sprawy organizacyjne 1919-1922 (21 j.a.), Sztab Komisji Międzysojuszniczej 1919-1922 (45 j.a.), Departament Wojskowy 1919-1922 (88 j.a.), Sztab 46 Dywizji 1919-1922: oddział I 1919-1922 (9 j.a.), oddział II 1919-1922 (70 j.a.), oddział III 1919-1922 (13 j.a.), Dowództwo 91 Brygady Strzelców Alpejskich 1919-1922 (10 j.a.), dowództwo 92 Brygady Strzelców Alpejskich 1919-1922 (2 j.a.), Dowództwo 24 Batalionu Strzelców Alpejskich 1920 (3 j.a.); przes. 2343/2015: wyciągi raportów i zarzadzeń władz niemieckich, wyniki głosowania, sprawy administracyjne 1919-1922 (6 j.a.).

Traktat wersalski podpisany 28.06.1919 roku przez Niemcy i państwa Koalicji, określał między innymi granicę polsko-niemiecką, przyznając Polsce większość ziem zaboru pruskiego na Górnym Śląsku, Warmii, Mazurach i Powiślu zapowiadał przeprowadzenie plebiscytu, a Gdańsk wraz z okręgiem miał tworzyć wolne miasto. Postanowienia traktatu w kwestii przeprowadzenia plebiscytu na Górnym Śląsku spowodowały rozczarowanie ludności polskiej taką decyzję i stały się bezpośrednią przyczyną wybuchu pierwszego powstania śląskiego (17.-26.08 1919). Naczelne Dowództwo Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku zostało powołane w styczniu 1920 roku przez Radę Najwyższą oraz przez Naczelne Dowództwo Wojsk Sojuszniczych w Paryżu celem kierowania oddziałami wojskowymi, oddanymi do dyspozycji Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. Zadaniem Naczelnego Dowództwa Wojsk Sprzymierzonych było zagwarantowanie bezpiecznej działalności Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej oraz ochrona obszaru plebiscytowego przed ewentualną inwazją z zewnątrz. Główne siły wojskowe skupione były w dwóch rejonach – Opolu i Gliwicach. W myśl postanowień traktatu wersalskiego główny trzon wojskowy miały stanowić oddziały armii amerykańskiej, ostatecznie jednak na Górny Śląsk skierowano oddziały francuskie i włoskie, w późniejszym czasie dołączyły również oddziały angielskie. Szefem NDWSnGŚl mianowano francuskiego generała Julesa Gratiera. Od końca sierpnia 1921 r. zastąpił go inny Francuz – generał Naulin. Dowództwo było podwójnie podporządkowane – przewodniczącemu Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej – generałowi Henri Le Rondowi oraz Naczelnemu Dowództwu Wojsk Sojuszniczych w Paryżu, którego szefem był marszałek Ferdinand Foch. Począwszy od czerwca 1922 roku rozpoczęło się stopniowe przekazywanie wyznaczonych stref Górnego Śląska władzom polskim i niemieckim. Naczelne Dowództwo Wojsk Sprzymierzonych opuściło Opole 10 lipca 1922 roku wraz z ostatnimi oddziałami wojsk francuskich [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska, Opole 1994]

Zmikrofilmowano jednostki archiwalne o sygnaturach 1-262 (sygn. 262 - wyłączono do zasobu bibliotecznego).