945), porucznik w 38 pułku piechoty w 1922 r. Kapitan piechoty w 1924 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG w Wydziale Triangulacyjnym. Major geograf w 1935 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec oflagu Murnau. Organizator szkolnictwa służby geograficznej w warunkach obozowych. Ostatecznie w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie wrócił. Jan Grzywiński (4.11.1893 Warszawa – zm. 1940 Katyń), żołnierz artylerii 5 Polskiej Dywizji Syberyjskiej. Uczestniczył w kampanii na Wschodzie w 1919 r. Potem hallerczyk biorący udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. W 1921 r. podporucznik artylerii. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1923-1924. Porucznik do 1923 r. Potem służył w 30 pułku artylerii. Przeniesiony w stan spoczynku w 1934 r. W nieznanych okolicznościach wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Antoni Józef Gundelach (ur. 11.07.1899 – zm. 1970), przedstawiciel warszawskiego rodu Gundelachów. W Wojsku Polskim od 1919 r. Podporucznik piechoty. Po wojnie polsko-rosyjskiej z 1920 r. porucznik. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Zatrzymany w WIG jako topograf na etacie 31 pułku piechoty. Po 1928 r. przeniesiony do WIG. Kapitan geograf w 1936 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. na Zachodzie. Przebywał w Wielkiej Brytanii. Do kraju nie powrócił. Zmarł w Buenos Aires w Argentynie. Tadeusz Herfurt (ur. 9.07.1890 – zm. 1966), członek Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), aktywista Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1919 r. w stopniu porucznika. Uczestnik wojny o granice 1919-1920 w 1 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów z 1921 r. W 1922 r. w Komisji Granicznej ustalającej granice z Rosją. Potem w WIG. Szef Wydziału Fotogrametrycznego. Podpułkownik geograf w 1935 r. Uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa w 1939 r. Potem internowany na Węgrzech. Do kraju nie powrócił. Bazyli Indżia (Wasyl Indzia) (ur. 1894 – zm. 1945 ?), Gruzin, oficer kontraktowy Wojska Polskiego. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1925-1926. Oficer WIG do lat 30. XX w. W czasie okupacji niemieckiej 1939-1945 prawdopodobnie przebywał w Warszawie. Po wejściu Armii Czerwonej w 1945 r. jego los pozostaje nieznany. Ludwik Kapuściński (ur. 15.06.1908 – zm. 1940 Charków), Wilnianin. Absolwent gimnazjum (1926 r.), kursu unitarnego Szkoły Podchorążych Piechoty (1929 r.), Szkoły Podchorążych Inżynierii (1932 r.). Służył w Batalionie Silnikowym. Ukończył Szkołę Topografów w cyklu 1936-1937. Potem w WIG jako topograf. Porucznik geograf od 1938 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej, wymieniany jako podporucznik. W 2007 r. pośmiertnie omyłkowo ponownie awansowany na stopień porucznika. Olgierd Jakubowski (ur. 6.09.1897 – zm. 1940 Charków), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Przyjęty do Wojska Polskiego z w 1921 r. jako podporucznik piechoty. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1926 r. Jako porucznik piechoty zatrzymany w WIG. Przeniesiony do korpusu geografów w 1930 r. Awans na Kapitana w 1931 r. Racjonalizator, zajmował się zaopatrzeniem w sprzęt geodezyjny. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Aleksander Karbowski (ur. 24.03. 1885 – zm. 28.05.1957), oficer I Korpusu Polskiego w Rosji w Wojsku Polskim jako porucznik piechoty od 1918 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem kapitan geograf w Instytucie Wojskowo-Geograficznym. Major geograf w 1923 r. Komendant Oficerskiej Szkoły Topografów do 1928 r. Major w 1929 r. i w tym samym roku przeniesiony w stan spoczynku, osiedlił się w Warszawie. Przeżył II wojnę światową. Osiadł na Wybrzeżu w Oliwie. Był inżynierem, mierniczym przysięgłym. Tam tez zmarł. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Włodzimierz Katral (ur. 12.02.1900 Kalisz – zm. 1940 Charków), jako absolwent gimnazjum (1919 r.) podchorąży w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. awansowany na podporucznika piechoty. Absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu (1920 r.). Brał udział w II Powstaniu Śląskim w 1921 r. Służył w pułkach artylerii górskiej i najcięższej. Awansowany na porucznika artylerii w 1922 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1925-1926. Przeniesiony do WIG w 1929 r. W korpusie geografów od 1930 r. Topograf. Kapitan (1936 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Adam Kędzierski (ur. 25.01.1897 – zm. 10.08.1924 Suwałki), oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1920 r. Podporucznik piechoty w 8 pułku piechoty Legionów. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej z 1920 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1922 r. Potem ponownie w 8 pułku w Suwałkach, gdzie zmarł. Hugon Koenig (Hugo König) (ur. 17.12.1882 – zm. ?) Niemiec, oficer armii austro-węgierskiej w Wojsku Polskim jako kapitan od sierpnia 1919 r. w Instytucie Wojskowo-Geograficznym. W marcu 1920 r. zwolniony z armii jako obcokrajowiec. Potem ponownie w Wojsku Polskim przydzielony do WIG. Podpułkownik geograf w 1923 r. Organizator służby wojskowo-geograficznej. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r. Zamieszkiwał w Bydgoszczy. W czasie okupacji niemieckiej współpracował z Wermachtem w ramach niemieckiej służby kartograficznej zorganizowanej w gmachu WIG w Warszawie. Dalsze jego losy nie są znane. Eugeniusz Kolaszyński (ur. 1.11.1898 Łowicz – zm. ?), żołnierz Wojska Polskiego skierowany po wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. do szkoły podchorążych artylerii w Poznaniu. Podporucznik artylerii w 3 pułku artylerii w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1924 r. w stopniu porucznika. Służył w jednostkach artylerii. Przeniesiony w stan spoczynku w 1934 r. W 1938 r. zamieszkiwał w Mysłowicach. Dalsze jego losy nie są znane. Brat bliźniak kapitana Huberta Kolaszyńskiego, pilota-obserwatora RAF. Marian Konopka (Konopka-Nowina) (ur. 10.12.1894 – zm. ?), absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Najpierw wykładowca terenoznawstwa w szkole podoficerskiej w Biedrusku, potem topograf w WIG. Kapitan geograf w 1923 r. Przeniesiony z korpusu geografów w stan spoczynku w stopniu kapitana z zmianą korpusu do oficerów piechoty w 1929 r. Widnieje w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Tarnowie w 1934 r. Uczestnik obrony Lwowa we wrześniu 1939 r. Dalsze jego losy nie są znane. Stefan Konopka (ur. 15.10.1899 – 1940 Charków), członek POW. W Wojsku Polskim od 1918 r. w 8 pułku piechoty (podoficer), z którym przeszedł szlak bojowy 1919-1920. Podporucznik piechoty (1921 r.), porucznik w 1923 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1923-1924. Potem w szkole młodszych oficerów artylerii. Przeniesiony do korpusu oficerów artylerii w 1926 r. Służył w jednostkach artylerii do 1939 r. Kapitan. Ranny w kampanii wrześniowej w bojach z Niemcami na Lubelszczyźnie. