cz. 1 księgi urodzeń, małżeństw, zgonów 1826-1859 sygn. 1,2, 4-28, 53, księga urodzeń 1827 sygn. 3, Alegaty 1826-1829 sygn. 29-32, Alegaty 1834, 1841, 1849, 1850-1853, 1856-1859 sygn. 33-44, Alegaty dopisane: 1837, 1839, 1840, 1843, 1844, 1848, 1855 sygn.46-52, Księga urodzeń, małżeństw, zgonów dopisana 1834 sygn. 53, tom 2 księga Urodzeń 1857 -1880 sygn. 54, księgi urodzeń, małżeństw, zgonów 1866-1870 sygn. 55-59, księga urodzeń 1881-1894 sygn. 60, Księga Urodzeń 1895-1901 sygn. 61, Alegaty 1867 sygn. 62, nab. 3760/08 ks. U 1902-1906 odtwarzana, nab. 4363/2011 7 j.a 015 mb wtóropisy ksiąg USC: 1857-1880, 1881-1894, 1885-1910, 1895-1901, 1902-1906, 1907-1911, skorowidz 1857-1944, nab. 4393/2011 ks. M 1885-1910 ks. Odtwarzana, nab. 4629/2013 księga urodzeń 1907-1911 odtwarzana

Nazwa zespołu umowna. PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA P.W. ŚWIĘTEGO MICHAŁA / NIEPOKALANEGO SERCA NMP W Sokołowie Podlaskim (Konkatedra)(ob.. Dekanat sokołowski diecezja drohiczyńska) Do parafii należały: miasto Sokołów, Elżbietów, Emilianów, Krasnodęby- Kosmy, Krasnodęby- Sypytki, Kupietyn, Nowa Wieś, Przeździatka, Przywóski, Remiszew Duży, Wesoła, Wojewódki Dolne i Górne, Ząbków, kolonie: Bachorza, Budy Kupientyńskie, Karlusin, Przeździatka, Żanecin, Jadwisin, Romanów. W 1424r erygowana została parafia katolicka. Około 1558r. Jan Kiszka starosta żmudzki, dziedzic miasta - arianin siłą zabrał kościół katolikom, zamieniając go na zbór ariański. Posługę katolikom sprawowała parafia Suchożebry do 1590r.W 1800 roku ówczesny proboszcz ks. Tomasz Kosieradzki, kosztem miejscowego dziedzica, wzniósł drewniany kościół p.w. św. Michała Archanioła, który dnia 3 października 1817 roku spłonął. Karol Kobyliński z żoną Franciszką ufundowali murowany kościół po tym samym wezwaniem w latach 1820-1826. Został zburzony 26/27 lipca 1944 przez wojska rosyjskie. W latach 1948- 1953r wzniesiono nowy kościół pw. Niepokalanego Serca NMP. Metryki w parafii od 1944r. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (Dz. P KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujące w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski

Zmikrofilmowane księgi UMZ z lat 1826-1833, 1835-1842, 1849-1859 nr 318856-31883