Akta ogólne: Zarządzenia i okólniki, 1868-1915, 5 j.a. Korespondencja komisarza w sprawach tabel likwidacyjnych i nadawczych oraz map (planów), 1906-1915, 1 j.a. Sprawy organizacyjne, 1903-1915, 4 j.a. Informacje o osadach pozostających w czasowym użytkowaniu cudzoziemców lub osób nie będących pochodzenia włościańskiego, 1869-1895, 1 j.a. Wysiedlenie Żydów z osad włościańskich, 1913-1915, 1 j.a. Sprawy serwitutowe i pomiarowe, 1867-1915, 7 j.a. Sprawozdania z działalności komisarza, 1910-1915, 1 j.a. Akta osobowe pisarzy gminnych, 1906-1915, 18 j.a Postanowienia komisarza, 1865-1915, 31 j.a. Akta szczegółowe: Sprawy poszczególnych miejscowości związanych z uwłaszczeniem (spory graniczne, sprawy serwitutowe i pomiarowe, postanowienia komisarzy i zebrań wiejskich oraz prośby i zażalenia różnych osób), 1867-1915, 71 j.a. Pomoce kancelaryjne: dziennik podawczy, b.d., 1 j.a.

Najniższy szczebel władz włościańskich, powołany do realizacji ukazów o uwłaszczeniu włościan z marca 1864 r., stanowili komisarze włościańscy. W guberni lubelskiej powołano 4 komisje włościańskie w tym bialską (zlikwidowaną w 1867 r.) i siedlecką , które dzieliły się na rewiry zarządzane przez komisarzy. W roku 1867 znikają rewiry. Zniesiona została też Komisja Bialska do Spraw Włościańskich. Podległy jej teren przejęła Komisja Siedlecka do Spraw Włościańskich. Na mocy ukazu z 18 listopada 1870 r. (Dziennik Praw Królestwa Polskiego, t. 71, s. 59-64) komisje włościańskie przekształcono w gubernialne urzędy do spraw włościańskich. W każdym powiecie ustanowiono jednego komisarza do spraw włościańskich. W 1912 r. utworzono gubernię chełmską do której włączono m.in. powiat bialski. W 1915 r. w skutek działań I wojny światowej urząd uległ likwidacji. Siedzibą urzędu Komisarza do Spraw Włościańskich Powiatu Bialskiego było miasto Biała. Status prawny – administracja specjalna - rolnictwo. Komisarze brali udział w posiedzeniach komisji oraz rozpatrywali część spraw związanych z uwłaszczeniem na podległym sobie terenie czyli rewirach. Działalność komisarzy nadzorował prezes komisji. Do jednoosobowej decyzji komisarzy pozostawiono: spory miedzy wsią a dworem, przyznawanie chłopom pustek powstałych z osad zarejestrowanych w 1846 r., rozgraniczanie gruntów folwarcznych od włościańskich, określenie rodzaju i rozmiarów serwitutów opartych o tabele prestacyjne, o kontrakty i inne dokumenty, przywracanie chłopom cofniętych serwitutów, poświadczanie umów dobrowolnych we wszystkich wyżej wymienionych sprawach. W zakresie niektórych spraw komisarz przygotowywał materiały , które przekazywał wraz z wnioskiem do komisji.

Sygnaturę 83 wykreślono z ewidencji zespołu (polecenie NDAP nr PNE 617-1 z dnia 28 VI 1963 r.). Wykreślona sygn. 107