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na majora. Feliks Kopczyński (13.08.1895 – zm. 1960), w 1920 r. podchorąży w IV batalionie kolejowym awansowany na podporucznika 1 stycznia 1921 r. Porucznik w 1923 r. w 3 pułku kolejowym. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1926 r. Kartograf w WIG zaangażowany w działalność popularyzatorską i ruch kolonizacyjny. Kapitan geograf w 1931 r. Administrator polskiej kolonii 1932-1934. Potem w służbie zagranicznej. W 1939 r. konsul we Francji. Walczył pod Tobrukiem, potem major w 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Po 1945 r. pozostał na Zachodzie. Osiadł w Argentynie, gdzie zmarł. Czesław Kopytowski (16.06.1897 – zm. po 1961), podporucznik artylerii w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Potem w 10 pułku artylerii ciężkiej. Porucznik od 1923 r. i absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z końca tego roku. Pozostawiony w WIG. W 1928 r. w 7 pułku artylerii ciężkiej. Wykładowca w Centrum Wyszkolenia Artylerii w 1931 r. Kapitan w 1932 r. W tym samym roku magister filozofii Uniwersytetu Poznańskiego. Potem w 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie. Po kampanii wrześniowej 1939 r. osadzony w oflagu Woldenberg. Po 1945 r. pracował jako geodeta. W 1961 r. był w zarządzie oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Geodetów Polskich. Stanisław Wilhelm Korczakowski (ur. 21......1895 – zm. 1940 Charków), żołnierz armii rosyjskiej w Wojsku Polskim jako podporucznik od 1919 r. Ukończył szkołę wojsk kolejowych w 1919 r. Saper kolejowy w stopniu porucznika w 1921 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1925-1926. Potem w WIG. W korpusie geografów od 1930 r. Kapitan od 1933 r. Oficer informacyjny (wywiadu) w WIG. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Bonawentura Kowalik (ur 14.07.1910 – zm. 1952 r.), mianowany podporucznikiem saperów w 1933 r. Ukończył Szkołę Topografów w 1937 r., potem służył w WIG. W 1939 r. w korpusie oficerów geografów. Przeżył wojnę. Dalsze losy nie są znane. Józef Paweł Kreutzinger (ur. 2.03.1877 – zm. 1939 ?), topograf w Armii Pruskiej, wykładowca w niemieckiej Szkole Mierniczej w Warszawie w 1918 r. W Wojsku Polskim od stycznia 1919 r. w randze majora. Kierownik kursu mierniczych przemianowanych następnie na Oficerską Szkołę Topografów. W wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. podpułkownik artylerii. Zastępca szefa WIG w 1922 r. Potem wykładowca w Wyższej szkole Wojennej. Zweryfikowany w do stopnia pułkownika geografów w 1923 r. Autor podręczników do terenoznawstwa. Po przewrocie majowym 1926 r. pełnił obowiązki szefa WIG. Przeniesiony w stan spoczynku z końcem 1932 r. Zamieszkiwał w rodzinnym Poniecu. We wrześniu 1939 r. prawdopodobnie przemieszczając się w kierunku Warszawy zginął w czasie bombardowania. Okoliczności tego zdarzenia nigdy nie wyjaśniono. Tadeusz Antoni Krzanowski (ur. 5.05.1896 – zm. 1940 Charków), Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty z Polskiego Korpusu Posiłkowego od 1918 r. Kapitan piechoty w 1921 r. Skierowany w 1923 r. na kurs dla oficerów na Politechnikę Lwowską. Od 1923 r. w WIG. Oficer organizacyjno-mobilizacyjny. Major geograf (1928 r.), podpułkownik (1937 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień pułkownika. Tadeusz Antoni Krzyszkowski (ur. 12.05.1907 – zm. 1940 Katyń), podoficer służby zasadniczej. Absolwent Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy z 1934 r. Podporucznik piechoty w 42 pułku. Potem w 17 pułku piechoty i w Korpusie Ochrony Pogranicza. W jako porucznik piechoty 1937 r. zdał egzamin do Oficerskiej Szkoły Topografów przy WIG w cyklu 1938-1939. w Warszawie. Jako słuchacz związany był z Wydziałem Kartograficznym. Brał udział w ewakuacji WIG do Lwowa na początku września 1939 r. Po kapitulacji w dniu 22 września, dostał się do niewoli radzieckiej. Trafił do Kozielska, a pomiędzy 4 a 7 kwietnia 1940 r. został zamordowany przez Rosjan w Katyniu. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Władysław Krzyżewicz (ur. 28.08.1891 – zm. przed 1945?), oficer armii rosyjskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim od 1919 r. w stopniu porucznika. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921 w 47 pułku piechoty. Związany WIG od 1920 r. Awansowany na kapitana korpusu geografów w 1921 r. Szef wydziału kartograficznego do 1925 r. w stopniu majora. Posądzony o nieprawidłowości gospodarcze przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31.12.1926 r. Zginął (zmarł) w czasie wojny (1939-1945) w nieznanych okolicznościach. Piotr Kucharski (ur. 27.06.1896 – zm. 1940 Katyń), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji, potem w Wojsku Polskim. Jako żołnierz brał udział w wojnie o granice w latach 1919-1920. Na froncie w składzie 18 Dywizji Piechoty. Mianowany podporucznikiem piechoty w 1920 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów (1925 r.), a następnie kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Przeniesiony do korpusu oficerów artylerii. Służył w pułkach: 4 artylerii ciężkiej i 1 najcięższej. W okresach pomiarowych delegowany do prac topograficznych w WIG. Kapitan artylerii po 1936 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Stanisław Ferdynand Franciszek Lechner (ur. 7.05.1895 – zm. na emigracji na Zachodzie po 1945), oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1919 r. jako porucznik artylerii. