1. Repertoria i skorowidze, daty: 1917-1918, sygn. 1-5.

Sądy gminne powstały na podstawie ukazów z 1860 i 1864 r. zastępując funkcje sądownicze wójta gminy wykonywane jednoosobowo. W skład sądu wchodził z urzędu wójt (jako sędzia gminny) oraz dwóch ławników pochodzących z wyboru. Sądy takie działały przy każdej wiejskiej gminie i orzekały w drobnych sprawach cywilnych i karnych. W następstwie reformy sądownictwa przeprowadzonej w Królestwie Polskim w 1876 r., sądy gminne włączono w skład organizacji sądownictwa pokojowego. Wraz z sądami pokoju i zjazdem sędziów pokoju tworzyły kategorię sądów zwanych instytucjami pokojowymi. Obok funkcjonował tzw. instytucje zwykłe – sądy okręgowe i izba sądowa. Sądy gminne utworzono dla gmin wiejskich i osad, a sądy pokoju dla miast. Instytucją odwoławczą od ich wyroków był zjazd sędziów pokoju. Od 1876 r. rozszerzono także zasięg terytorialny podległy sądom gminnym – z terenu jednej gminy do obszaru kilku gmin tworzących tzw. okręgi sądowe. Skład orzekający tworzyli: wybierany sędzia gminny oraz dwóch ławników także pochodzących z wyboru. Zerwano wówczas z zasadą, że sędzią z urzędu był wójt. Sądy gminne były sądami I instancji dla spraw cywilnych do wysokości 300 rubli i karnych zagrożonych karą więzienia do 1 roku. Zakończyły swą działalność w okresie I wojny światowej. W latach 1916-1917 dokonano reorganizacji sądownictwa zastępując dotychczasowe sądy gminne sądami pokoju, utworzonymi dla terenu miast i gmin wiejskich. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J.Bobińska, Konin 1958-1969]