Księgi urodzeń z lat 1891-1912; 13 j.a. Księgi małżeństw z lat 1891, 1893-1930; 18 j.a. Księgi zgonów z lat 1891-1930; 20 j.a. Wtóropisy z lat 1896-1912; 63 j.a.

Urząd Stanu Cywilnego Kobus rozpoczął swą działalność 1 stycznia 1891 roku. Na mocy ustawy z 9 marca 1874 roku o prowadzeniu rejestrów stanu cywilnego i zawieraniu małżeństw wprowadzono w Królestwie Pruskim powszechną oraz świecką rejestrację urodzeń, małżeństw i zgonów. Sprawy te powierzono urzędnikom stanu cywilnego (Standesbeamte), mianowanym i nadzorowanym przez władze administracyjne. Państwo pruskie podzielono na obwody (Standesamtsbezirke), obejmujące jedną lub kilka gmin, w zależności od gęstości zaludnienia. Akta stanu cywilnego rejestrowano w trzech osobnych rejestrach (urodzeń, małżeństw i zgonów) w dwóch egzemplarzach. Pierwopis (Haupt-Register) zostawał w usc, wtóropis (Neben-Register) przekazywano na przechowywanie do właściwego sądu obwodowego (Amtsgericht). W okresie zaboru pruskiego księgi prowadzone były w języku niemieckim, a w okresie międzywojennym po polsku (dla terenów, które po traktacie wersalskim przypadły Polsce). Urzędy stanu cywilnego z terenu byłego zaboru pruskiego, działające na podstawie przepisów niemieckich, uzupełnianych w późniejszym okresie przez rozporządzenia i interpretacje polskich władz państwowych, funkcjonowały przez cały okres międzywojenny. Urząd w Kobusie został jednak zlikwidowany wcześniej, co związane było z reformą ustroju gminnego w Polsce, i istniał do 31 grudnia 1930 roku.

Inwentarz w bazie ZoSIA