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów w 1921 r. Inżynier. Kapitan geograf w 1921 r., major 1924 r., podpułkownik w 1936 r. Specjalista od triangulacji i obliczeń geodezyjnych. Zajmował różne stanowiska w WIG. Przedostał się na Węgry w 1939 r. Potem w PSZ na Zachodzie. W cywilu pracował jako geodeta. Jerzy Henryk Lemene (ur. 7.03.1894 – zm. 27.12.1984), oficer armii rosyjskiej, w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako porucznik geograf. Wykonywał prace topograficzne i kartograficzne. Kapitan w 1935 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. Losy wojenne nie są znane. Po 1945 r. pracował jako kartograf. Zmarł w Warszawie w 1984 r. Pochowany na Starych Powązkach jako major. Władysław Stanisław Leśniak (ur. 30.4.1897 – zm. 1940 Charków), żołnierz I Brygady Legionów Polskich od 1915 r. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Podporucznik piechoty od 1919 r. W czasie wojny 1920 r. ranny. Był w niewoli bolszewickiej. Awansowany na porucznika 1920 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1925 r. W tym czasie awansowany na kapitana, a w 1930 r. na majora geografów. W WIG topograf i kierownik grup topograficznych. W 1939 r. podpułkownik. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień pułkownika. Stanisław Lewandowski (ur. 8.05.1896 – zm. 15.05.1956), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. w 48 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1925 r. Następnie ukończył kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Służył potem w jednostkach artylerii i Głównym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Uczestnik powstania warszawskiego w stopniu majora, pseudonim „Tomasz”. Jeniec niemieckiego obozu jenieckiego Woldenberg. Po II wojnie światowej osiadł w Toruniu, gdzie był wykładowcą topografii w Oficerskiej Szkole Artylerii. Kazimierz Leytner (ur. 2.11.1895 – zm. 1940 Katyń), żołnierz I Korpusu Wschodniego w Rosji. W Wojsku Polskim walczył w wojnie o granice w latach 1919- 1921. Podporucznik artylerii w 1922 r. Jako porucznik przyjęty do Szkoły Służby Wojskowo-Geograficznej przy WIG w jednorocznym cyklu 1927 r. Potem w WIG jako topograf. W 1933 r. przeniesiony do korpusu oficerów geografów. Kapitan geograf (1935 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Józef Lipiński (ur. 28.03.1891 – zm. 1940 Katyń), artysta malarz, absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Moskwie. W Wojsku Polskim od 1919 r. Podporucznik piechoty w Inspektoracie Wojsk Kolejowych. W tym samym roku przydzielony do WIG ze względu na umiejętności kreślarskie. Wojna polsko-rosyjska 1920 r. uniemożliwiła mu ukończenie Oficerskiej Szkoły Topografów. Przeniesiony do rezerwy w 1923 r. w korpusie saperów kolejowych. Pracownik cywilny WIG. Powołany do służby czynnej w 1926 r. w celu ukończenia jednorocznej Szkoły Służby Wojskowo-Geograficznej. W 1928 r. ponownie przeniesiony do rezerwy. We wrześniu 1939 r. w nieznanych okolicznościach w niewoli radzieckiej. Osadzony w Kozielsku. Zachowały się jego rysunki z tego obozu wywiezione przez ocalałego Aleksandra Witliba. Ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Wacław Łaski (ur. 28.11.1899 – zm. 1940 Charków), student prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL) 1918-1919. Żołnierz w wojnie 1920 r. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty, podporucznik piechoty w 1921 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1923 r. Następnie ukończył kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Potem w jednostkach artylerii. W WIG jako topograf od 1931 r. Kapitan geograf w 1932 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Henryk Lach-Łocki (ur. 8.10.1904 – zm. po 1958), absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty z 1930 r. w 7 pułku piechoty Legionów. Absolwent Szkoły Topografów przy WIG w 1935 r. Potem w WIG jako topograf. W kampanii wrześniowej 1939 r. w stopniu kapitana geografa. Uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Przedostał się na Węgry. Następnie w PSZ na Zachodzie w służbie geograficznej. Autor podręcznika „Jak czytać mapę angielską” (1941 r.). Po wojnie osiadł w Wielkiej Brytanii. Pracował jako geodeta (surveyor). Szachista w angielskim klubie Androssan (1958 r.). Dalszy los nie jest znany. Stanisław Kostka Erazm Łukaszewicz (ur. 25.11.1892 – zm. po 1945 ?), w 1922 r. porucznik w 26 pułku piechoty. Ukończył w Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r. Później służył w pułkach piechoty. Ostatni znany przydział z 1932 r. to 82 Syberyjski pułk strzelców. „Ltn. Stanisław Łukaszewicz” figuruje na liście jeńców niemieckiego oflagu Woldenberg. Dalsze jego losy nie są znane. Bronisław Makowski – Sariusz (ur. 25.08.1896 – zm. po 1932), podporucznik w Wojsku Polskim od 1919 r. w zapasowym batalionie 33 pułku piechoty przeniesiony do 5 pułku ułanów. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem ponownie w 5 pułku ułanów w Ostrołęce. Przeniesiony w stan spoczynku do 1932 r. Dalsze losy nie są znane. Władysław Makowski (ur. 12.01.1877 – zm. ?), oficer armii rosyjskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. Po wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. podpułkownik piechoty w 56 pułku. W 1923 r. zastępca kierownika Instytutu Wojskowo-Geograficznego. Po przewrocie majowym 1926 r. przeniesiony na oficera placu w Kobryniu. Rozkaz ten odwołał osobiście Józef Piłsudski. Przeniesiony w stan spoczynku do końca 1926 r. Dalsze losy nie są znane. Anicet Ignacy Marcinkowski (ur. 17.04.1892 – zm. 20.11.1977), w wojnie o granice 1919-1921 podporucznik artylerii w 17 i 13 pułku artylerii polowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Potem służył w 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie. Kapitan w 1925 r. W 1929 r. skierowany do Wojskowego Sądu Rejonowego w Częstochowie. Po 1932 r. przeniesiony do korpusu oficerów taborów. Rotmistrz w 4 dywizjonie taborów w Łodzi. Losy wojenne 1939-1945 nieznane. Po wojnie wykładowca topografii w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Zygmunt Witold Masłowski (ur. 21.02.1887 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Porucznik w 1919 r. jeszcze przed ukończeniem Oficerskiego Kursu Mierniczych. Ich absolwent z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1924 r. Przeniesiony w stan spoczynku do 1928 r. Dalsze losy nie są znane. Henryk Matkowski (ur. 28.11.1901 Ługańsk – zm. 1940 Katyń), student Politechniki Warszawskiej. Żołnierz wojny 1920 r. W 1921 r. podporucznik artylerii, absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii. Służył w jednostkach artylerii. Skierowany do Szkoły Topografów, którą ukończył w 1933 r. Potem topograf w WIG. Kapitan w korpusie geografów od 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Jan Moszkowicz (ur. 12.01.1894 – zm. 1940 Katyń), podoficer w Wojsku Polskim awansowany na podporucznika piechoty w 1919 r. Służył w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1923 r. Potem w WIG będąc w korpusie oficerów piechoty. W 1931 r. awansowany na kapitana geografa. Zajmował się zagadnieniami reprodukcji map. