Cz.1 Akta urodzin, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1826-1865 sygn. 1-40 (40 j.a.), Sprostowanie aktu małż. z 1826 dokonane w 1891 sygn. 41 (1j.a.), sprostowanie 1832 sygn.42, Protokóły sprawdzenia akt 1847, 1852 sygn. 43-44 (2j.a.), Cz.2 Akta urodzin, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1866-1879 sygn. 45-58 (14 j.a.), Cz.3 Akta urodzin, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1880-1900 sygn. 59-79 (21 j.a.), Akta urodzin, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1901-1919 sygn. 80-99

Nazwa zespołu umowna, Parafia Rzymskokatolicka w Kopciach (pierwotne wezwanie Św. Krzysztofa Męczennika, od XX w. MB Królowej Korony Polskiej), SIEDZIBA- KOPCIE, dekanat węgrowski, Miejscowości należące do parafii: Kopcie, Chojeczno-Cesarze, Chojeczno Sybilaki, Gałki, Polków Daćbogi, Pobratymy, Proszew Słuchocin, Sucha Nowa i Sucha Stara, Wólka Proszewska. Obecny kościół parafialny murowany, wybudowany w latach 1923-1928, staraniem ks. Jana Hegiera i ks. Edwarda Jakubaczaka, konsekrowany w 1930 r. przez Bpa Henryka Przeździeckiego. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (Dz. P KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujące w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski

Zmikrofilmowane księgi UMZ z lat 1826-1865, nr mikr.319180-319219