1. Przywileje, kopiariusze przywilejów, zawierające potwierdzenie statutów oraz wyrok w sporze z synagogą kazimierską) 1722-1833 (sygn. AKK 1-2; AKK 92-95) 2. Protokoły posiedzeń (protokoły, zaproszenia) 1742-1900 (sygn. AKK 3-8) 3. Spisy członków (przyjęcia, spisy kupców) 1742-1940 (sygn. AKK 9-10, 91,11) 4. Korespondencja (zarządzenia władz Księstwa Warszawskiego i władz zaborczych, organizacja handlu, sprawy celne, kursy monet, cenniki i miary, projekt ustawy handlowej Wolnego Miasta Krakowa, jarmarki, świadczenia na Powstanie Kościuszkowskie, majątek Kongregacji, podatki, egzaminy dla subiektów i praktykantów, karty przemysłowe) 1722-1869, (sygn. AKK 12-55) 5. Akta rachunkowe (księgi kasowe, bilanse, kwitariusze składek członkowskich oraz ofiar na rzecz rannych w Powstaniu Listopadowym) 1742-1887 (sygn. AKK 56-63) 6. Korespondencja z l. 1940-1941 i kwestionariusze przedsiębiorstw handlowych zlikwidowanych 1949-1950 (sygn. AKK 82, 84-89) 7. Praktykanci i subiekci handlowi (Zgromadzenie Subiektów Handlowych w Krakowie - statuty, księga protokołów, spisy członków, księga pamiątkowa, list wyzwolenia na subiekta) 1808-1922, 1931 (sygn. AKK 64-72, 83, 90, 96) 8. Konfraternia Kupiecka (spisy członków, przywileje, uposażenia) 1774-1879 (sygn. AKK 73-81).

Pierwsze wzmianki o Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej pochodzą z 1410 r., była to organizacja powołana do obrony interesów kupieckich, działała jednak krótko, ponieważ nie była potrzebna kupcom, którzy opanowali radę miejską. Reaktywowana została na początku XVIII w., kiedy to Rada miejska uchwaliła przedstawiony jej statut (17.01.1722 r.), zatwierdzony następnie przez Augusta II (23.10.1722 r.) i potwierdzony przez Augusta III (12.11.1740 r.). Głównym celem Kongregacji była walka z obcą konkurencją, warunkiem członkostwa było posiadanie prawa miejskiego i opłacenie składki, przyjęcie w poczet członków Kongregacji było równoznaczne z uzyskaniem prawa do prowadzenia handlu w Krakowie. Władze Kongregacji stanowiło 4 starszych, obieranych tajnie, większością głosów i zatwierdzanych przez Magistrat. Statut ten obowiązywał do 1821 r., do uchwalenia przez Senat Rządzący Wolnego Miasta Krakowa prawa o Urządzeniu Wolności Handlu, które wprowadzało zasadę wolnego i nieograniczonego handlu. W 1850 r. w Krakowie powstała Izba Przemysłowo-Handlowa, która przejęła większość uprawnień Kongregacji, co spowodowało, że stała się ona dobrowolnym stowarzyszeniem kupców, nie posiadającym szerszych uprawnień. Kolejny statut, uchwalony w marcu 1923 r. m.in. rozszerzył zasięg działalności Kongregacji na obszar Polski południowej (powstało szereg oddziałów terenowych). W czasie okupacji hitlerowskiej Kongregacja została włączona razem z Izbą Przemysłowo-Handlową i Izbą Rzemieślniczą do Izby Okręgowej, Grupy Głównej „Gospodarka Przemysłowa i Ruch” (na podstawie zarządzenia z 21.02.1942 r.). Po wyzwoleniu Kongregacja wznowiła swą działalność 1.02.1945 r., niebawem jednak nastąpiły zmiany, w wyniku których 1.12.1949 r. Kongregacja Kupiecka w Krakowie stała się Zrzeszeniem Prywatnego Handlu i Usług w Krakowie, a tym samym przestała istnieć w dawnej formie organizacyjnej.