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Karol Tomasz Motyczko (ur. 10.05.1893 – zm. pomiędzy 1940 a 1945 Auschwitz ?), oficer Wojska Polskiego od 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. W tym samym roku porucznik piechoty. W 1922 r. w WIG jako porucznik korpusu geografów. Członek komisji granicznych ustalających granice Polski. W latach 1922- 1926 asystent terenoznawstwa w Wyższej Szkole Wojennej. Potem ponownie w WIG. W 1927 r. awansowany na kapitana. Przeszedł w stan spoczynku po 1928 r. W czasie okupacji niemieckiej osadzony na Pawiaku, w 1940 r. deportowany do KL Auschwitz. Po 1940 r. los nie jest znany. Józef Mroczko (ur. 10.04.1895 – zm. 13.02.1936 Warszawa), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik artylerii. Skierowany na Oficerski Kurs Mierniczych w lutym 1919 r., które ukończył w 1920 r. Jako absolwent przeniesiony do 17 pyłku artylerii ciężkiej. Po wojnie o granice 1920-1921 ponownie w WIG. Ceniony specjalista topograf. Kapitan geograf w 1928 r. Zmarł w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym. Władysław Niewiarowski (ur. 9.03.1895 – zm. po 1945), w Wojsku polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Uczestnik wojny o granice 1919-1921 w 26 pułku piechoty. Porucznik piechoty awansowany do stopnia kapitana w 1923 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r. Potem w korpusie geografów w WIG. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w 1927 r. Jako oficer dyplomowany przeniesiony do korpusu oficerów piechoty. Major w 1928 r. Służył w Sztabie Generalnym i Inspektoracie Sił Zbrojnych. Po kampanii wrześniowej 1939 r. znalazł się na terytorium ZSRR. Więzień obozów pracy. Tworzył PSZ na Wschodzie. Podpułkownik (1942 r.). Wyszedł z armią polską do Iranu. Zastępca dowódcy 5 Wileńskiej Brygady Piechoty w kampanii włoskiej 1944 r. Dalsze losy nie są znane. Tadeusz Nowakowski IV (ur. 27.05.1901 – zm. 3.07.1936), w 1923 r. podporucznik artylerii w 15 pułku artylerii polowej. Jako porucznik absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Potem ponownie w 15 pułku. W 1932 r. na studiach w Wyższej Szkole Wojennej. Po ukończeniu kursu kapitan dyplomowany artylerii. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Marian Obidowski (ur. 9.04.1886 – zm. 1.11.1943), w Wojsku Polskim od 1918 r. Podporucznik absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem porucznik geograf w WIG. Specjalizował się w kartografii. Przeniesiony w stan spoczynku z końcem 1928 r. Mieszkał w Warszawie. Zginął w egzekucji ulicznej 1 listopada 1943 r. z rąk okupanta niemieckiego. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Jan Okupski (ur. 7.12.1897 – zm. 1940 Katyń), żołnierz Legionów Polskich, członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Podporucznik żandarmerii od 1920 r. W 1921 r. przeniesiony do korpusu piechoty w stopniu porucznika. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1925 r. Potem w WIG w korpusie oficerów piechoty. W 1930 r. awansowany na kapitana geografa. W 1934 r. uzyskał tytuł inżyniera geodety na Politechnice Warszawskiej. Specjalizował się pracach triangulacyjnych. Major w 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika. Leonard Omiecki (ur. 3.11. 1891 – zm. 1952), urzędnik Wojska Polskiego od 1919 r. służący w zarządach budownictwa w Modlinie i Grodnie. Wcześniej porucznik w I Korpusie Polskim w Rosji. Przemianowany z urzędnika na porucznika ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Potem związany z WIG dosłużył się stopnia majora. Przeniesiony w stan spoczynku po aferze gospodarczej w 1928 r. Przeżył wojnę 1939-1945. Prześladowany w okresie stalinowskim. Skazany i osadzony w więzieniu w Rawiczu, w którym zmarł w 1952 r. Tadeusz Aleksander Patek (ur. 17.09.1898 Warszawa – zm. po 1945), ułan w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny o granice 1919-1921, awansowany na podporucznik jazdy. W 1921 r. w porucznik w 17 pułku ułanów, delegowany okresowo do II Oddziału Sztabu Głównego (1923 r.). Skierowany do WIG w 1930 r. Ukończył 10 miesięczną Szkołę Topografów w 1933 r. Po jej ukończeniu na praktyce w WIG jako topograf. Sprawował różne funkcje, ostatecznie jako oficer personalny. W kampanii wrześniowej 1939 r. przebył granicę węgierską z częścią WIG. W PSZ na Zachodzie. W 1940 r. wykładowca topografii w armii polskiej we Francji. Po 1945 r. losy są nieznane. Mieczysław Aleksander Peyser (ur. 13.12.1883 – zm. po 1939), oficer armii rosyjskiej w Wojsku Polskim od 1919 r. Podczas przyłączania Pomorza do Polski w dyspozycji sztabu gen. Hallera. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. awansowany do stopnia porucznika wojsk technicznych. W 1923 r. major korpusu geografów w WIG. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r., potem pracował w Warszawie jako mierniczy przysięgły. Po 1939 r. jego losy nie są znane. Stefan Feliks Pilitowski (ur. 20.11.1901 – zm. ?), w 1923 r. podporucznik artylerii w 25 pułku artylerii polowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1925 r. W tym czasie otrzymał awans na porucznika. Potem dalej służył w pułku macierzystym, z którego przeniesiono go w stan spoczynku w stopniu porucznika w 1928 r. W latach 30. XX w. mieszkał w Warszawie. Dalsze losy nie są znane. Wiktor Józef Plesner (ur. 27.08.1892 – zm. na emigracji po 1945), oficer piechoty od 1919 r. w 6 pułku piechoty Legionów. Mianowany porucznikiem w 1920 r., kapitanem w 1923 r. Od tego roku w WIG. Już jako oficer korpusu geografów pełnił różne funkcje do 1939 r., gdy ewakuował wydział kartograficzny z Lwowa do Rumunii. W czasie II wojny światowej pełnił różne funkcje w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie powrócił. Roman Pleszowski (ur. 5.12.1891 – zm. 16.02.1923 r.), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty w 1 pułku piechoty Legionów. Porucznik w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów w 1921 r. