Sygn. 1-6 - Powstanie warszawskie Sygn. 7-10 - Lotnisko Okęcie Sygn. 11-34 - Fotografie lotnicze Warszawy i okolic, 1946 r. Sygn. 35-36 - Lotnisko Okęcie Sygn. 37-48 - Powstanie warszawskie Sygn. 49-76 - Warszawa po wyzwoleniu Sygn. 77-98 - Odbudowa Warszawy, 1946-1946 Sygn. 99-116 - Budowa radiostacji raszyńskiej, 1946 r. Sygn. 117-119 - Rocznica wybuchu powstania warszawskiego (napisy na ulicy, ołtarze uliczne) Sygn. 120-124 - Sprowadzenie urny z sercem Fryderyka Chopina do Warszawy, 17.X.1945 Sygn. 125-130 - Uroczystość poświęcenia pomnika pamięci żołnierzy AK na cmentarzu wojskowym na Powązkach Sygn. 131-142 - Uroczystość odsłonięcia pomnika ku czci poległych w walkach o wyzwolenie Warszawy na cmentarzu wojskowym na Powązkach Sygn. 143-166- Powstanie warszawskie Sygn. 167-170 - Fotokopie odezw i ulotek propagandowych

Wacław Żdżarski urodził się w Warszawie w 1913 r., zmarł w 1983 r. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Dziennikarstwa. Jeszcze w okresie międzywojennym razem z R. Kiesnowskim napisał sztukę „Panowie w nowych kapeluszach”. Później stał na czele Referatu Prasowego przy Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Był teoretykiem i historykiem fotografii. Podczas II wojny światowej zajął się organizacją konspiracyjnej komórki, której zadaniem było kształcenie fotoreporterów dla potrzeb Armii Krajowej. Jest autorem dziesiątek fotografii dokumentujących powstanie warszawskie. Między wrześniem a październikiem 1939 r. dostał się do obozu jenieckiego. Jednak ze względu na zły stan zdrowia został z niego zwolniony. Od razu nawiązał kontakty z podziemiem akowskim. Kierował Referatem Fotograficznym przy Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Pracował pod konspiracyjnym pseudonimem „Kozłowski”. Zorganizował laboratorium fotograficzne, zgromadził sprzęt i prowadził szkolenia dla przyszłych fotoreporterów wojennych, którzy wykonywali zdjęcia dokumentalne. Kilkakrotnie przenosił siedzibę swojej komórki ze Starówki na Powiśle, a potem na Mokotów w celu uniknięcia aresztowania. Po wojnie w 1946 r. Żdżarski był współzałożycielem Klubu Sprawozdawców Filmowych Związku Zawodowego Dziennikarzy RP, a w latach 1946-1952 prezesem i członkiem Zarządu Klubu. Współpracował z „Kurierem Codziennym” i ze „Słowem Powszechnym”. Był w stałym kontakcie z wydziałami dziennikarstwa UW i ANP. W 1960 r. został honorowym członkiem Międzynarodowej Federacji sztuki Fotograficznej. Do ważniejszych prac Żdżarskiego należą dwie książki: „Historia fotografii warszawskiej” (Warszawa 1974) i „Zaczęło się od Daguerre'a. Szkice z dziejów fotografii XIX w.” (Warszawa 1977).

negatywy