I. Distriktsamt , Komisariat Obwodowy w Miejskiej Górce zarządzenia, okólniki, urzędnicy gminni, poczta, wybory, zebrania, zezwolenia budowlane, osadnictwo, podatki, sprawy leśne, cmentarze, budowa szos i kolei, cegielnie, młyny i wiatraki, sprawy towarzystw, spisy ludności, sprawy wojskowe, sprawy kościelne i szkolne II. Wójtostwo Obwodowe w Miejskiej Górce, 1928-1935 zarządzenia, organizacja, wybory, poczta, zebrania różnych stowarzyszeń, zdrowie publiczne, uroczystości państwowe, zmiany nazwisk, ubodzy i zwalczanie bezrobocia, drogi, spółki wodne, koncesje, rejestry zezwoleń budowlanych, sprawy obywatelstwa, paszporty, sprawy rolne i osadnicze, budżety gminne, obszary dworskie, rady gromadzkie, sołtysi, zarządy gminne III. Zarząd Gminny w Miejskiej Górce, 1935-1939 posiedzenia władz gminnych, majątek gminy, budżety, oświata i kultura, bezrobocie, sprawy rolnictwa, przemysłu i handlu, wybory, bezpieczeństwo publiczne, sprawy budowlane IV. Zarząd Gminny w Miejskiej Górce, 1945-1950 zarządzenia, sprawozdania sytuacyjne, budżety, sprawozdania rachunkowe, oświata i kultura, walka z analfabetyzmem, rolnictwo, przemysł i handel, ruch ludności, wykazy Niemców V. Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Miejskiej Górce, 1950-1954 zarządzenia, wybory, sesje i inne zebrania, budżety, walka z analfabetyzmem, spisy rolne, resztówki

W latach 30-tych XIX w. na obszarze zaboru pruskiego zaczęto tworzyć samorząd wiejski. Na podstawie ustawy z 1833 r. powołano Distrikts-Amty (komisariaty obwodowe). Na czele każdego stał Distrikts-Kommissar (komisarz obwodowy), powoływany przez Naczelnego Prezesa Prowincji Poznańskiej. W skład Distrikts-Amtów wchodziły gminy wiejskie (kierowali nimi sołtysi) oraz obszary dworskie (kierowali nimi przewodniczący obszarów dworskich). Do kompetencji komisarzy obwodowych należało między innymi: czuwanie nad bezpieczeństwem publicznym i przestrzeganiem przepisów budowlanych i drogowych, nadzór nad związkami i stowarzyszeniami oraz nad rzemiosłem, handlem i przemysłem, prowadzenie ewidencji ludności, opieka nad ubogimi, współpraca przy organizacji wyborów. Ponadto komisarze wykonywali na podległym sobie obszarze zarządzenia landrata i innych władz nadrzędnych. Sprawy samorządu wiejskiego szczegółowo regulowała ordynacja gminna z lipca 1891 r. W 1919 r. Polska odzyskała niepodległość. Większość ziem zaboru pruskiego przyłączono do odrodzonego państwa polskiego. Odradzała się także polska administracja. Ustawa z 1919 r. przemianowała Distrikts-Amty na komisariaty obwodowe, pozostawiając im jednak podobne kompetencje administracyjne i policyjne, jak w czasach pruskich. W 1928 r. komisariaty obwodowe uległy likwidacji. W ich miejsce powołano obwody wójtowskie z wójtami na czele. Terytorialnie utworzone wójtostwa (w ich ramach gminy wiejskie i obszary dworskie) odpowiadały mniej więcej wcześniejszym komisariatom obwodowym. Wójtostwa przetrwały do dnia 1 kwietnia 1935 r. Wówczas to w oparciu o ustawę z 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządowego (Dz. U. nr 35, poz. 294) oraz zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lipca 1934 r. w miejsce dotychczasowych obwodów wójtowskich utworzono zbiorowe gminy wiejskie, których pracami kierowały zarządy gminne. Gminy dzieliły się na gromady. Pracą gminy kierował wójt a poszczególnych gromad sołtysi. Sołtysi podlegali służbowo wójtom. Nowy podział administracyjny przetrwał do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. Okupant niemiecki w grudniu 1939 r. wprowadził obwody urzędowe (Amtsbezirke). Zarządzali nimi komisarze obwodowi (Amtskommissar). Po wyzwoleniu spod okupacji w 1945 r. przywrócono do życia zarządy gminne, na czele których stali wójtowie. Jednocześnie utworzono gminne rady narodowe. W 1950 r. zniesiono zarządy gminne i stanowisko wójtów. Kompetencje tych organów przejęły prezydia gminnych rad narodowych., z przewodniczącymi na czele. Z dniem 1 stycznia 1955 r. zlikwidowano podział administracyjny państwa na gminy. Został zastąpiony przez gromady.