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych za czyny orężne w bojach 1 pułku (ogłoszone po jego śmierci w marcu 1923 r.). Zmarł w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Stanisław Popowicz (ur. 27.09.1895 – zm. 1940 Charków), żołnierz armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1918 r. Obrońca Lwowa w 1919 r. Po kampanii 1919-1921 awansowany na podporucznika. Pod koniec 1923 r. z 9 pułku artylerii skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów cyklu 1924-1925. Nie figuruje na liście absolwentów. Powrócił do jednostki macierzystej w 1924 r. Do 1939 r. służył w jednostkach artylerii w stopniu kapitana. W nieznanych okolicznościach trafił do niewoli radzieckiej. Ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Jan Nepomucen Teofil Pytelski (ur. 24.04.1891 – zm. ?), oficer armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim jako porucznik od 1918 r. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Później w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Przeniesiony w stan spoczynku w 1926 r. w stopniu kapitana. W 1934 r. kapitan geograf rezerwy. Dalsze jego losy nie są znane. Teodor Rajewski (ur. 4.09.1904 w Ostrogu – zm. 1940 Katyń), absolwent Oficerskiej Szkoły Inżynierii, podporucznik w saperach kolejowych od 1928 r. W 1932 r. porucznik w batalionie mostowo-kolejowym. Ukończył Szkołę Topografów w 1935 r. Potem służył w WIG w wydziale kartograficznym. Kartograf. W korpusie oficerów geografów od 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Wacław Michał Rogalski (ur. 28.09.1900 Warszawa - zm. ?), oficer piechoty w 12 pułku. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. W 1923 r. na kursie Oficerskiej Szkoły Topografów do 1 stycznia 1924 r. Nie figuruje na liście jej absolwentów. Przeniesiony do 9 pułku artylerii ciężkiej, następnie w 3 i ponownie w 9 pułku artylerii. Po 1932 r. los jego jest nieznany. Lucjan Jan Rowiński (16.05.1897 – zm. po 1957), w Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty od 1919 r. Uczestnik wojny 1920. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1922-1923. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1928 r. Wykładowca terenoznawstwa szkół podchorążych. Potem ponownie w WIG. Uczestniczył kampanii wrześniowej 1939 r. Ostatecznie w Anglii w PSZ. Po 1957 r. jego losy nie są znane. Józef Franciszek Rychlewski (ur. 3.12.1893 – zm. 1967), w Wojsku Polskim od 1918 r. jako podporucznik piechoty. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Uczestnik i bohater wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. Potem w WIG jako topograf jako porucznik. Kapitan geograf w 1923 r., major w 1935 r. W 1939 r. uchodźca na Węgrzech z rodziną. Po 1945 r. powrócił do kraju. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Czesław Salach (ur. 17.06.1896 Warszawa – zm. po 1957 na Zachodzie), oficer armii rosyjskiej w Wojsku Polskim podporucznik piechoty od 1918 r. W wojnie 1920 r. w 25 pułku piechoty. Wyróżniający się oficer awansowany do stopnia porucznika. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1922 r. Potem w WIG na różnych stanowiskach. Major geograf od 1936 r. W kampanii wrześniowej brał udział w ewakuacji WIG do Lwowa. Przeszedł granicę węgierską. Potem w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie wrócił, pozostał w Wielkiej Brytanii. Pracował jako geodeta. Dalsze jego losy nie są znane. Tadeusz Sambor (ur. 14.10 1892 – zm. po 1945), żołnierz armii austro-węgierskiej w 32 pułku Landwery „Neu Sandec” i konspirator organizacji „Wolność” w tym pułku. W Wojsku Polskim od 1919 r. jako podoficer gospodarczy w 1 pułku artylerii górskiej. Awansowany na podporucznika rachunkowego. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921. W 1928 r. jako kapitan administracyjny był płatnikiem w 21 pułku piechoty w Warszawie, skąd przeszedł na stanowisko w WIG. W WIG był kierownikiem wydziału gospodarczego. W 1939 r. z WIG ewakuowany na Węgry. Przedostał się do Francji. W PSZ na Zachodzie. W 1941 r. oficer gospodarczy w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. W 1944 r. w 2 Korpusie Polskim. Dalsze losy nie są znane. Stefan Teodor Sarnowski (ur. 14.09.1899 – zm. 1940 Katyń), żołnierz POW pseudonim „Sęp”. Wyróżnił się w walkach w kampanii 1919 r. Absolwent Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty (1920 r.). Oficer frontowy kampanii 1920-1921. Zakwalifikowany na kurs Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1923-1924, potem w WIG jako topograf. Oficer korpusu geografów (1930 r.), kapitan w 1933 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Józef Sawicki (ur. 25.08.1895 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. W 1922 r. porucznik piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1924-1925. Ukończył szkołę młodszych oficerów artylerii (1926 r.). W 1928 r. w 7 pułku artylerii lekkiej. W 1934 r. w stanie spoczynku przynależny do PKU Lwów. Urzędnik w Służbie Granicznej. Dalsze jego losy nie są znane. Józef Zygmunt Scheiner (ur. 31.12.1904 – zm. po 1945), absolwent Szkoły Podchorążych Inżynierii mianowany podporucznikiem saperów w 1929 r. Służył w 8 batalionie saperów. Absolwent Szkoły Topografów z 1933 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1938 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. i kampanii francuskiej 1940 r., w trakcie której dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony w oflagu Dössel. Dalsze losy nie są znane. Władysław Julian Siemek (ur. 17.06.1897 – zm. 1940 Katyń), chorąży rezerwy z armii austro-węgierskiej powołany do Wojska Polskiego w stopniu podporucznika piechoty w 1919 r. Uczestnik kampanii 1920 r. W 1921 r. porucznik piechoty. Odkomenderowany z 7 pułku piechoty Legionów do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1926 r. Potem w WIG. Kapitan geograf w 1930 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Stefan Kazimierz Siewierski (ur. 10.06.1891 – zm. 1962), w Wojsku Polskim od 1918 r. jako podporucznik piechoty, były oficer I Korpusu Polskiego w Rosji. