1. Dokumentacja ewidencyjcno-szacunkowa, [1880] 1892-1945, sygn. 1-96: spisy właścicieli, księgi parcel, księgi matrykuły podatku gruntowego, księgi podatku od budynków, akta pomiarów uzupełniających, księgi polowe, szkice podstawowe. 2. Mapy katastralne, [1793] 1892-1943, sygn. 97-203 Całość dokumentacji kartograficznej z zespole jest jednorodna treściowo. Mapy posiadają informacje mające znaczenie przy szacowaniu gruntów, a więc oznaczone są tam: granice parcel, ich numery, niekiedy także nazwiska właścicieli, sieć dróg i rowów melioracyjnych i zbiorników wodnych, tereny ogrodów i zabudowania. Katastralne mapy obrębowe posiadają jednolity tytuł składający się z nazwy rejencji i powiatu, nazwy i numeru obrębu katastralnego. Zawierają także informacje o ewentualnej liczbie arkuszy, które składają się na mapę obrębu a także skalę wykonania mapy. Posiadają także klauzule o czasie ich kopiowania. W XIX wieku mapy wykonywano ręcznie, a dominującym materiałem, na którym sporządzano mapy był papier. Z początkiem XX stulecia dominować zaczęły mapy na kalkach i światłokopie. Mapy z początkowego okresu funkcjonowania urzędu wykonywane były przeważnie w skali 1:5000 obejmując z reguły cały obręb (mapy jednoarkuszowe). Z czasem zaczęto wykonywać je w skalach mniejszych, co sprawiło, iż dokumentacja ta zyskała na szczegółowości, a tym samym i na wartości źródłowej. Obszary o gęstej zabudowie mapowano nawet w skali 1:1000. W zespole dominują mapy w skalach 1:5000, 1:2500 i 1:2000. Anteriora stanowią mapy wytworzone przez komisje generalne oraz wykorzystywane czy sporządzane w Rejencji.

W roku 1865 w siedzibach powiatów powołano specjalnych kontrolerów katastralnych (Katasterkontroleur). Kontrolerzy wraz z początkowo nielicznym personelem pomocniczym utworzyli administrację katastralną I instancji tzw. urzędy katastralne (Katasteramt) podległe bezpośrednio pod biura katastralne przy rejencji. Z biegiem czasu w urzędzie katastralnym zatrudniono: starszych sekretarzy, sekretarzy katastralnych, kontrolerów, mierniczych i ich pomocników, technicznych urzędników pomiarowych oraz personel pomocniczy. Do obowiązków urzędów katastralnych należało: prowadzenie pomiarów gruntów i budynków; szacowanie nieruchomości; opracowanie map i innych materiałów pomiarowych; wykonywanie prac związanych z wymiarem podatku; współudział przy podziale świadczeń rentowych; wydawanie i uwierzytelnianie wyciągów i odpisów dokumentacji katastralnej; udzielanie informacji sądom i innym urzędom oraz osobom prywatnym. W wyniku reform przeprowadzonych w II poł. lat osiemdziesiątych biura katastralne doszły do dużego znaczenia. Wiązało się to z prowadzeniem prac pomiarowych przy wytyczaniu sieci kolejowej i nowej sieci dróg. Na początku 1912 roku wyłączono je spod zarządu administracji ogólnej rejencji tworząc z nich osobny Królewsko - Pruski Zarząd Katastralny (Der Königliches – Preusisches Katasterver-waltung) podległy bezpośrednio Ministerstwu Finansów. Urzędy istniały do roku 1945. Samodzielny Urząd Katastralny w Skwierzynie rozpoczął działalność 1892 roku. Podlegając pod Biuro w Poznaniu zasięgiem swym obejmował, powstały 1 października 1887 powiat skwierzyński. Nowy powiat utworzono w wyniku podziału dawnego powiatu międzychodzkiego (Kreis Birmbau). Od momentu powstania powiatu do momentu utworzenia urzędu w Skwierzynie powiat skwierzyński podlegał pod urząd w Międzychodzie (urząd ten obejmował swym zasięgiem dwa powiaty: Międzychód i Skwierzynę).

W danych dotyczących liczby j.a. akt błędnie wpisano 86 j.a. Faktycznie jest ich 96 j.a. Korekta dot. Dokumentacji kartograficznej wynika z jej opracowania. 107 j.a., stanowi 169 arkuszy i 70 dubletów.