Cz.1 Akta urodzin, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1826-1848, 1850-1859, 1861-1862 sygn. 1-35, Protokóły sprawdzenia akt 1839-1851 sygn. 36-43, Cz.2 Akta urodzin, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1869-1874, 1878-1879 sygn. 44-49, 51, 52, Akta urodzin 1863-1868, 1875, 1876-1877 sygn. 50, 53, 54, Cz.3 Akta urodzin, małżeństw, zgonów (duplikaty) 1880-1886, 1888, 1890-1896, 1899 sygn. 55-61, sygn. 63, 66-68, 70-73, 75, Akta urodzeń 1887, 1889, 1892 , 1898-1901 sygn. 62, 64, 68, 74, Akta zgonów 1889-1900 sygn. 65, akta małżeństw 1896-1906, 1907-1911 sygn.76, sygn. 89, akta urodzeń 1902-1903, 1904-1905, 1906-1908, 1909-1910 sygn. 78, sygn. 82-83, sygn. 88, akta zgonów 1906-1911 sygn. 91, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1901, 1903-1905, 1907-1911 sygn. 77, 79-81, 84-87, 92, akta urodzeń 1911-1915 sygn. 93-94, akta urodzeń, małżeństw, zgonów 1913-1914, 1916-1917 sygn. 95-98, akta małżeństw 1912-1918 sygn. 99

Parafia Rzymskokatolicka w Miedznie, Do parafii należą: Kozołupy, Miedzna, Międzyleś, Orzeszówka, Poszewka, Rostki, Tchórzowa, Ugoszcz, Wola Orzeszowska, Wólka Miedzyńska, Wrotnów, Wrzoski, Żeleźniki. Stanisław Karski h. Korab (1441-1479) przed 1470 roku ufundował w Miedznie pierwszą świątynię pw. Zwiastowania NMP i św. Stanisława, samodzielna parafia erygowana w 1479r. Wzniesiony w 1670r przez Konstancję z Wodzyńskich Butlerową kościół drewniany pw. Zwiastowania NMP św. oraz Stanisława Biskupa i Męczennika spłonął w 1802r. Jan (zm. 1833) i Antoni (zm. 1852) Butlerowie ufundowali w 1803 roku tymczasowy kościół na podmurówce z cegieł, pod kierunkiem ks. Macieja Bielińskiego (1739-1806), ówczesnego proboszcza (1797-1806). Kolejną świątynię pw. ZWIASTOWANIA NMP w stylu neogotyckim wzniosła w latach 1891-1893 Ludwika z Kuczyńskich hr Ostrowska (1839-1906), pod kierunkiem ks. Teofila Rybki (1854-1934), ówczesnego proboszcza (1889-1934). Parafia należy do dekanatu węgrowskiego (ob. Diecezja drohiczyńska). W kościele miedzeńskim, który jest diecezjalnym sanktuarium maryjnym, znajduje łaskami słynący obraz Matki Bożej Pocieszenia. Księgi metrykalne w parafii: Księgi Chrztów: od 1778 r., Księgi Małżeństw: od 1810 r., Księgi Zmarłych: od 1810 r. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestepstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporzadzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzajacych to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujace w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski

Zmikrofilmowane księgi UMZ z lat 1826-1848, 1850-1862, nr mikr.319353-319387