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1937 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. mógł przebywać na terenie ZSRR. Według danych Państwowego Urzędu Repatriacyjnego po 1945 r. odnotowano jego powrót do Polski. Pochowany jest na Starych Powązkach w Warszawie. Bronisław Sikora (ur. 16.10.1902 – zm. 1940 Charków), ochotnik w wojnie o granice 1919-1921. Później ukończył gimnazjum i studiował na Uniwersytecie Poznańskim. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej (1927 r.), Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu (1929 r.) Porucznik artylerii, zakwalifikowany na kurs Szkoły Topografów (1933 r.). Po ukończonym kursie służył w WIG jako topograf. Awansowany na kapitana geografów w 1935 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Tadeusz Sikorski (ur. 3.11.1890 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik z I Korpusu Polskiego w Rosji. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Porucznik geograf w 1923 r., kapitan w 1925 r. Przeniesiony w stan spoczynku do 1938 r. Dalsze jego losy nie są znane. Józef Tadeusz Antoni Skinder (ur. 2.07.1897 - zm. 22.1.1952), oficer I Brygady Legionów. W Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty w 1919 r. w Mińskim Pułku Piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów (1924 r.). Kapitan geograf z końcem 1925 r., wykładowca w Szkole Podchorążych w Warszawie. W 1926 r. w WIG. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i jako kapitan dyplomowany przeniesiony do korpusu oficerów piechoty. Następnie w Korpusie Ochrony Pogranicza awansowany do stopnia majora (1932 r.). Po kampanii wrześniowej w 1939 r. w Rumunii. Podpułkownik Oddziału II Sztabu Generalnego Sił Polskich na Zachodzie. Po 1945 r. w stopniu pułkownika. Osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Adam Bronisław Skoczycki (nazwisko rodowe Skoczek) (ur. 17.11.1898 – zm. 1940 Katyń), uczestnik I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Przyjęty do Wojska Polskiego w 1919 r. z zatwierdzeniem stopnia podporucznika piechoty. Wziął udział w kampanii 1920 r. jako dowódca oddziału karabinów maszynowych. W tym roku awansowany na porucznika. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r. Ostatecznie w WIG w 1925 r. wraz z przeniesieniem do korpusu geografów. Specjalizował się w fotogrametrii. Kapitan (1928 r.), major (1939 r.). W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika. Włodzimierz Skrzyński (ur. 19.05.1899 – zm. po 1945), bojownik POW. W Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty w oddziale ochrony Naczelnika. W wojnie o granice 1919-1921 w „batalionie śmierci” (36 pułk piechoty). Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r. Potem w WIG i pułkach piechoty. Przeniesiony do rezerwy w 1929 r. w korpusie geografów. Funkcjonariusz wywiadu KOP na Wołyniu i Grodzieńszczyźnie. W 1940 r. aresztowany przez Rosjan w Wilnie. Przetrwał sowieckie obozy pracy. Uwolniony, w PSZ w ZSRR. Powrócił do Polski. Był w zainteresowaniu „bezpieki”. Po 1966 r. jego losy pozostają nieznane. Jerzy Kazimierz Skrzywan (ur. 18.06.1898 - zm. 1940 Katyń), Zabużanin. W Wojsku Polskim od grudnia 1918 r. w stopniu podporucznika. Służył w pułkach saperów. Z 1 pułku saperów skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1923 r. W tym samym roku wcielony do WIG razem z przeniesieniem do korpusu geografów. Major korpusu geografów w 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na podpułkownika. Józef Słomczyński (ur. 22.01.1902 – zm. po 1945), żołnierz Wojska Polskiego w wojnie o granice 1919-1921. Podporucznik gospodarczy w 30 pułku artylerii polowej awansowany na porucznika w 1923 r. Potem w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym nr 1. Ukończył Szkołę Topografów przy WIG w 1931 r. Przeniesiony do korpusu oficerów geografów w 1932 r. Potem w WIG związany z Wydziałem Kartograficznym, specjalista od odwzorowań kartograficznych. Kaptan geograf w 1935 r. W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Uruchamiał druk map dla wojska. Z wydziałem kartograficznym przekroczył granicę węgierską. Potem w PSZ na Zachodzie. Major w 1945 w II Korpusie Polskim we Włoszech, w 1 pułku pomiarów artylerii. Dalsze losy nie są znane. Władysław Sokal (ur. 26.08.1896 – zm. ?), podporucznik artylerii w 2 pułku artylerii polowej w 1920 r. W 1921 r. przeniesiony do baterii zapasowej Artylerii Zenitalnej (od 1924 r. 1 pułk art. przeciwlotniczej). Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG jako topograf na różnych stanowiskach. Kapitan geograf w 1936 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. w PSZ na Zachodzie. Dalszy los nie znany. Witold Gracjan Sokólski (ur. 18.12.1885 – zm. 29.4.1934), oficer Legionów Polskich w Wojsku Polskim od 1919 r. Kapitan inżynier jeszcze przed ukończeniem Oficerskiego Kursu Mierniczych. Ich absolwent z 1920 r. Potem w WIG. Major geograf w 1923 r. Specjalista od triangulacji. Podpułkownik w 1931 r. Zmarł w Stockholmie (Szwecja). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Kazimierz Sosnowski (ur. 16.10.1890 – zm. do 1945), oficer byłej armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji, w Wojsku Polskim od 1919 r. w stopniu porucznika. Kapitan wojsk technicznych w 1919 r. jeszcze przed ukończeniem Oficerskiego Kursu Mierniczych. Jako absolwent z 1920 r. Później w WIG, major w 1924 r., ostatecznie podpułkownik geograf. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r. jako oficer placu Dubno. Zginął (zmarł) w czasie wojny (1939-1945) w nieznanych okolicznościach. Józef Edmund Stankiewicz (ur. 14.11.1896 - zm. po 1945), junkier armii rosyjskiej mianowany podporucznikiem piechoty w 1919 r. Skierowany do Instytutu Wojskowo-Geograficznego w Warszawie. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921 w 27 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów 1923 r., oficer korpusu geografów. Major od 1936 r. Jako oficer WIG brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Był kierownikiem wydziału druku map we Lwowie. Przedostał się na Węgry. Potem w PSZ na Zachodzie. Aleksander Stocki (ur. 26.02.1897 – zm. po 1945), powołany do Wojska Polskiego z armii rosyjskiej z zachowaniem stopnia podporucznika w 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem WIG. Porucznik geograf w 1922 r. Topograf i wykładowca topografii. W 1927 r. przeniesiony do rezerwy. W 1939 r. przedostał się na Zachód. Potem w PSZ na Zachodzie. Dalszy los nie jest znany. Józef Szarota (ur. 16.07.1896 – zm. 12.10.1941), żołnierz II Brygady Legionów. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w 1919 r. w stopniu podporucznika piechoty. Skierowany na Oficerski Kurs Mierniczych, odwołany i przeniesiony do pracy sztabowej w tym samym roku. Brał udział w wojnie o granice 1919-1921 w składzie II Brygady Legionów. Porucznik w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r. W stanie spoczynku w stopniu kapitana do 1932 r. Ofiara cywilna okupacji niemieckiej. Zginął w Krakowie w nieznanych okolicznościach Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Kazimierz Szczęśniak (ur. 10.07.1898 – zm. po 1945?), oficer Wojska Polskiego od 1919 r. Z 86 pułku piechoty skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1925 r. Potem oficer artylerii. W 1939 r. major w 20 pułku artylerii lekkiej walczący pod Mławą. Wzięty do niewoli niemieckiej w Warszawie 30 września 1939 r. Jeniec obozów, m.in. w Prenzlau. Po II wojnie jego los nie jest znany. Tytus Hipolit a'Donau Szpindler (Tytus Szpindler) (ur. 26.08.1888 – zm. przed 1945), oficer armii rosyjskiej w Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty od 1918 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG. Kapitan geograf od 1923 r. Ceniony specjalista w zakresie niwelacji. Wykładowca w Oficerskiej Szkole Topografów. Autor podręczników dla słuchaczy. Przeniesiony w stan spoczynku do 1938 r. Zamieszkiwał w Warszawie. W czasie okupacji niemieckiej aresztowany i deportowany do III Rzeszy. Tam zmarł. Okoliczności śmierci nie są znane. Antoni Sztorc (niewłaściwie Tadeusz Antoni) (ur. 1.06.1900 – zm. 1940 Charków), żołnierz II Korpusu Polskiego w Rosji. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. jako artylerzysta. Podporucznik artylerii od 1922 r., porucznik w 1924 r. Ukończył Szkołę Służby Wojskowo-Geograficznej w 1930 r. W WIG w korpusie geografów od 1932 r. Topograf. Kapitan od 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Grzegorz Aleksander Szymanowski (Aleksander Grzegorz Korwin-Szymanowski h. Jezierza) (ur. 12.03.1883 – zm. 9.09.1939), oficer byłej armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji, w Wojsku Polskim od 1918 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. w 55 pułku piechoty. W 1923 r. ponownie w WIG, co połączone było z awansem na kapitana i przeniesieniem do korpusu geografów. Ostatecznie w stopniu majora przeszedł z WIG w stan spoczynku w 1926 r. Zmarł (zginął) w Warszawie w czasie oblężenia we wrześniu 1939 r. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Grób nie zachował się. Czesław Szyperko (ur. 18.09.1899 – zm. po 1934), żołnierz, podoficer Wojska Polskiego. Absolwent Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty z 1920 r. Podporucznik piechoty w 65 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r., a następnie kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Potem w korpusie oficerów artylerii. Służył w 20 pułku artylerii polowej, a od 1931 r. w 3 pułku artylerii ciężkiej. Przeszedł w stan spoczynku w 1934 r. Dalsze jego losy nie są znane. Walerian Tewzadze (Walerian Krzyżanowski) (ur.10.02.1894 - zm. 13.12.1985), Gruzin. Oficer kontraktowy w Wojsku Polskim od 1922 r. W latach 1923-1925 studiował w Wyższej Szkole Wojennej. W 1926 r. ukończył Szkołę Służby Wojskowo-Geograficznej przy WIG w stopniu majora. Związany z WIG do 1929 r., gdy uzyskał tytuł majora dyplomowanego. Jeden z dowódców obrony Warszawy we wrześniu 1939 r. Zwolniony z niewoli niemieckiej zmienił nazwisko na Krzyżanowski. Związał się z Armią Krajową, jej aktywny oficer. Po wojnie zamieszkał w Dzierżoniowie pod zmienionym nazwiskiem, gdzie jest pochowany. Mieczysław Tomaszczyk (ur. 16.04.1893 Łomża – zm. 1940 Charków), podporucznik Wojska Polskiego od 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako porucznik korpusu geografów. W 1932 r. awansowany na kapitana. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Ignacy Michał Wiarosław Tyszkiewicz (5.06.1899 – zm. po 1939), podporucznik artylerii po wojnie o granice 1919-1921. W 1923 r. awansowany na porucznika w 10 pułku artylerii polowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w 1 dywizjonie pomiarów artylerii. W 1929 r. przeniesiony do 3 pułku artylerii najcięższej. W 1932 r. w 2 baterii pomiarów artylerii w Wilnie. Kapitan do 1936 r. Od 1939 r. jego los jest nieznany. Henryk Umiński (ur. 8.05.1896 – 1940 Charków), żołnierz armii rosyjskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim w stopniu porucznika piechoty od 1919 r. Odkomenderowany do Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1923-1924. Nie figuruje na liście absolwentów. Kapitan od 1925 r. Zajmował odpowiedzialne funkcje w dowództwach okręgów, pułkach i Szkole Podchorążych Piechoty. W kampanii wrześniowej 1939 r. ranny na Lubelszczyźnie. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Dawid Wacznadze (ur. ? – zm. po 1957), Gruzin, oficer kontraktowy Wojska Polskiego, kapitan. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1924-1925. Oficer WIG. Specjalizował się w kartografii. Był redaktorem map tematycznych, między innymi map drogowych. We wrześniu 1939 r. przedostał się na Zachód i pełnił dalej służbę w PSZ na Zachodzie. Pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako kartograf. Po 1957 r. losy nie są znane. Władysław Rola-Wawrzecki (Wawrzecki) (4.05.1900 – zm. po 1945), podoficer Wojska Polskiego od 1919 r. Podporucznik piechoty, absolwent Szkoły Podchorążych z 1920 r. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej z 1920 r. Po wojnie porucznik w 86 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1936 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się na Zachód. Przebywał w Wielkiej Brytanii. Dalsze losy nie są znane. Jerzy Antoni Widerman (ur. 13.06.1893 – zm. 17.02.1923), żołnierz armii rosyjskiej i oficer artylerii I Korpusu Polskiego na Wschodzie. W Wojsku Polskim jako podporucznik od 20 listopada 1918 r. ze starszeństwem (wysługą) od 15 sierpnia 1914 r. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Kapitan geograf w 1923 r. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Starych Powązkach. Romuald Miahczyłowicz-Wolski (ur. 19.2.1896 – zm. po 1945), podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów z 1921 r. Potem w WIG. Specjalizował się w kartografii. Kapitan geograf w 1931 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się na Zachód. Przeżył wojnę. Dalsze losy nie są znane. Władysław Woydyłło (ur. 8.10.1893 – zm. po 1947), oficer armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim jako kapitan od 1918 r. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Później w WIG. Major korpusu geografów od 1 lipca 1923 r. Przeniesiony w stan spoczynku w styczniu 1929 r. po aferze gospodarczej w WIG. Jako mierniczy przysięgły związany z Piasecznem od 1932 r. Figuruje na liście mierniczych przysięgłych w Piasecznie w 1947 r. Okoliczności śmierci nieznane. Wymieniony na liście zmarłych (poległych) oficerów WIG w czasie II wojny światowej. Lucjusz Woźniak (ur. 11.02.1884 – zm. 1940 Charków), w armii rosyjskiej i w I Korpusie Polskim w Rosji. W Wojsku Polskim od 1918 r. przyjęty postanowieniem Rady Regencyjnej. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Porucznik artylerii w 1921 r., kapitan geograf w 1923 r. Potem w WIG. Major w 1924 r. Przeniesiony w stan spoczynku w 1932 r. Zamieszkiwał w Warszawie. We wrześniu 1939 r. prawdopodobnie uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika. Apoloniusz Alfons Zarychta (ur. ? – zm. 1972 r.), podoficer Legionów Polskich zatwierdzony w stopniu podporucznika piechoty w 1919 r. w 1 pułku piechoty Legionów. Po wojnie o granice 1919-1921 porucznik przeniesiony w stan nieczynny pomiędzy 1922-1924. W tym czasie uczestniczył w wyprawie do Brazylii w misji rozpoznania możliwości kolonizacyjnych. Po powrocie ponownie oficer służby czynnej, absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG na etacie 1 pp Legionów do 1928 r. Potem w WIG, kapitan geograf od 1930 r. W 1931 r. oddelegowany do służby zagranicznej i przeniesiony do rezerwy. Do 1939 r. szkolił oficerów organizacji żydowskich Bejtar i Irgun. W 1939 r. przedostał się na Węgry. Powrócił do kraju po 1961 r. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Marian Władysław Stefan Zgórecki (ur. 16.07.1899 – zm. 26.10.1954), oficer korpusu oficerów administracji. Brat Wiesława Zgóreckiego, oficera korpusu geografów i artylerii. Porucznik od 1922 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Później w WIG jako oficer administracyjny. W 1928 r. przeniesiony w stan spoczynku po aferze gospodarczej w WIG. Przeżył wojnę 1939-1945. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Karol Edmund Zieliński (ur. 4.11.1896 – zm. po 1945), podporucznik piechoty w 39 pułku piechoty. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Potem w dywizjonie artylerii zenitowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Następnie ukończył kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Kapitan artylerii od 1927 r. w 1 pułku artylerii przeciwlotniczej. Następnie w WIG jako topograf. Po kampanii wrześniowej 1939 r. przebywał w obozach pracy na terenie Związku Radzieckiego, potem w armii Andersa. Dowódca 12 kompanii geograficznej od 1942 r. Kompania wykonywała prace pomiarowe podczas starcia pod Monte Cassino w 1944 r. Po 1945 r. jego losy nie są znane. Michał Zubowicz (29.10.1901 – zm. po 1945), uczestnik wojny o granice 1919-1921 w 77 pułku piechoty. Podchorąży. Awansowany na podporucznika piechoty w 1921 r. Porucznik w 1923 r. w 3 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r., potem topograf w WIG. Kapitan w 1937 r. W 1939 r. wykładowca w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie. W kampanii wrześniowej uczestniczył w pierwszej kolejowej ewakuacji WIG do Lwowa. Po zniszczeniu transportu przebijał się na Lwów. Pojmany przez Rosjan uciekł z niewoli i trafił do niemieckiego oflagu Murnau. Po wyzwoleniu obozu jenieckiego w 1945 r. wykładowca na kursie Oficerskiej Szkoły Topografów w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie wrócił. Dalsze losy nie są znane. Stefan Władysław Kazimierz Zych (ur. 26.12.1897 – zm. 1940 Katyń), w 1914 r. żołnierz Legionów. Podporucznik artylerii w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. w 2 pułku artylerii Legionów. Skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1924-1925. Z końcem 1924 r. odwołany z kursu, awansowany na kapitana artylerii. Służył w jednostkach artylerii. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r. Pracował w Ministerstwie Opieki i Spraw Socjalnych. W nieznanych okolicznościach wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora.

Fundacja pamięci Rosy Bailly powstała w 2015 r. w celu zachowania pamięci o Rosie Bailly (1890-1976), francuskiej pisarce, poetce, tłumaczce, propagatorce kultury polskiej we Francji. Rosa Bailly w czasie II wojny światowej organizowała pomoc dla polskich jeńców i żołnierzy. Była autorką książek o Polsce, przekładała na język francuski polską poezję. Została uhonorowana licznymi polskimi odznaczeniami. Fundacja jej pamięci jest prowadzona przez osoby związane zawodowo z wojskową służbą topograficzną i geograficzną. Fundacja podejmuje inicjatywy mające na celu upamiętnienie postaci francuski jako orędowniczki Polski, podkreślenie jej roli w pomocy polskim żołnierzom, wspieranie, prowadzenie badań nad jej twórczością, propagowanie w Polsce i poza jej granicami twórczych dokonań ludzi kultury i nauki oraz kultywowanie tradycji historii wojskowej służby geograficznej. W 2016 r. odbyła się w Warszawie międzynarodowa konferencja naukowa w 40. rocznicę śmierci Rosy Bailly, której celem było przypomnienie postaci pisarki. W latach 2018-2019 opublikowano prace Rosy pt. „W sercu Polski. Małe miasta, zamki, wsie” oraz „Listy Rosy Bailly do Polaków”. Fundacja dużą uwagę poświęca dokumentowaniu historii Polski, szczególnie okresu międzywojennego. Jest powiernikiem zbiorów fotograficznych przekazywanych od osób związanych z przedwojennym Wojskowym Instytutem Geograficznym.